پرسش بنیادین و سرنوشت ساز برای ایران و ایرانیان نجیب و آزاده و شریف این است که چرا امروزه این وضع اسفناک و فلاکت بار بر این جامعه و کشور کهن و مهد فرهنگ و تمدن و خرد و خردمندان، چیره و غالب شده است؟ ایرانیان آگاه و آزاد پاسخ این پرسش اساسی را نیک می دانند؛ مردم عزیز ما فرق تفکر آرمانی و ادعایی را از تفکر نافع و اثربخش به نیکی تشخیص می دهند. ما آدمیان موجودات زمینی هستیم نه مرغ باغ ملکوتیم و نه مردم فضایی. بنابراین، تفکری که زندگی را احاله به امر آرمانی و انتزاعی می دهد، و از خاصیت و ویژگی زندگانی انسانی در روی زمین غافل است، ریشه اصلی بدبختی ها و گرفتاری ها امروز ایران و ایرانی است. هم آنان که خود دنبال بهشت در روی زمین هستند و به مردم وعده آخرت و آرمان می دهند! هم آنان که چپاول گران منافع و سرمایه های ملی هستند و مردم را به صبر و شکیبایی و آینده آن جهانی دعوت می کنند. هم آنان برای خود امکانات نقد طلب می کنند و مردم را حواله به نسیه می دهند. آری، مشکل اصلی و بنیادی در « طرز تفکر» است. تفکر بنیاد و بنیان راه و روش و منش و کنش آدمی ست. تفکر اثرگذار کجا و تفکر فریب و نیرنگ کجا؟ تفکر امام علی « ع» کجا، و تفکر عمروعاص کجا؟ تفکر ابوموسی اشعری کجا، تفکر ابن سینا کجا؟ بدین ترتیب، تفکر و حق اثرگذاری مقدم و اولی بر تفکر و حق بی اثری و انفعال است. حتی، حق و منش اثر گذاری از حق و حقوق شهروندی نیز، مهمتر و والاتر و اولی تر است. زیرا، تفکر اثرگذار با تکون و هستی فردیت و شخصیت ما نسبت دارد. یعنی ، در ابتدا و سرآغاز این « اثر » است که اثبات فردیت و شخصیت می کند و آنگاه حقوق شهروندی بر آن عارض و پدیدار می گردد. چنانکه پدیده شهر بعد از ذات و هستی و اثر آدمیان و شهروندان می باشد. بدین سان، اصالت از آن اثر است نه مفاهیم بلا مصداق و بی اثر. مثل، ماهیت و وجود کلی و ذهنی. زندگی با اثرها ساخته می‌شود و سروسامان می گیرد. یادتان هست قصه آن مأمور ایست و بازرسی در دوران گورباچوف و اتحاد جماهیر شوروی؟ یادتان هست عبور و مرور از گیت ها « gates » و ورودی ها و خروجی ها و امر و نهی های آن مأموران چشم و گوش و هوش بسته؟ یادتان هست؟ می گفتند از این گیت عبور نکنید از آن یکی بگذرید و در جواب پرسش، می گفتند، تا بفهمید ما اینجا هستیم!! هستم ها، برای اثرگذاری در زندگی و سهولت امور و تعالی و ترقی است نه اثبات غرور و تکبر و تبختر. در تاریخ و طول عمر و زندگی لحظات و اوقاتی پیش می آید که تفکر و حق اثرگذاری و اصالت اثر و زندگی اصیل، بطور آشکار خود را نمایان می سازد. درک و فهم آن آنات بخش و پاره ای از زندگی اصیل آدمی ست. انسانی که اندیشیده و سنجیده کاری انجام دهد واثری باقی بگذارد آن شخص هیچگاه پشیمان نمیشود. بدین دلیل، اثر دارم پس هستم، متقن تر و مستدل تر از هستم اثر دارم، است. « دقت لازم است ».