سفر دکتر پزشکیان به اسلام‌آباد در حالی انجام می‌شود که ایران و پاکستان در چارچوب نظم نوین منطقه‌ای، در حال ترسیم نقشه‌ای جدید از همکاری‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی هستند؛ نقشه‌ای که از توسعه تجارت تا مقابله با تروریسم و حمایت از فلسطین را دربرمی‌گیرد.
به گزارش نورنیوز سفر رسمی رئیس‌جمهور ایران به پاکستان، تنها یک دیدار تشریفاتی نیست، بلکه نشانه‌ای از اراده جدی دو کشور برای ارتقای روابط در سطح راهبردی است. حضور هیأت عالی‌رتبه سیاسی و اقتصادی در این سفر، گویای تمرکز بر توسعه همه‌جانبه روابط دوجانبه است؛ به‌ویژه پس از سفر اخیر شهباز شریف به تهران که گامی مؤثر در مسیر گفت‌وگوهای منظم و متقابل محسوب می‌شود. دو کشور با بهره‌گیری از اشتراکات تمدنی، فرهنگی و دینی، از ظرفیت بالایی برای شکل‌دهی به الگویی بومی در سیاست همسایگی برخوردارند.
اقتصاد؛ محور همگرایی و مقاومت
با رشد ۱۳.۶ درصدی در مبادلات تجاری دو کشور، اکنون اقتصاد به عنوان پیشران اصلی روابط تهران و اسلام‌آباد عمل می‌کند. سهم سه‌برابری ایران از تراز مثبت تجاری و هدف‌گذاری برای افزایش سطح مبادلات از ۳ میلیارد دلار، نشان از پویایی روند همکاری‌های اقتصادی دارد. احیای پایانه‌ها و بازارچه‌های مرزی، همکاری بندری در چابهار و مکران، و تمرکز بر توسعه استان‌های مرزی، مؤلفه‌هایی هستند که می‌توانند ایران و پاکستان را به مرکز اتصال اقتصادی آسیای مرکزی، جنوب آسیا و خلیج فارس تبدیل کنند. اجرایی شدن خط لوله صلح نیز می‌تواند تضمینی راهبردی برای امنیت انرژی منطقه باشد.
امنیت جمعی؛ پاسخ به تهدیدات مشترک
مرزهای طولانی ایران و پاکستان، همجواری با افغانستان و تهدیدات ناشی از تروریسم و مداخلات فرامنطقه‌ای، بر لزوم ارتقاء همکاری‌های امنیتی میان دو کشور افزوده است. توافقات دفاعی پیشین، برگزاری رزمایش‌های مشترک و تلاش برای بازگشت مهاجرین افغان از بسترهای اعتماد متقابل در حوزه امنیتی هستند. سابقه حمایت‌های متقابل ایران و پاکستان در بحران‌های منطقه‌ای همچون جنگ غزه و منازعه کشمیر، به‌روشنی از درک مشترک راهبردی در برابر تهدیدات حکایت دارد. پیوند امنیتی میان تهران و اسلام‌آباد نه تنها ضامن ثبات دوجانبه، بلکه الگویی برای امنیت منطقه‌محور در غرب آسیاست.
همگرایی منطقه‌ای و جهانی در مقابل سلطه‌گران
در جهانی که نظم نوین به سوی تعاملات منطقه‌گرا و سازمان‌های چندجانبه نظیر بریکس و شانگهای پیش می‌رود، نقش کشورهایی چون ایران و پاکستان پررنگ‌تر شده است. عضویت در سازمان همکاری شانگهای، تعامل نزدیک با قدرت‌هایی نظیر چین و روسیه و مشارکت در پروژه‌های کلانی مانند «یک کمربند-یک جاده» ظرفیت‌هایی را فراهم آورده که به سیاست‌های ضدسلطه‌گرایانه مشروعیت و قدرت بیشتری می‌بخشد. از سوی دیگر، وحدت موضع تهران و اسلام‌آباد در قبال اشغالگری رژیم صهیونیستی و حمایت از مردم غزه، هم در عرصه جهانی و هم در صحنه منطقه‌ای جلوه‌ای از همگرایی مقاومت‌محور و عدالت‌خواهانه آنان است.