پدیده‌های اجتماعی را نمی توان با یک اظهار نظر و یا تحلیل از جنس شبکه های اجتماعی و یک توئیت واکاوی کرد. بی تردید هر اتفاقی که امروز در جامعه رخ می‌دهد محصول سلسله اتفاقاتی است که باید به صورت یک روند با متغیرهای چند وجهی بررسی شود. موضوعی که این روزها بر سر تیم ملی رخ داده را هرچقدر هم که بخواهیم با انواع ترفندها نادیده بگیریم، باید بررسی موشکافانه تری شود. تردیدی نیست که مسئله غرور ملی همواره با جامعه ایرانی عجین است چه بسا در مقاطعی حتی برخی‌ها خواستند بناهای تاریخی را دستخوش تخریب قرار دهند و مردم جلوی آن ایستاده‌اند. بارها در بزنگاه‌ها علاقه به ایران نجات بخش بوده و باعث جلوگیری از هرگونه گزندی به حیثیت ملی شده است. اما باید بپذیریم پدیده هایی مانند فوتبال و غرور ملی قرار نیست همه مشکلات کشور را به مانند یک معجزه حل کنند. اما می‌تواند یک بهانه برای تغییر باشد. تغییر در رویکردهایی که سبب وضعیت بد اقتصادی و اجتماعی شده و اگر رویه‌ها در سیاست ورزی تغییر نکند نمی‌توان به هیچ موج زودگذری برای عبور از بحران امید بست. واقعیت این است که درک خواسته های مردم باید توام با فهم پدیده مردم به عنوان یک جمع با افکار متکثر باشد. تعریف مردم به عنوان آنان که با یک نوع تفکر همسو باشند کمکی به حل مسائل نخواهد کرد. روایت های مردم تنها آنچه که برخی مسئولان دوست دارند بشنوند و یا جلوی دوربین های صدا وسیما بیان می‌شود؛ نیست بلکه باید پذیرفت که جامعه ایران و مردم وسیع تر از این نوع تعاریف است که باید به همه آن احترام گذاشت.

پذیرش تنوع افکار، در ادامه باید به پذیرش اثرگذاری این افراد در تصمیم گیری‌ها نیز منجر شود. برخوردهای سلیقه ای که طی این سال‌ها با انواع تفکرات صورت گرفته، سبب شده تا قشری از مردم با انواع توانایی هایی که داشتند به کل نادیده گرفته شوند. متاسفانه هنوز می‌بینیم که عده ای در بدنه دستگاه‌های مهم تصمیم ساز نه بر اساس تخصص که به واسطه تفکر سیاسی خاص بر مسند تصمیم گیری نشسته‌اند. نمونه‌اش را البته در پستی که نیازمند دانستن زبان بود و البته در مصاحبه با یک خبرنگار در قطر نتوانست سخن بگوید، دیدیم. از این دست اتفاق‌ها طی این سال‌ها بسیار افتاده است. به نظر می‌رسد حالا که صحبت از تغییر شیوه‌های حکمرانی توسط نو اصولگرایان می‌شود ابتدا از خودشان شروع کرده و نظرات منتقدان و مخالفان را نه تنها به رسمیت بشناسند که در تصمیم‌سازی‌ها هم حقی برایشان قائل باشند. استفاده از نظرات کارشناسان علوم اجتماعی در این برهه مشوش، حتما راهگشا خواهد بود اگر دیر اقدام نشود.