در شرایطی که کشور با چالش‌های فزاینده اقتصادی، اجتماعی و سیاسی روبه‌روست، آنچه بیش از هر زمان دیگر اهمیت دارد، تقویت عقلانیت، مدارا و اجتناب از افراط‌گرایی است. تجربه کشورهای منطقه و فراتر از آن نشان داده که افراط‌گرایی، فارغ از منشأ آن چه مذهبی، قومی یا سیاسی
یکی از عوامل اصلی بحران‌زایی، تضعیف انسجام ملی و فرسایش سرمایه اجتماعی است.
افراط‌گرایان معمولاً با قطبی‌سازی فضا، تضعیف نهادهای قانونی و بهره‌برداری از احساسات عمومی، کشور را به سمت تنش و بی‌ثباتی سوق می‌دهند. پیامد این روند، کاهش مشارکت عمومی، تضعیف اعتماد به ساختار حاکمیت، و گسترش گفتمان حذف و تخریب است نه اصلاح و پیشرفت.
در چنین شرایطی، مسئولیت اصلی بر دوش صاحبان قدرت است. با توجه به شرایط خاص کشور، ضروری است که گروه‌ها و جناح‌های حاضر در عرصه سیاسی، با سعه‌صدر، خویشتنداری، و پرهیز از مواضع هیجانی و تنش‌زا، فضا را به سوی آرام‌سازی، گفت‌وگوی انسجام ملی و اجماع‌سازی سوق دهند. جامعه امروز، بیش از هر زمان دیگری، نیازمند آرامش، عقلانیت و بازسازی اعتماد عمومی است.
فراموش نشود، که رفتارهای تقابلی، سیاست‌ورزی‌های تند و گفتارهای خشونت‌زده، تنها بحران را عمیق‌تر می‌کنند. در مقابل، گفت‌وگوی سیاسی، تقویت نهادهای مدنی، شفاف‌سازی فرآیندهای تصمیم‌گیری، و پذیرش تنوع فکری، می‌تواند کشور را از چرخه پرهزینه افراط و تفریط خارج کند.
اکنون زمان آن فرارسیده که از تکرار اشتباهات گذشته پرهیز شود و به‌جای حذف و طرد، به‌سوی ترمیم و تفاهم حرکت شود؛ چرا که آینده کشور، بدون وحدت در عمل و عقلانیت در تصمیم، ساخته نخواهد شد.
ایران در برهه‌ای حساس و پرچالش قرار دارد؛ جنگ، مشکلات اقتصادی و تنش‌های اجتماعی، نیازمند وحدت، تدبیر و نگاه ملی از سوی همه مسئولان و صاحبان تریبون است. اما برعکس برخی از کسانی که قدرت و تریبون دارند، به جای همدلی و همکاری، منافع ملی را فدای منافع جناحی و بازی‌های سیاسی کوتاه‌مدت می‌کنند.