بررسی آمارهای نیروی کار نشان می‌دهد وضعیت نرخ بیکاری جوانان شهری در چهار سال گذشته کاهش یافته است. با این حال، ملاحظات آماری سبب شده تا بدون بررسی نرخ مشارکت نتوان به این نتیجه‌گیری قطعی رسید که وضعیت اشتغال به شکل حقیقی در این طیف سنی بهبود یافته یا خیر.
به گزارش اکوایران، بررسی‌ها نشان می‌دهد نرخ بیکاری جوانان شهری در چهار سال اخیر کاهش چشمگیری داشته و به سطوح نزدیک به ۲۰ درصد وارد شده است. البته این به معنای بهبود شرایط بازار کار برای جوانان نبوده و ممکن است به دلیل ناامیدی جوانان از بازار کار رخ داده باشد.
نرخ بیکاری سر به زیر شد
مرکز آمار ایران در آمارهای خود وضعیت نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله را اعلام کرده است. بر اساس این آمار، به طور کلی نرخ بیکاری جوانان شهری کاهش داشته و در زمستان سال گذشته به ۲۱.۶ درصد رسیده است.
این آمار به خوبی نشان می‌دهد در سال ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ بیشترین سطوح نرخ بیکاری جوان به وقوع پیوسته است. به طوریکه در زمستان سال ۱۳۸۹، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال شهری به بالاترین سطح خود در ۲۰ سال گذشته رسیده و قله ۳۵.۵ درصدی را فتح کرده است.
نرخ بیکاری جوان در این سال‌ها فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده اما همواره بین ۲۵ تا ۳۵ درصد در نوسان بوده است. از بهار سال ۱۴۰۰ به یکباره نرخ بیکاری جوانان افت کرده و به سطوح کمتر از ۲۵ درصد رسید.
این کاهش ادامه دار شد و در تابستان ۱۴۰۳ به نزدیک‌ترین سطح خود از نرخ بیکاری ۲۰ درصد رسید. طبق آمارها، نرخ بیکاری در این فصل معادل ۲۰.۳ بود. در نهایت این نرخ طبق فراز و فرودهای فصلی خود در زمستان سال گذشته افزایش یافت و به سطح ۲۱.۶ درصد رسید.
تحلیل وضعیت جوانان بازار کار در گرو تحلیل نرخ مشارکت
اما نمی‌توان به طور قطعی درباره این کاهش اظهار نظر کرد. این کاهش در نرخ بیکاری به دو دلیل می‌تواند به وقوع پیوسته باشد. اگر نیروی کار جوان شاغل شده و یا از بازار کار خارج شود، نرخ بیکاری کاهش می‌یابد.
برای درک بهتر دلیل این اتفاق باید به نرخ مشارکت در این سال‌ها رجوع کرد. در صورتیکه نرخ مشارکت در جوانان در این سال‌ها کاهش داشته باشد، به معنای ناامیدی نیروی کار جوان از بازار کار خواهد بود. از طرف دیگر در صورتیکه نرخ مشارکت جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله در این مدت با افزایش مواجه شده باشد، به معنای افزایش اشتغال و بهبود وضعیت جوانان در بازار کار خواهد بود.