با پایان دور نخست گفت‌وگوهای میان ایران و آمریکا، به اذعان بسیاری از تحلیلگران داخلی و خارجی، تهران دست برتر را هم در تعیین خطوط و مبنای مذاکرات و هم جو روانی و رسانه‌ای آن بر عهده داشت. آنچه از جزئیات گفت‌وگوهای غیرمستقیم ایران و آمریکا به نقل از منابع رسمی و غیررسمی منتشر شده، حکایت از یک اصل مهم دارد و آن تحقق خواسته‌های ابتدایی ایران برای حضور در مذاکرات است. مبنای مذاکراتی ایران تاکید بر گفت‌وگوی غیر مستقیم و با میانجیگری عمان بود و تحقق آن زمانی اهمیت می‌یابد که بار دیگر مواضع آمریکا را در تأکید بر مستقیم بودن مذاکرات و نیز برگزاری آن در کشوری چون امارات متحده عربی بدانیم.
یک کارشناس مسائل بین‌الملل با بیان این که «مذاکرات مسقط نشان داد که ۲ طرف عملگرایانه به دنبال توافق بودند»، از ۲ سناریو در ارتباط با موضوع مذاکرات میان ایران و آمریکا سخن گفت.
«حشمت‌الله فلاحت پیشه» در گفت‌وگو با ایسنا در ارتباط با گفت‌وگوهای غیرمستقیم روز شنبه ایران و آمریکا در مسقط اظهار کرد: این مذاکرات نشان داد که ۲ طرف عملگرایانه به دنبال توافق بودند و متون اولیه تبادل شده بین هیات‌ها به گونه‌ای نوشته نشد که پایان مذاکرات رقم بخورد و در واقع روند به نحوی پیش رفت که از هفته دیگر وارد دستور مذاکراتی شوند.
این نماینده پیشین مجلس با بیان اینکه «وقتی دستور مذاکراتی روی میز بیاید در واقع تابوشکنی صورت گرفته است»، گفت: من پیش از این گفته بودم که اگر ۲ طرف تابوشکنی نکنند، روز نتانیاهو خواهد بود و باید در این گفت‌وگوها ۲ طرف پذیرند که جنبه‌های بن‌بست‌ساز و تهدیدآمیز یکدیگر را کنار بگذارند و سعی کنند که برای مسائل اشتراکی مذاکره کنند که این اتفاق نیز افتاد.
به نظر می‌رسد سیاست مذاکراتی اعتمادسازی در برابر رفع تحریم‌ها باشد
فلاحت پیشه با بیان این که «احتمالا در مذاکرات آتی دستور کار مشخص می‌شود»، گفت: طرف آمریکایی نسبت به مذاکرات انجام شده بدون اشاره به محتوای مباحث اظهار خوشبینی کرده است و بر اساس گزارش‌ها هیات ایرانی نیز دستور کارش موضوع رفع تحریم‌ها و مسئله هسته‌ای خواهد بود و در واقع به نظر می‌رسد که سیاست مذاکراتی اعتمادسازی در برابر رفع تحریم‌ها باشد به نحوی که ایران در زمینه هسته‌ای، نظارت حداکثری را بپذیرد و برخی دغدغه‌های طرف مقابل را رفع کند، از طرف دیگر آمریکایی‌ها نیز با ساز و کار کاهش تحریم موافقت کنند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه «من معتقدم ۲ سناریو می‌تواند در ارتباط با موضوع مذاکرات وجود داشته باشد»، گفت: سناریو اول این است که آقای ترامپ با چیزی شبیه برجام موافقت کند و در همان زمان نیز این تحلیل وجود داشت که علت اینکه ترامپ برجام را پاره کرده این است که اول امضای خودش پای این توافقنامه نیست و دلیل دوم نیز این بود که اعتقاد داشت که آمریکایی‌ها از این توافق سود اقتصادی نبردند. بنابراین این تحلیل وجود دارد که ترامپ با برجامی موافقت می‌کند که امضای خودش در آن باشد و از طرف دیگر زمینه ساز همکاری‌های اقتصادی ایران و آمریکا نیز باشد با توجه به اینکه آقای پزشکیان نیز اعلام کرده ایرانیان برای همکاری اقتصادی با آمریکا منعی ندارند.
تعریف افق همکاری‌های اقتصادی بین ایران و آمریکا برای تنش‌زدایی، مخالفان را به حاشیه می‌برد
او با بیان این که «اگر در این مسیر، مذاکرات و گفت‌وگوها صورت بگیرد احتمال توافق وجود دارد» ادامه داد: سناریوی دوم این است که ترامپ به سمت نتانیاهو گرایش پیدا کند و برای جلب نظر نتانیاهو پیشنهادهایی را ارائه کند که مخالف راهبرد هسته‌ای ایران باشد و این موضوع ممکن است باعث شکست مذاکرات شود مثلاً اینکه ایران چرخه غنی‌سازی را به طور کامل کنار بگذارد و مثلاً فقط تاسیساتی مثل نیروگاه بوشهر را حفظ کند با این شرط که سوخت آن از خارج بیاید.
نماینده پیشین مجلس ادامه داد: از طرف دیگر باید به این موضوع توجه داشت که جریانات افراطی در آمریکا سعی می‌کنند که ترامپ را به این سمت سوق دهند و این موضوع باعث می‌شود که مذاکرات به سمت شکست پیش رود.
فلاحت پیشه گفت: هرچه ایران و آمریکا برای تنش‌زدایی افق همکاری‌های اقتصادی برای خود تعریف کنند، عوامل آشوب‌ساز و کسانی که به دنبال ایجاد اختلال در ایجاد توافق هستند بیشتر به حاشیه می روند.