عبدالله دارابی
با اشتباه فرهاد مروجی- کمک داور بازی پرسپولیس و مس- و گلی که گولسیانی در دقیقه ۸۶ و در شرایط آفساید به ثمر رساند، قهرمانی لیگ بیست و سوم در دقایق پایانی لیگ برتر از استقلال گرفته و نصیب پرسپولیس شد تا فصل تلخ آبی پوشان پایتخت با تلخی هرچه تمام تر خاتمه یابد!
هرچند تیم استقلال باتوجه به بضاعت، نفرات، مشکلات درونی و بیرونی و اشتباهات داوری ولی با همت و استقامت نکونام و شاگردانش، توانست با ۶۷ امتیاز و فقط یک امتیاز کمتر از تیم قهرمان و در اختیار داشتن عناوینی چون بهترین خط دفاعی لیگ، رکورد کلین شیت و کمترین شکست در بین ۱۶ تیم لیگ جاری( که آن هم با اشتباه محرز داوری رقم خورد)، کاری کند کارستان ولی این کارستان به دلایلی درونی و بیرونی در حد مطلوب به فرجام نرسید.
مشکلات باشگاه ناشی از بدهی های انباشته و اصرار مدیرعامل وقت( علی خطیر) بر رعایت قانون سقف بودجه- که برای استقلال قانون لازم الاجرا بود و برای سایر مدعیان و حتی مجریان امر  چیزی با عنوان کشک و کامیابی نیز در عمل نصیب متمردین از آن گردید- دست سرمربی را در بستن تیمی دلخواه و در اندازه های قهرمانی بست و نکونام مجبور شد با بضاعت موجود  فصل قبل که با کوچ ۲ ستاره موثر تیم( قایدی و محبی) و رفتن سیلوا به دلیل پرداخت نشدن مطالباتش و باز گرداندن بازیکنانی که در لیست خروجی بودند، پا به عرصه رقابت با حریفان تا بن دندان مسلح  و غیر ملتزم به آن قانون بی پشتوانه بگذارد! اختلافات مدیرعامل و سرمربی هم که هرگز حل نشد و حتی هر از گاهی افزایش می یافت؛ اختلافاتی که واقعا سوهانی مخرب بر پیکره نحیف تیم بود و نقش مدیریت در آن بارزتر! برخی پادر میانی ها می رفت تا این اختلافات را برچیند، اما پس از پایان نیم فصل و عیان شدن هرچه بیشتر بی ضمانت بودن قانون سقف بودجه و اذعان شخص علی خطیر به اینکه زین پس ما نیز تعهدی در قبال رعایت آن احساس نمی کنیم، در اوج دوران خوش بینی به اصلاح رابطه مدیر و مربی و برآورده کردن نیازهای تیم توسط مدیریت، باری دیگر خطیر در این راستا کوتاهی کرد و فقط به برگرداندن سیلوا- آن هم به خاطر فرار از پرداخت کلان به وی- و استخدام ماشاریپوف و فخرالدینی مسن بسنده کرد تا اختلافات شعله ور تر شود! در آن سوی، رقبا به مضاعف کردن توان خود با جذب بازیکنان مدنظرشان همت گماردند.
اشتباهات داوری نیز از عناصری بود که استقلال را از قهرمانی دورتر و پرسپولیس را بدان نزدیک تر ساخت. اگر به غیر از آنالیز برنامه فوتبال برتر که رای به سود بیشتر استقلال و ضرر بیشتر پرسپولیس از داوری داده و به دلیل نقش همکاران کمیته داوران در این آنالیز و رعایت مصلحت سنجی هایی که همگان می دانیم و توصیه های که حتما و پس از پرونده فساد فوتبالی برای کاهش هجمه ها به داوران، به همکاران قدیمی آنان شده است، تا حدود زیادی محل درنگ و تامل است، به آنالیز برنامه ها و سایت های معتبر دیگر که برخی از کارشناس خبره خارجی نیز مدد می جویند هم نگاهی بیندازیم متوجه عکس این موضوع می شویم؛ ضمن اینکه تیم قهرمان از آن اشتباهات داوری که تاثیر مستقیم و بیشتری بر تعیین نتیجه بازی دارد نظیر گل های زده ای که باید مردود اعلام می شده و گل های خورده ای که به اشتباه مردود اعلام شده، سود بیشتر و قابل توجه تری نسبت به رقیب خود برده است!
عملکرد کادر فنی استقلال نیز در این قابل بحث است. هرچند با عنایت به مشکلات و کاستی ها و کارشکنی ها عملکرد نکونام و همکارانش قابل قبول است اما آن ها می توانستند کار خوب خود را با قهرمانی تکمیل و ماندگار کنند اگر؛ در حوزه فنی همین تیم و نفرات، بیشتر و دقیق تر تلاش می کردند و ضعف های تکرار پذیر متعدد آن را برطرف می ساختند؛ ضعف هایی که در برخی بازی ها مانعی بود برای موفقیت تیمی. مضاف بر آن در هفته های حساس پایانی، باید استراتژی خود در بازی های خارج از خانه را تغییر می دادند و با توجه به اختلاف شکننده امتیازی و وقوع اتفاقاتی که از دست ایشان خارج بود به کسب برد در بازی های خارج از خانه همتی دو چندان می گماردند تا تعیین سرنوشت از دست خودشان و در بدترین زمان خارج نگردد.
به هرحال این عوامل، مانعی شد تا کار تحسین برانگیز نکونام و شاگردانش در این فصل به بهترین عاقبت ختم نشود.