در یک تحول بی‌سابقه و در پی درخواست «عبدالله اوجالان» رئیس محبوس حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک)، این حزب پس از بیش از چهار دهه مبارزه مسلحانه با دولت ترکیه، تصمیم به انحلال ساختار سازمانی خود و پایان کامل فعالیت‌های نظامی گرفت؛ تصمیمی که می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ مناقشه کُردها با آنکارا باشد.
در بیانیه صادر شده از سوی پ.ک.ک آمده است که «این تصمیم در پاسخ به فراخوان تاریخی عبدالله اوجالان رئیس PKK که در استانبول زندانی است، در تاریخ ۲۷ فوریه، مبنی بر عبور از مبارزه مسلحانه و حرکت به سمت جامعه‌ای دموکراتیک و صلح‌آمیز اتخاذ شده است.»
در ارتباط با فراخوان اوجالان نیز پیشتر خبرگزاری جمهوری اسلامی در گزارشی به ابعاد مختلف آن پرداخته که در اینجا قابل دسترسی است.
گروه «پ.ک.ک» روز جمعه گذشته اعلام کرده بود که بزودی تصمیمی تاریخی در راستای منحل کردن و خلع سلاح خود در چارچوب طرح صلح جدید با ترکیه بعداز چهار دهه اتخاذ خواهد کرد.
اخیرا «رجب طیب اردوغان»، رئیس جمهور ترکیه گفت: تمام موانع را پشت سر گذاشتیم؛ حزب کارگران کردستان منحل و خلع سلاح خواهد شد.
همچنین به گزارش ایسنا، حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) در جریان دوازدهمین کنگره خود که هفته گذشته در شمال عراق برگزار شد، به‌صورت رسمی تصمیم به انحلال ساختار سازمانی خود و پایان دادن به مبارزه مسلحانه گرفت؛ تصمیمی که امروز با اعلام رسمی اجرایی شد.
این تصمیم پاسخی است به فراخوان «عبدالله اوجالان» رئیس محبوس پ.ک.ک که در فوریه گذشته از زندان، خواستار پایان این مسیر شده بود.
تاریخچه و ریشه‌های شکل‌گیری پ.ک.ک
پس از سقوط امپراتوری عثمانی و تقسیمات سرزمینی پس از جنگ جهانی اول، کردها در ترکیه، به اقلیت‌ بدون کشور تبدیل شدند. در پی نارضایتی از وضعیت سیاسی و اجتماعی، گروه‌هایی از کردها در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی به مبارزه علیه دولت‌ ترکیه روی آوردند. در همین فضا، عبدالله اوجالان، فعال کرد و دانشجوی سابق، در سال ۱۹۷۸ حزب کارگران کردستان را در جنوب‌شرق ترکیه بنیان‌گذاری کرد.
این حزب که ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی را سرلوحه خود قرار داده بود، از سال ۱۹۸۴ مبارزه مسلحانه علیه دولت ترکیه را آغاز کرد. در ابتدا هدف آن تشکیل دولت مستقل کردستان بود، اما با گذشت زمان به درخواست‌هایی چون خودمختاری محدود و حقوق فرهنگی و زبانی تقلیل یافت.
دستگیری اوجالان و آغاز دوران جدید
عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ در نایروبی، پایتخت کنیا، توسط نیروهای ویژه ترکیه دستگیر شد و ابتدا به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم شد. از آن زمان در جزیره امرالی در حبس انفرادی به‌سر می‌برد. دستگیری اوجالان به کاهش موقت درگیری‌ها انجامید و در سال‌های بعد، آتش‌بس‌هایی توسط پ.ک.ک اعلام شد. این آتش‌بس‌ها اما ناپایدار بودند و گفت‌وگوها با دولت ترکیه نیز همواره با شکست روبرو شد.