آقای دکتر سید عباس عراقچی وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در روزهای گذشته برای سومین بار در طی کمتر از یک سال به قاهره سفر رسمی انجام داد و با مقامات ارشد مصر دیدار و گفتگو داشت و آخرین ارتباط تماس تلفنی است که در روز شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴ بین عراقچی و بدر عبدالعاطی وزیر خارجه مصر برقرار شد و دو وزیر خارجه ضمن تبریک عید سعید قربان در خصوص تحولات منطقه تبادل نظر کردند ؛ همچنین جناب دکتر پزشکیان در آذر ماه سال ۱۴۰۳ به مصر رفت وی نیز با همتای مصری اش آقای عبدالفتاح السیسی ملاقات کرد و در مورد روابط دوجانبه و مسائل روز خاورمیانه که عمده ترین آن ها غزه می باشد به رایزنی پرداختند و مطابق اظهارات سخنگویان دستگاه های دیپلماسی ایران و مصر روح تفاهم و دوستی و اشتراک نظر در تمام دیدارهای ذکر شده وجود داشت ؛ دولتمردان هر دو کشور به اهمیت ژئوپلیتیک منطقه واقف می باشند و در حالیکه هر دو کشور از چند سال قبل گام های بلند برای نزدیکی در حوزه های مختلف برداشته اند مع الوصف روابط قطع شده دیپلماتیک از سال ۱۳۵۸ همچنان به قوت خود باقی است !! بعد از قبول قرارداد کمپ دیوید توسط انورسادات رییس جمهور اسبق مصر ، روابط بسیاری از کشورهایی که با مصر تیره و تار و قطع شده بود بعد از چند سال بر قرار شد ولی رابطه دیپلماتیک تهران _ قاهره همچنان به ظاهر گرم ولی در باطن سرد است و نمونه اش هنوز دو کشور به مبادله سفیر اقدام نکردند. سئوالی که امروز مطرح است این که ، وقتی دو کشور تاریخی با فرهنگ های مشابه و اشتراکات فراوان و واقع در یک منطقه حساس استراتژیک دارای رابطه دو جانبه با یکدیگر نیستند نقطه کور در کجا است ؟ چرا رابطه معمولی فعلی در حد حافظ منافع به بالاترین سطح کشیده نمی کشد و سفرای دو کشور در پایتخت های یکدیگر معرفی نمی شوند ؟ اولین انتظار از دولتمردان ایران و مصر و خصوصا مصری این است در شرایط و وضعیتی که منطقه با آن مواجه است هر چه سریع تر قدم های استوار برای برقراری رابطه دیپلماتیک در بالاترین سطح بردارند و این رابطه می تواند به امنیت منطقه و انزوای بیشتر اسراییل کمک کند .