فقر آموزشی پدیده نامطلوبی است که می تواند در روند پیشرفت و تعالی کشور اثرات بسیار مخربی از خود به جای بگذارد، قصد ندارم از فقر امکانات و تجهیزات آموزشی سخن بگویم که خود مشکلی بزرگ است و قطعا در نارسایی آموزش سهم بسیار مهم و به سزایی دارد ، می خواهم از فقر محتوای آموزشی و نهایتا خروجی و محصول آموزش کنونی سخن بگویم که هم آمارش نگران کننده است و هم مشاهده اش تلخ. بر اساس آمار اعلام شده میانگین معدل چند سال گذشته دانش آموزان در چهار گروه آموزشی ریاضی فیزیک، تجربی، انسانی و علوم معارف اسلامی در بالاترین گروه از حدود نمره چهارده بیشتر نیست، البته چهارده از بیست! به راستی چه اتفاقی بر سر آموزش دانش آموزان رخ داده که چنین شرایطی ایجاد شده است؟ فارغ از حجم تقریبا بالای دانش آموزانی که متاسفانه در مقاطع قبل از دیپلم ترک تحصیل کرده اند که باید به طور جداگانه به آن پرداخت ، چنین نمراتی و چنین فارغ التحصیلانی خبر از ایجاد فقر آموزشی گسترده می دهد! به این آمار سهم پایین دانش آموزان مدارس دولتی از رتبه های برتر کنکور سال های قبل را نیز اضافه کنید، رتبه های برتری که اکثرا از مدارس غیرانتفاعی و یا استعدادهای درخشان بودند و بیشتر محصول و ثمره آموزش خصوصی بودند که شرط اصلی اش توانایی مالی خانواده های دانش آموزان است ، در صورتی که در این شرایط اقتصادی تامین مالی برای این نوع آموزش برای بسیاری از خانواده ها غیر ممکن است، و کنکوری که باید محلی برای اجرا و ایجاد عدالت و تساوی آموزشی باشد تبدیل به محلی برای تقابل دارا و ندار شده است، که البته نتیجه اش قابل پیش بینی است. برای یافتن چرایی ایجاد این فقر آموزشی باید به موارد ذیل فکر کرد؛ 1-نحوه گزینش ، آموزش و استخدام معلمان و دبیران؛آیا سیستم گزینش و آموزش های فعلی پاسخگوی نیاز آموزشی امروز دانش آموزان است؟ پاسخ احتمالا منفی است ، چرا که اگر این گونه بود تمایل دانش آموزان برای استفاده از اساتید آزاد که استخدام آموزش و پرورش نیستند هر روز بیشتر از گذشته نمی شد. 2-نظارت به تولیدات رسانه؛ زمانی که بازیگر بسیار معروف در برنامه پر طرفدار خود ریاضیات را به تمسخر می گیرد و از تریبونی که در اختیارش گذاشته شده اعلام می کند چرا باید ریاضی بخوانیم، چه انتظاری باید از رشد آموزش در کشور داشته باشیم؟ جالب تر آن که به جای ساخت برنامه های آموزشی در رسانه به تبلیغ موسسات آموزشی و فروش کتاب و سی دی پرداخته می شود! 3-محتوای کتاب های درسی ؛ در همین درس ریاضیات چند سالی است ، مبحث بسیار مهم انتگرال حذف شده است ، مبحثی که دانشجویان مهندسی در طی دوران دانشگاه با آن بسیار کار دارند ، سوال این است این حذف و اضافه ها دقیقا با چه کار کارشناسی صورت می گیرد و آیا اساسا مولفان کتاب های درسی از زبده ترین و متخصص ترین افراد انتخاب شده اند؟آیا محتوای کتاب های درسی متناسب با نیازهای امروز جامعه و دنیا و همگام با پیشرفت های علمی دنیا تدوین شده اند؟ آیا در جهت جذاب سازی کتاب های درسی برای افزایش انگیزه مطالعه اقدامی صورت گرفته است؟ 4-با مشاهده چنین نمراتی سوال اساسی که مطرح می شود این است که اصولا در مدارس چه اتفاقات آموزشی مثبتی رخ می دهد؟ مدارسی که پنج روز در هفته و حداقل هر روز شش ساعت دانش آموزان را در اختیار دارند، نه در تعلیم و آموزش مهارت های زندگی کار خاصی انجام می دهند و نه اصولا زنگ های هنر و ورزش در آن ها جدی گرفته می شود و زمانی هم که خانواده ها به این مسائل معترض می شوند در پاسخشان مسئولان مدارس می گویند به جایش به درس و علم دانش آموزان رسیدگی و تمرکز می کنیم! تمرکزی که حاصلش میانگین معدلی بسیار پایین است! و بسیار موارد دیگر که می توان به موارد فوق اضافه کرد ، می توانند باعث ایجاد فقر آموزشی گردند، پدیده ای که به نظر می رسد اگر به موقع برایش طرح و برنامه نداشته باشیم در آینده می تواند تبدیل به بزرگ ترین چالش های کشور شود.