رژیم منحوس،سفاک و کودک کش اسرائیل، در سحرگاه ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ میلادی-بامداد جمعه۲۳ خرداد۱۴۰۴ هجری شمسی- عملیات ترکیبی خویش علیه ایران را آغاز کرد؛ در واقع طراحی،سازماندهی و اجرای این عملیات بر اساس شیوه و سیاق مقامات امنیتی رژیم صهیونیستی قریب ۸ ماه طول کشیده و خروجی آن را می‌توان عملیات مغافصه ای و غافلگیر کننده علیه تأسیسات هسته‌ای، نهادهای امنیتی و فرماندهان راهبردی کشور که هر یک در جایگاه خویش به ضرس قاطع و بی‌اغراق در صدر رنکینگ رشیدترین و کهنه کارترین رجال برجسته نظامی در جهان قلمداد می‌شدند و آن ها که در حال خواب و استراحت بودند؛ وحشیانه و ددمنشانه به شهادت رساند. در نخستین ساعات بامداد جمعه ۲۳ خرداد؛ تهران پایتخت ایران به همراه چند شهر دیگر ایران عزیز و قهرمانمان هدف حملات موشکی رژیم پلید و وحشی اسرائیل قرار گرفت؛ حملاتی که به شهادت جمعی از فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای کشور و همچنین شماری از غیرنظامیان منجمله زنان و کودکان مظلوم و بی گناه انجامید. این اقدام مذبوحانه، ددمنشانه و تجاوزکارانه، تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران را در بحبوحه ای هدف گرفت که قبل از آن طبق اعلام واسط عمانی بدر البوسعیدی- وزیر خارجه عمان- قرار بود دور ششم مذاکرات غیر مستقیم تهران و واشنگتن، دیروز- یکشنبه- در مسقط برگزار شود. در واکنش به این حملات وحشیانه و سبوعانه، جمهوری اسلامی ایران نیز با چند دور حمله موشکی به اراضی اشغالی و مناطق حساس در اطراف تل‌آویو، پالایشگاه نفت حیفا و مرکز هوش مصنوعی وایسمن رژیم، پاسخ قاطعی به این تجاوز داد و دیروز عصر نیز موج سوم وعده صادق ۳ را محقق نمود؛ پاسخی که در قالب دفاع مشروع صورت گرفت و نشان داد جمهوری اسلامی ایران در برابر تعرض به خاک خویش، بی تفاوت نخواهد بود.
برای همگان آشکار و‌ مبرهن است که هسته‌ای بهانه بود و البته ماهم دست و پا بسته نیستیم، هسته‌ای بهانه‌ای بیش نبود؛آمریکا همزمان با محاصره اقتصادی، ایران را سرگرم می‌کرد تا دستش به تکنولوژی و فواید انرژی هسته‌ای و مهمتر از آن برق هسته‌ای نرسد، تاکتیک آن بود که ایران به مرور زمان مستهلک و بعد با کمبود برق و منابع آبی، بدون جنگ، از داخل از بین برود؛ سوأل کلیدی اینجاست که چه کسی باید پس از این اتفاق منطقه را کنترل می کرد؟ ناگفته پیداست جواب این پرسش رژیم منحوس، سفاک و‌ کودک کش صهیونیستی است، اما مجموعه اتفاقات و نهایتا توفان‌الأقصی سبب شد تا رژیم به مرز نابودی داخلی و پایان مشروعیت جهانی خود برسد؛این جا بود که تصمیم گرفته شد تا برای بقای اسراییل و ایجاد نظم جدید مورد نظر غرب در منطقه، اسراییل باید به سمت ایجاد دیسپلین و نظم امنیتی مبتنی بر قدرت نظامی پیش برود؛اما مسئله آن بود که هنوز ایران سرپا مانده و مانع است، لذا تقسیم کار به این صورت رخ داد که آمریکا، ایران را مشغول مذاکره نماید و اسراییل به نمایندگی از غرب، با اقدام نظامی، ایران را به لبه پرتگاه ببرد؛هسته‌ای هم بهانه بود؛اگر نبود، بعد از زدن تأسیسات روی زمین مرکز نطنز، و دانشمندان متخصص این حوزه که از واکسن کرونا تا رادیو دارو را برای ملت می ساختند،حملات متوقف می شد،همزمان تروئیکای اروپایی، آمریکا و فرانسه و آلمان هم حمایت خود از ادامه حملات را اعلام کردند و دونالد ترامپ پا را فراتر گذاشته و گفته که خبر داشتم، همچنین درجایی گفته از اسراییل خواسته تا همه مذاکره کنندگان ایرانی را بکشد، سوء قصد به جان علی شمخانی به همان دلیل است؛ زیرا او نفر اصلی و کسی بود که مذاکرات پشت‌پرده را پیش می‌برد و وزارت خارجه و دکتر عراقچی قسمت عریان دیپلماسی را هدایت می‌کرد،با این حال و در مرحله بعدی با زدن فرماندهان نظامی و حمله به زیرساخت های دفاعی و نظامی کشور، آن هم بصورت یکجا، مشخص شد تمدن ایران عملا با پروژه انهدام سیاسی-صنعتی-نظامی از داخل روبه‌رو شده است؛عنایت خدا اما آنجا بود که فرمانده مقتدر کل قوا، بدون درگیر شدن در شک اتفاقات رخ داده، با صبوری و البته قلبی آتشین، در آرامش‌ و طمأنینه در کمتر از ۸ ساعت تمامی فرماندهان رده‌های عملیاتی را جایگزین و دستورات لازم را به تمامی رده‌های نیروهای مسلح ابلاغ فرمودند؛پدافند آسیب دیده هم در کمتر از ۱۰ساعت ،جایگزین و اقدامات گسترده امنیتی در داخل و خارج کشور جهت حذف صحنه‌گردانان اصلی و مزدوران خائن، خصوصا در حیفا و مرکز بهائیان خائن، در سکوت خبری ادامه یافت؛ به هر حال جنگ بر ما تحمیل شده و محکوم به درگیری هستیم،شهید خواهیم داد؛از مردم و از مسوولین،شهدای نظامی حمله بامداد جمعه کم نیستند، حتی رده فرماندهی که فعلا تعدادی از آن ها مطرح شده‌اند ولی اصلا وقت عزاداری نداریم؛ همه تمرکز باید بر انسجام و سرکوب دشمن باشد و به فضل خدا، در روز پیر وزی ، شهدایمان را با عزت و باشکوه تشییع خواهیم کرد؛پیروزی‌ در جنگی تحمیلی، که هنوز باید برای آن هزینه‌های گزافی داد. حال پس از چهار روز از آغاز درگیری و مناقشه کنشگران و تئوریسین‌های نظام بین‌الملل دو سناریو را برای آینده این منازعه محتمل می‌دانند.
۱- عده‌ای بر این عقیده‌اند تقابل نظامی یحتمل تا پایان هفته ای که در آن قرار داریم، ادامه می‌یابد و مسیر واکنش جمهوری اسلامی ایران در روزهای آینده؛ نقشی کلیدی و مؤثر در روند تحولات خواهد داشت ۲- عده‌ای دیگر نظیر روسیه و چین و آلمان با توجه به تحرکات پشت صحنه، از افزایش تصاعدی تلاش‌ها برای از سر گرفتن و فعال نمودن دوباره دیپلماسی واسطه‌ای خبر می‌دهند؛ کنش‌ها و تحرکاتی که از طرف برخی کشورهای عربی منطقه شروع شده و به نظر می‌رسد با هشدار نسبت به پیامدهای احتمالی ادامه درگیری‌ها در منطقه در پی مهار و کنترل وضعیت موجود است.