نویسندگان و شاعران و در کل اهالی قلم در جامعه ما مروج زیبایی ، هنر و فرهنگ در کشور ما هستند که می توانند به ادبیات و فرهنگ و هنر این آب و خاک رونق و شکوه بخشیده و درخت اندیشه و دانش ایران را شاخ و برگ بخشیده و زیباشناسی را در این سرزمین رونق داده و سبب بالندگی فکر و اندیشه و فرهنگ شده اند، همچنان که بزرگان قدما و‌ آنانی که از دیر باز در راه علم و ادب و عرفان و اندیشه و فرهنگ قدم برداشته اند و رونق دهنده و‌ ترویج کننده این زیبایی و زیباشناسی در این سرزمین و تمدن کهن بوده اند. لذا بایسته و شایسته است که به این قشر از جامعه علمی ، ادبی و فرهنگی اهمیت و توجه بیشتری داده شود تا هم منزلت اجتماعی و فرهنگی این قشر فرهیخته حفظ شود و هم بتوان قدمی در راستای کمک و یاری رساندن به اهالی قلم برداشته شود و این جامعه‌ی فرهیخته و ادبی را دریابیم.
اما متأسفانه می بینیم که بر اثر بی مهری ها و بی توجهی به این قشر بزرگ ادبی و فرهیخته ، این جامعه ی بزرگ ادبی و هنری و‌ فرهیخته به انزوا و تنهایی و جدایی افتاده و این ضررش به همه اقشار مختلف جامعه ،مخصوصا آسیبش به فرهنگ و هنر و ادب مملکت خواهد رسید، و ما شاهد سقوط فرهنگ و‌ اندیشه در جامعه ی مان خواهیم بود.
متأسفانه برخی مسؤولین مملکتی، این گروه بزرگ و فرهیخته را کنار گذاشته و اصلا اهمیتی به اهل قلم و قشر فرهیخته نمی دهند.
آیا اهالی قلم و اندیشه و در کل نویسندگان و شاعران نبایستی از خدمات و امکانات رفاهی و تسهیلات برخوردار باشند؟؟ آیا نویسندگان و شاعران مملکت‌ سرمایه ها و‌گنجینه های ادب و جان مایه های فرهنگ و تمدن این مملکت نیستند؟!
اگر جواب بله است، پس چرا مورد التفات و مهر قرار نگرفته و هر روز گوشه نشین تر می شوند؟ چرا به دغدغه‌های اهل قلم و اندیشه توجهی نمی شود؟؟
اینها همه سؤال است سؤال‌های که مسؤولین دولتی و مدیران فرهنگی و‌مسؤولان جامعه ادبی باید جوابگو باشند.
باید ببینند که وضعیت اقتصادی و‌ معیشت جامعه ی نویسندگان و شاعران و کسانی که کتاب ها تألیف کرده‌اند، دود چراغ خورده اند و خاک فرهنگ و هنر و اندیشه را به تن مالیده‌اند چه گونه است و آنها را دریابند..
وضعیت بد اقتصادی باعث شده که خیلی از نویسندگان ما قادر به چاپ و انتشار کتاب خود نبوده، و اگر هم بوده، کتاب هایشان را با تعداد و تیراژ پایین چاپ کرده اند و خودشان هم از جمله خود اینجانب (نویسنده این مطلب) به صورت دستفروشی کتاب ها را البته با تیراژ پایین و‌ کم کف خیابان گذاشته و به فروش رسانده ام! لذا این وضعیت اصلا برای فرهنگ و ادب مملکت ما شکل و صورت خوبی نداشته و‌ندارد بلکه بسیار هم ناراحت کننده است ، و این که چرا مسؤولین وزارت فرهنگ و ارشاد کشور و مدیران فرهنگی و‌مسؤولان جامعه ادبی هیچ فکری به حال نویسندگان و اهالی قلم نمی کنند ، و چرا تدبیری در راستای کمک به نویسندگان و اهل قلم نیندیشیده اند؟!!
به عنوان نمونه، در رابطه با نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برای عده ای از نویسندگان و شاعرانی که صاحب اثر و کتاب و تألیفاتی هستند و دستشان به جایی بند نیست هیچ امتیازی قائل نمی شوند؛ به عنوان مثال برای دریافت بن کتاب، آیین نامه ای در نظر گرفته اند که در یکی از بندهای آن و بر اساس آن نویسندگانی که در ۱۰ سال اخیر تألیفاتی و آثاری در حد پنج اثر از خود بر جای گذاشته اند مشمول برخورداری از بن کتاب خواهند بود!!
خب معلوم می شود که این آیین نامه سلیقه ای تنظیم شده و در حق بسیاری از نویسندگان و‌مؤلفان اجحاف شده است.
به عنوان مثال من نویسنده و شاعر که از سال ۹۳ تعداد تألیفاتم پنج اثر است و یا پنج عنوان کتاب دارم ، بر اساس آیین نامه، بن کتاب شامل حالم نمی شود، چرا ؟؟ چون باید از سال ۹۴ تألیفاتم را آغاز می‌کرده‌ام!!!
لذا وقتی می‌گوییم یک سری از قوانین متأسفانه سلیقه ای ست و بر اساس نظرات و سلیقه شخصی عده ای تنظیم شده است، یهنی همین که بدان اشاره کردم و این یعنی در حق من و امثال من و بسیاری از نویسندگان و اهل قلم اجحاف شده و مورد بی مهری و کم لطفی واقع شده ایم.
البته عده ی مخصوصی از نویسندگان و شاعران هستند که نانشان خوب در روغن است
ولی در کل عده زیادی از اهالی قلم در وضعیت بسیار بد اقتصادی و‌ اسف انگیز معیشتی روزگار را سپری کرده و حتی برخی از اهل قلم هستند که برای تأمین نان شبشان هم دچار مشکل هستند.
امیدواریم مسؤولان امر چاره ای اندیشیده و به فکر عزیزان اهل قلم و یاران اندیشه و فرهیختگان و‌ کسانی که در راه ادب و بالندگی فرهنگ این کشور عزیز یعنی ایران مان قدم بر می دارند باشند.