علی ربیعی، وزیر سابق کار و استاد دانشگاه، انقلاب اسلامی ایران را یک ضرورت تاریخی خواند و تاکید کرد: علم جامعه‌شناسی تاریخی به ما می‌گوید که انقلاب۵۷ یک ضرورت تاریخی اجتناب‌ناپذیر و نتیجه خواسته‌های انباشت شده چند نسل بود.
به گزارش ایلنا، ربیعی تاکید کرد: با برپا کردن صندوق‌های رای همانند اوایل انقلاب، ما می‌توانیم نسل جوان و نسل‌های جدید را هم وارد انقلاب کنیم، انقلاب یعنی خواسته‌های نسلی و صندوق رای یعنی پلی بین خواسته‌های نسلی چراکه اصالتی که انقلاب به ارمغان آورد و صندوق‌های رای، می‌تواند متضمن خواسته‌های نسلی باشد.
سخنگوی دولت دوازدهم گرایش به خودی‌سازی، به طوری‌که فقط افراد نزدیک به تعریف نامعلومی از انقلاب باقی می‌مانند را یکی از دیدگاه‌های انحرافی مطرح شده در ارتباط با انسان‌های توانا در جامعه خواند و گفت: این گرایش انحرافی باعث شد که ظرفیت‌های انسانی، فکری و سرمایه انقلاب آرام آرام کاسته شود.
وی به اشتباهات رخ داده در این مسیر نیز اشاره و آنها را این‌گونه تشریح کرد: آزادی می‌تواند بر پایه اختیار ایجاد شود و افراد می‌توانند آزادانه اختیارگری داشته باشند. همانگونه که انقلاب اسلامی ایران نیز یک انتخاب بود، یک انتخاب از سوی چند نسل و خواسته‌های نهادینه شده از سوی نسل‌های پیشین که بلافاصله خود را با صندوق رای تثبیت کرد. در ادامه نهادهایی همچون شورای نگهبان، شرایطی را پدید آوردند که در هر دوره تاریخی، عده‌ای از کنشگران سیاسی نتوانند در انتخابات مشارکت کنند و این فرایند کم‌کم به ناامیدی و حذف عده کثیری از مردم منجر شد.
ربیعی یادآور شد: زمانی که جریاناتی که هرکدام بخشی از افکار جامعه را نمایندگی می‌کنند، حذف شوند، به طور طبیعی شکاف ایجاد شده و در نهایت به حذف و کنار گذاشتن مردم و سرمایه‌های اجتماعی منجر می‌شود. بنابراین یکی از راه‌های بی‌بدیل جبران این اشتباهات، بازگشت به انتخابات به‌گونه‌ای است که همه بتوانند در آن حضور یافته و سلایق خود را در یک سبد بزرگ بیابند. 
وزیر سابق کار با اشاره به ناآرامی‌های اخیر گفت: اتفاقات تلخ و غم انگیزی در پاییز ۱۴۰۱ در کشور رخ داد و ما نمی‌توانیم و نباید چشم خود را به روی این اتفاقات و دلایل پیش‌آمد این رخدادها ببندیم. همانند دوتیغه قیچی، دو حرکت ایجاد شده که “خواست طبیعی” مردم را نادیده بگیرد و یا به انحراف ببرد، یک جریان از خارج از کشور هدایت می‌شود که بازیگران آن از رسانه‌هایی با پول سعودی تا سیاستمداران کشورهای غربی و یا کینه‌توزان اسرائیلی هستند که این خواست را به سمتی می‌برد که قبلا تجربه تلخ تاریخی ملت ایران از آن هیچ سعادتی را درک نکرده است. این‌ها با امید بستن به کشورهای خارجی، سعی دارند خواسته‌های طبیعی و زندگی معترضان را به سمت یک بی‌آیندگی خشونت‌آمیز همراه با سوءاستفاده مخالفان ایران منحرف کنند متاسفانه، عده‌ای در داخل، هیچ صدایی را نشنیده و نمی‌توانند یا قصد ندارند علل نارضایتی را درک کنند‌.
وی افزود: اصلاحات دقیقا از همین روزها باید آغاز شود، در شرایطی که نگرانی‌هایی که ناآرامی‌های خیابان را شکل داد همچنان وجود دارد اما فیزیک خیابان فروکش می‌کند، این نقطه همان نقطه‌ای است که باید پاسخ مناسب به آن از سوی دولت داده شود.
ربیعی گفت: این پاسخ‌ها باید مجموعه‌ای از درک تغییرات ارزشی در داخل، سیاست خارجی مبتنی بر تامین منافع در کار با جهان، بازگشت صندوق‌های رای به نوع انتخابات اوایل انقلاب و برگرداندن ایران به چرخه توسعه و حل مشکلات اقتصادی باشد‌.
وی تاکید کرد: در بخش سیاست داخلی و در بخش فرهنگ، صحبت‌هایی که رهبری اخیرا داشتند و ضعیف‌الحجاب‌ها را خطاب قرار داده بودند، یک نوع سیگنال و پاسخ‌دهی بود. باید سیاست‌گذاری مبتنی بر  اجبار را تعیین تکلیف کنیم با اجبار نمی‌توانیم سیاست فرهنگی را دنبال کنیم تا مردم احساس کنند سبک زندگی آنها با اجبار مواجه نخواهد بود.
ربیعی گفت: بیش از ۹۰ درصد از کسانی که در روزهای اول بازداشت شده بودند، بر اساس اطلاعی که من دارم هیچ‌گونه سابقه‌ای نداشتند و این نشان می‌دهد که این صدا، یک صدای طبیعی بود. یک سیگنال و کنش بزرگ در قبال این بازداشت‌ها عفوی بود که رهبری صادر کردند.
وی به آزادی‌های اخیر و صدور فرمان عفو اشاره کرد و گفت: تمهیدات مربوط به این عفو گسترده هم درست بود و ای کاش ما حتی این دستگیری‌های گسترده را هم نداشتیم. معتقدم به طور مداوم باید این‌گونه نگرش‌ها نسبت به غیرامنیتی کردن پدیده‌های اعتراضی را دنبال کنیم. به ما اعتراض کردند که چرا از آزادی‌های اخیر خوشحالی می‌کنید من می‌خواهم پاسخ دهم وقتی سینما و فیلم و .. را امنیتی می‌کنید و هرگونه کنش اجتماعی را نمی‌پسندید و با اساتید دانشگاه به بهانه‌های مختلف قطع ارتباط می‌کنید، حتی با کسانی که هیچ تردیدی در نگاه اسلامی و ایران‌دوستی آنها وجود ندارد، در این شرایط، بدون تردید عفو گسترده قوه قضائیه و پیدا کردن کانونی برای رسیدگی به امنیتی‌سازی‌های بیهوده می‌تواند مغتنم باشد.