باز هم موضوع تکراری آلودگی هوا! گویی بحران آلودگی هوا قرار  نیست به درستی مدیریت و  به  اتمام برسد  و هر سال در فصل پاییز و زمستان باید منتظر آلودگی هوا در تهران و کلان شهر ها و البته تعطیلی مدارس و ادارات  باشیم، اتفاقی تکراری با داستان‌های تکراری مقابله با آلودگی هوا توسط نهاد‌ها و سازمان‌های مسئول که  نهایتا  هر کدام  توپ  را  به  زمین  دیگری  می‌اندازند و به نوعی فقط از بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند،  چالش مدیریت آلودگی هوا نیز همانند چالش مدیریت  و نظارت  بر تولید خودروهای داخلی و یا  چالش مدیریت آب  و  ده‌ها چالش  حل نشده  دیگر تبدیل  به داستان‌های تکراری شده‌اند که عدم رسیدگی به  آنها می‌تواند خسارات  جبران ناپذیری را به کشور عزیزمان وارد سازد. 

آلودگی هوا در سال‌های اخیر به بحرانی تبدیل شده است كه سهم عمده ای در سلامت جسم و روان شهروندان دارد معضلی كه عزم جدی دولتمردان و مدیران شهری را  طلب می‌كند تا با اجرای برنامه‌های بلند مدت برای رفع این مهم تلاش كنند، البته تا دلتان بخواهد به جای برنامه ریزی و عزم جدی، همایش‌ها و نشست‌های رنگارنگ و گوناگون با هزینه‌های فراوان در این رابطه برگزار شده است که تقریبا هیچ کدام تا کنون راه گشا و مفید نبوده اند .  بسیاری از شهرهای بزرگ صنعتی همچون تهران سال های زیادی است كه با فرارسیدن فصل پاییز و زمستان با پدیده وارونگی هوا مواجه می شوند كه حاصل آن پدیده آلودگی  هوا به شمار می رود.

وسایل حمل و نقل عمومی، كارخانه‌ها، انرژی‌های مصرفی و ... از جمله عواملی هستند كه نقش بسزایی در آلودگی هوا دارند و این موضوع را به یكی از چالش‌های اصلی زیست ‌محیطی كشور تبدیل كرده‌اند. از نظر همگان سازمان محیط زیست به عنوان متولی اصلی دغدغه های محیط زیستی از جمله آلودگی هوا شناخته می شوند اما با بررسی‌های دقیق‌تر می‌توان به این نتیجه رسید كه آلودگی هوا یكی از بحران‌های اصلی كشور به شمار می‌رود كه نیازمند همكاری و تعامل همه سازمان‌های مرتبط و تمركز مسئولان كشور برای كاهش پیامدهای این پدیده است.

بر پایه آمارهای رسمی، آلودگی هوا سالیانه حدود هشت ‌میلیارد دلار خسارت می‌زند، معضل آلودگی هوا تاثیر مخربی بر روی محیط زیست از جمله حیوانات و گیاهان دارد. این پدیده به سلامت فیزیكی افراد خدشه وارد می‌كند و افسردگی و اختلال‌های روانی شهروندان را افزایش می‌دهد. بنابراین باید گفت آلودگی هوا یكی از معضل‌هایی است كه به افزایش هدررفت سرمایه ملی در كشور منجر می‌شود. بخش قابل توجهی از ناوگان حمل و نقل عمومی نیز با فرسودگی‌های زیادی مواجه است، این موضوع باعث ایجاد خطرهای زیست محیطی خواهد شد كه با توسعه و نوسازی وسایل حمل و نقل می توان ساز وكارهایی جهت كاهش میزان آلایندگی فراهم آورد.

آلودگی هوا می تواند به اقتصاد نیز لطمه وارد سازد كه این امر ارتباطی مستقیم با زندگی شهروندان دارد. كارخانه ها و صنایع نیز نقش پررنگی در آلودگی هوا دارند و سلامت نیروی كار را تهدید می كنند كه می توان با بررسی دقیق علمی و ارایه راهكارهای موثر در این زمینه به كاهش این معضل كمك كرد. تعطیلی واحدهای آموزشی در مدت آلودگی هوا هزینه‌ های افزایش فعالیت در زمان‌های پیش‌بینی ‌نشده را به دنبال دارد. خستگی و مشكل های ناشی از آلودگی هوا بر روی عملكرد شاغلان و فعالان مختلف نیز تاثیر منفی می‌گذارد. تخریب بی رویه ساختمان‌ها به دلیل ذرات معلق در هوا و تاسیسات شهری نیز از دیگر خسارت‌هایی به شمار می‌رود كه آلودگی هوا به وجود می‌آورد.

در پایان پرسش اساسی که مطرح می‌شود آن است که به راستی‌ چه اقدامات اساسی تا کنون برای رفع بحران آلودگی هوا صورت گرفته است و چه نهاد و یا سازمانی باید برای این مساله پاسخگو باشد؟