سال آبی جاری سومین سال کم‌بارش و خشکسالی است که بسیاری از مناطق ایران را با بحران کم‌آبی شدیدی مواجه کرده است.

اما شاید امسال حتی در سه سال گذشته نیز بی سابقه باشد و احتمالا مردم ایران در طول ۵۴ سال گذشته هیچگاه پاییزی به این خشکی نداشته‌اند و کاهش ذخایر آبی کشور هرگز به اندازه امروز نگران‌کننده نبوده است. طبق آمار ظرف ۶۶ روز گذشته از پاییز امسال بطور میانگین فقط ۲۸ میلی متر بارندگی در سطح کشور داشته‌ایم که نسبت به میانگین ۵۴ سال گذشته ۱۶ درصد کمتر است.

پارسال نیز در ادامه خشکسالی دو سال پیش از آن، پاییز و زمستان بی بارشی داشتیم و اندک منابع باقیمانده از روان آب‌ها و سفره‌های زیرزمینی به زحمت کفاف مصرف کشور را داد ولی امسال حتی از بارش‌های پاییز گذشته نیز ۲۵ درصد عقب تریم.

سدهای کشور خالی مانده است

اکنون حدود ۶۵ درصد از مخازن سدهای کشور خالی است و برداشت بی‌رویه از چاه های زیرزمینی باعث شده که دو سوم دشت‌های ایران با فرونشست روبرو شوند. کسری منابع آب‌های زیرزمینی کشور که در سال ۱۳۷۸ حدود ۲ میلیارد متر مکعب بود، اکنون ۷۰ برابر شد و به بیش از ۱۴۰ میلیارد متر مکعب رسیده است. یعنی ۳ برابر حجم تمامی سدهای کشور بارندگی لازم داریم تا سفره‌های خالی‌شده زیرزمینی خود را به شرایط نه چندان مطلوب ۲۳ سال قبل بازگردانیم.

از سوی دیگر میزان مصرف آب در کشور بطور مداوم در حال افزایش است، به گونه‌ای که در سال های اخیر رتبه نخست رشد مصرف آب در جهان را به خود اختصاص داده‌ایم. هم اینک سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب آب در کشور مصرف می کنیم که از این میزان ۹۰ درصد مربوط به بخش کشاورزی، ۸ درصد مربوط به بخش خانگی و ۲ درصد مربوط به بخش صنعتی و خدماتی است.

نکته مهم تر اما این است که کاهش بارش‌ها و ظهور خشکسالی اخیر برای فلات ایران پدیده نوظهوری نیست که نظام مدیریتی ما را غافلگیر کرده باشد. ما در طول قرون متمادی بارها و بارها با خشکسالی‌های متعددی روبرو بوده‌ایم که هر بار به سختی از آنها عبور کرده ایم. پس چرا این بار به مرحله بحران رسیده‌ایم و از تأمین منابع آبی برای ماههای آینده نگران شده‌ایم؟ آیا همه کمبودهای فعلی را باید به حساب رخدادی بگذاریم که حداقل ۴ هزارسال در تاریخ ایران زمین قدمت دارد؟ البته قابل پذیرش است که تغییرات اقلیمی و کاهش بارش‌ها یک پدیده فراملی است و کشور ما نیز متأثر از این رویداد جهانی با تبعات خشکسالی روبرو شده است، ولی نمی‌توانیم نقش اهمال مدیریت منابع آبی و حکمرانی غلط آب در کشور را در تشدید این بحران نادیده بگیریم.

کشاورزی و صنعت بخشی از بحران آب کشور 

در شرایطی که نظام کشاورزی دنیا حتی در ممالک پرآب با تحول عظیمی روبرو شده و اغلب کشورها به شیوه‌های نوین آبیاری و روش‌های صرفه جویانه مصرف آب روی آورده‌اند، ۸۵ درصد از کشاورزان ما همچنان از روش غرقابی و الگوهای غلط تولید تبعیت می‌کنند که منابع آب را نابود می‌کند و متاسفانه کوتاهی همه دولت‌ها باعث شده تا همچنان فاقد یک برنامه جامع کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی باشیم.

این نکته که بخش کشاورزی ایران، غیر بهره‌ورترین بخش اقتصاد ملی و جزو ۱۰ رتبه نخست مصرف کننده‌ترین منابع آبی در سطح جهان است، خود به خود نظام مدیریت اجرایی سالهای گذشته را به بی‌تفاوتی در قبال اتلاف منابع ملی و ناکارآمدی در تغییر الگوی تولید بزرگترین بخش اقتصادی کشور متهم می‌کند.

در بخش صنعت نیز اصرار بر ادامه تولید با استفاده از تکنولوژی‌های قدیمی و آب بر به همراه جانمایی غلط صنایع بزرگ مصرف‌کننده آب در مناطق خشک و کویری را باید به پای نبود استراتژی صحیح توسعه صنعتی در دولت‌ها گذاشت.تأسف‌بار است که حداقل ۳۵ درصد از سهم تولید صنعتی ایران متعلق به واحدهایی است که به برداشت انبوه آب از ذخایر فقیر زیرزمینی در فلات مرکزی و شرقی ایران وابسته‌اند و این یعنی تولید محصول به قیمت نابودی حیات در نیمی از پهنه کشوراست.

ال نینو راهی برای نجات است؟

اما در همین باره و مساله بحران خشکسالی کشور ، رئیس مرکز ملی پیش‌بینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوا می‌گوید که با تغییرنوسانات جوی از «لانینا» (فاز سرد جریانات آب و هوایی در اقیانوس آرام) به «ال‌نینو» (فاز گرم جریانات آب و هوایی در اقیانوس آرام) کشور از نظر وضعیت جوی وارد وضعیت خنثی می‌شود و انتظار داریم که بارندگی‌ها به‌طور تقریبی بیشتر شود. رییس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی هم با وجود این شرایط جوی معتقد است که ما باید همچنان سناریوی بدبینانه برای نگهداشت آب در سدها و منابع آبی را حفظ کنیم، مگر در صورتی که روند تغییرات به‌صورت چشمگیری شرایط کشور را بهتر کند چرا که نمی‌توان خوش‌بین بود که کم‌آبی با بارندگی‌های زمستانه کاملا برطرف شود.

ال‌نینو یک چرخه مشهور جوی در جهان است که هر هفت سال یک بارکره زمین را تحت تاثیر قرار می‌دهد و به گفته کارشناسان ناشی از تغییرات دمایی ایجاد شده در سطح اقیانوس آرام است که می‌تواند در ایران منجر به بارش‌های بیشتری در نیمه دوم زمستان و اوایل بهار شود.  

صادق ضیاییان - رئیس مرکز ملی پیش‌بینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوا- در گفت و گو با ایسنا درباره تغییرات شرایط جوی از «لانینا» به «ال‌نینو» اظهار کرد:ال‌نینو یکی از چرخه‌های مشهور جو در جهان است که دوره‌های هفت ساله دارد و تغییرات جوی در کره زمین ایجاد می‌کند.وی ادامه داد: به‌طور کلی نوسانات جنوبی یا اِنسو (enso) می‌توانند دو شرایط جوی متفاوت با عنوان «ال‌نینو» و «لانینا» ایجاد کنند که تاثیرات متفاوتی نیز بر میزان بارندگی در کشور دارد. این تاثیرات به‌صورت قطعی و صد درصدی نیست اما زمانی که فاز این نواسانات جنوبی به‌سوی ال‌نینو باشد، بارندگی‌های مناسب و اگر لانینا باشد بارندگی‌های کمتری در فصل پاییز و زمستان رخ می‌دهد.

کشور در فاز لانینا

رئیس مرکز ملی پیش‌بینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوا افزود: لانینا فاز سرد انسو است و در اغلب مواقع به‌صورت خشکسالی در کشور بروز می‌کند.

ضیاییان همچنین  تصریح کرد: امسال، سومین سالی است که کشور در فاز لانینا است و بارش‌های مناسبی را نیز تاکنون نداشته‌ایم اما براساس پیش‌بینی‌های انجام شده، انسو وارد فاز خنثی خواهد شد و انتظار داریم که وضعیت بارندگی‌ها به‌طور تقریبی در شرایط بهتری قرار گیرد.

احد وظیفه - رییس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی - نیز در گفت و گو با ایسنا با بیان اینکه امسال، سومین سال پیاپی لانینا است، اظهار کرد: ال‌نینو و لانینا دو فاز دمایی متفاوت اقیانوس آرام هستند. ال‌نینو فاز گرم و لانینا فاز سرد است و در حال حاضر به‌صورت سه سال پیاپی دمای اقیانوس آرام  در بخش استوایی آن به‌طور میانگین از متوسط دمای بلندمدت سردتر است.

وی ادامه داد: به‌صورت آماری مشخص شده است که در شرایط لانینا بارندگی‌های ایران کمتر از میانگین است. نمی‌توان گفت که شرایط خشکسالی همیشه هنگام لانینا وجود داشته است اما در بسیاری از سال‌های حاکمیت لانینا بارش متوسط کشور نسبت به بلندمدت کمتر بوده است و دچار کم‌بارشی و خشکسالی بوده‌ایم.

فاز ال نینو به نفع وضعیت آبی 

به گفته رییس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی در سال‌های حاکمیت ال‌نینو که دمای آب اقیانوس آرام گرم‌تر از حد نرمال است، بارش میانگین نسبت به سال‌های لانینا بیشتر بوده است بنابراین با توجه به اینکه طبق پیش‌بینی‌ها انتظار می‌رود به‌تدریج از اواسط زمستان فاز لانینا به شرایط خنثی سپس به ال‌نینو تبدیل شود، می‌توان شرایط جوی و بارندگی متفاوتی را نسبت به سال گذشته توقع داشت و انتظار می‌رود که در مجموع زمستان و بهار بارندگی‌ها همانند دو سال اخیر بسیار کم‌بارش یا با بیهنجاری شدید نباشد و بارندگی‌ها تا حدودی بهتر شود.

وی درباره شیوه تغییر نوسانات از لانینا به ال‌نینو گفت: تغییرات در الگوهای گردشی، دمای آب اقیانوس‌ها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند بنابراین امیدواریم که با تغییر فاز دمای آب اقیانوس آرام از فاز لانینا به خنثی شرایط بارش‌ها تاحدودی بهتر شود اما نکته قابل توجه این است که این تغییرات ناگهانی رخ نمی‌دهد و تغییر الگوها می‌تواند از نیمه‌ دوم زمستان و اوایل بهار اتفاق افتد و باید پروسه زمانی مشخص را طی کند. وظیفه با تاکید بر زمان‌بر بودن این تغییرات اظهارکرد: انتظار می‌رود که به‌تدریج این تغییرات طی زمستان تا بهار در پهنه اقیانوس آرام و اقیانوس هند به گونه ای رخ دهد که شرایط انتقال رطوبت را نسبت به دو سال اخیر بهتر کند و کم‌بارشی با شدت دو سال گذشته را شاهد نباشیم به طوری‌که مناطق غرب و جنوب غرب کشور با کم بارشی بین ۴۰ تا ۶۲ درصد مواجه بودند.

وی ادامه داد: تغییرات در گردش‌ها و جریان هوا و دما در سطح اقیانوس آرام، موجب تغییر در انتقال رطوبت از عرض‌های جنوبی یا مناطق حاره‌ای به مناطق جنب حاره‌ای - که ایران نیز جزو این مناطق است – می‌شود بنابراین میزان بارش سامانه‌های بارشی را تغییر می‌دهد.وظیفه در پایان تصریح کرد: این پیش‌بینی‌ها تا حدی خوشبینانه است. چه بسا که با توجه به کم‌بارشی فصل پاییز جاری، انتظار بر این است که بارش میانگین کشور تا پایان سال آبی کمتر از حد نرمال باشد. شرایط کم‌بارشی در استان‌هایی همچون البرز، تهران و استان‌های مجاور همچنان تداوم دارد و نمی‌توان خوش‌بین بود که کم‌آبی با بارندگی‌های زمستانه کاملا برطرف شود. ما باید همچنان سناریوی بدبینانه برای نگهداشت آب در سدها و منابع آبی را لحاظ کنیم، مگر در صورتی که روند تغییرات تا حد چشمگیری میزان بارش‌ها را تغییر دهد و تا حدودی کم بارشی موجود جبران شود.