کادیلاک در زمینه طراحی خودروهای زیبا و خاص، تاریخچه‌ای غنی دارد. از کوپه الدورادو گرفته تا سوپرخودروی کانسپت «Cien» که تقریبا همه طرفداران این برند، آرزو تولید آن را دارند. در گذر زمان، کادیلاک تعهد خاصی نسبت‌به مدل‌های کوپه و کانورتیبل داشته است که از این میان می‌توان به الدورادو بیاریتز کانورتیبل ۱۹۵۹، XLR 2007 و کانسپت زیبای سیِل ۲۰۱۱ اشاره کرد.
در این میان، XLR آخرین کانورتیبل تولید انبوه این شرکت به شمار می‌رود که به‌دلیل ضعف عملکرد نسبت‌به رقبای هم‌قیمتش از رده خارج شد. از آن زمان، کادیلاک رویایی تولید یک کانورتیبل جدید را رها نکرد و در سال ۲۰۱۱ مدل مفهومی سیِل (Ciel) را رونمایی کرد که در نوع خود شاهکار بود؛ اما هیچگاه وارد فاز تولید انبوه نشد.
درست یک روز پیش از سال نوی ۲۰۲۳ میلادی، صفحه اینستاگرام «generalmotorsdesign» که متعلق‌ به بخش طراحی جنرال‌موتورز است، یک اسکچ را منتشر کرد که نمای سه‌چهارم عقب یک کادیلاک کانورتیبل بود. با وجود اینکه طرح‌هایی که در این صفحه منتشر می‌شوند لزوما تولید نخواهد شد اما از آنجا که از تولید آخرین محصول کانورتیبل کادیلاک تقریبا ۱۱ سال می‌گذرد و پیشتر هم تلاش‌هایی را در این راستا انجام داده بود، گمانه‌زنی‌ها برای تولید آن افزایش یافته است.
اولین نکته‌ای که در این اسکچ توجه بیننده را به سوی خود می‌کشد، احتمالا سبک طراحی مینیمال و یکپارچه بدنه این خودرو است. طراح مشخصا با استفاده انحناهای کاملا یکپارچه، روان و ارگانیک تلاش در القای حس لوکس‌بودن را داشته و در این کار موفق هم شده است. در بخش کناری، به‌جز خط شانه که با ظرافت خاصی از ابتدا تا انتهای بدنه کشید است، هیچ المان شکسته دیگری مشاهده نمی‌شود؛ همین مسئله ظاهری یکدست و دلپذیر را به اسکچ داده است.
تناسبات این اسکچ به بهترین و جذاب‌ترین شکل ممکن به‌کاررفته‌اند تا در خدمت ایجاد حس عضلانی‌بودن خودرو باشند. مشخصا با نگاهی به تاریخچه مدل‌های کانورتیبل این شرکت، می‌توان دید که کادیلاک تمامی کانورتیبل‌هایش را عضلانی ساخته و این سبک را به‌نوعی به شاخصه اصلی این محصولات تبدیل کرده است.
به‌جز رینگ‌های بزرگ و پیچیده، بریدگی طاق چرخ جلو و آینه‌های بسیار باریک، تنها خط پایین بدنه می‌ماند که به‌صورت کاملا هماهنگ با خط شانه طراحی شده و طرح قطره آب را برای نمای جانبی این کانورتیبل بی‌نام‌ونشان خلق می‌کند.
اگر به عقب خودرو نگاهی بیاندازیم، سپر بزرگ و دیفیوزر سیاه‌رنگی را می‌بینیم که مانند عضلات یک ورزشکار از زیر لباس مجلسی‌اش نمایان باشد. طراح سپر را مملو از شکستگی و در ادامه خطوط ارگانیک بدنه طراحی کرده و جلوه بصری خارق‌العاده‌ای خلق کرده است و به‌سختی می‌توان از آن خرده گرفت.
چراغ‌های باریک و عمودی بیرون‌زده که به ترند این روزهای خودروهای کانسپت بدل شده‌اند، درکنار الگوی مشبک زیر آن که نهایتا به رنگ سیاه سپر ختم می‌شود، یک فضای سه‌بعدی را آفریده چشمان هر بیننده‌ای را نوازش می‌کند. خط کرومی روی سپر که تمام طاق چرخ عقب را هم فرا گرفته؛ در امتداد بریدگی طاق چرخ جلو قرار دارد؛ این دقت به المان‌های ساده و هماهنگی خطوط باعث عام‌پسندتر شدن طراحی خودرو می‌شود.
همان‌گونه که مشخص است، خبری از اگزوز خروجی در این خودرو نیست و تناسبات آن هم به‌گونه‌ای طراحی نشده که جایی برای یک موتور درون‌سوز در جلو یا عقب آن وجود داشته باشد؛ پس به این نتیجه می‌رسیم که این کانورتیبل یک خودروهای تمام برقی است.