قند به خودی خود می‌تواند بخشی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل باشد؛ چرا که منبع اصلی سوخت مغز ما گلوکز (قند) است. اما زیاده‌روی در مصرف قند مشکلات سلامتی بسیاری را در بر دارد. حذف کلی قند از رژیم غذایی بسیار سخت است، زیرا تمام غذاهای حاوی کربوهیدرات درنهایت توسط بدن به قند تجزیه می‌شوند تا به عنوان انرژی از آن استفاده شود؛ از همین رو تمرکز بر کاهش مصرف قندهای مصنوعی اقدامی هوشمندانه‌تر است. قندهای اضافه‌شده یا مصنوعی، آنهایی هستند که به طور طبیعی در مواد غذایی کامل مانند میوه‌ها و سبزیجات یافت نمی‌شوند. به دنبال این تأثیر، اختلال در تنظیم انسولین، استروژن، پروژسترون، تستوسترون و کورتیزول می‌تواند منجر به عدم تعادل هورمونی و مشکلات مرتبط با آن شود. با آگاهی از تأثیرات منفی قند بر هورمون‌ها، می‌توان انتخاب‌های غذایی آگاهانه برای ارتقای سلامت هورمونی داشت. استفاده از منابع غذایی کامل، کاهش مصرف قندهای فرآوری‌شده و تصفیه‌شده و اتخاذ یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند به برقراری تعادل هورمونی کمک کند.سردرد، هوس‌های وقت و بی‌وقت، نوسانات خلقی، خستگی، سرگیجه، اختلال در تمرکز. به طور مثال، هنگامی که برای اولین بار قند و شیرینی را حذف می‌کنید، احساس خستگی یا بی‌حالی دارید، اما به تدریج و با تنظیم پایدار قند خون در محدوده سالم، بدن افت قند را کمتر تجربه می‌کند و انرژی ثابت‌تری در طول روز دارد. به گفته کارشناسان، یک رژیم غذایی متعادل (با پروتئین کافی، چربی‌های سالم و فیبر) و هم‌چنین نوشیدن آب کافی در طول روز و ورزش منظم می‌تواند به تثبیت سطح قند خون و کاهش علائم ترک قند کمک کند.کاهش مصرف قند یک گام کلیدی در بازگرداندن تعادل هورمونی است. برای رفع هوس‌های شیرین، از شیرین‌کننده‌های طبیعی مانند عسل و شیره افرا یا میوه‌های حاوی قند طبیعی در حد متعادل استفاده کنید و مراقب قندهای پنهان در غذاها و نوشیدنی‌های فرآوری‌شده باشید.
۱. مقاومت به انسولین و اختلال در تنظیم انسولین
مصرف بیش از حد قند، به ویژه قندهای تصفیه‌شده و کربوهیدرات‌های با شاخص گلیسمی بالا، می‌تواند منجر به مقاومت به انسولین شود. مقاومت به انسولین زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌ها نسبت به اثرات انسولین واکنش کمتری نشان می‌دهند و در نتیجه سطح قند خون افزایش می‌یابد و متعاقباً عدم تعادل هورمونی ایجاد می‌شود. این اختلال در تنظیم انسولین می‌تواند تعادل ظریف سایر هورمون‌ها از جمله استروژن، پروژسترون و تستوسترون را مختل کند.
۲. تأثیر بر سطوح استروژن
افزایش سطح انسولین می‌تواند تولید استروژن را تحریک کند و منجر به عدم تعادل در سطح استروژن شود. سطوح بالای استروژن، که با عنوان «غلبه استروژن» شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به علائمی مانند چرخه‌های قاعدگی نامنظم، PMS، حساسیت پستان‌ها و نوسانات خلقی شود. غلبه استروژن هم‌چنین سبب بروز بیماری‌هایی مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) و اندومتریوز می‌شود.
۳. کاهش سطح پروژسترون
مصرف بیش از حد قند می‌تواند بر سطح پروژسترون، که یک هورمون ضروری برای باروری و منظم بودن قاعدگی است، تأثیر منفی بگذارد. سطوح بالای انسولین می‌تواند با تخمک‌گذاری تداخل داشته باشد و تولید و ترشح طبیعی پروژسترون را مختل کند. سطوح پایین پروژسترون می‌تواند منجر به بی‌نظمی در قاعدگی، مشکل در باردار شدن و افزایش خطر سقط جنین شود.
۴. عدم تعادل تستوسترون
مصرف قند می‌تواند بر سطح تستوسترون در زنان تأثیر بگذارد. افزایش سطح انسولین می‌تواند تولید تستوسترون را بالا ببرد و منجر به علائمی مانند آکنه، هیرسوتیسم (رشد بیش از حد مو) و اختلالات خلقی شود. عدم تعادل هورمونی در تستوسترون نیز می‌تواند به شرایطی مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک منجر شود.
۵. تحریک کورتیزول
افراط در مصرف قند می‌تواند سبب استرس مزمن و اختلال در تنظیم هورمون استرس (کورتیزول) شود. افزایش سطح کورتیزول می‌تواند تعادل سایر هورمون‌ها از جمله استروژن و پروژسترون را مختل کند. این عدم تعادل هورمونی می‌تواند منجر به قاعدگی نامنظم، کاهش باروری و افزایش خطر نارسایی آدرنال شود. در طی این نارسایی، غدد آدرنال نمی‌توانند مقادیر کافی از هورمون‌های استروئیدی و در درجه اول کورتیزول را تولید کنند. همچنین ممکن است در تولید آلدوسترون، که وظیفه تنظیم ذخیره‌سازی سدیم و ترشح پتاسیم و همچنین احتباس آب را بر عهده دارد، اختلال ایجاد شود.