کد خبر: 50103 | صفحه ۵ | جهان ورزش | تاریخ: 12 مرداد 1404
از حماسه ملبورن تا قانون نیوتن
داریوش مصطفوی نخستین یاغی سرخابیها درگذشت
رئیس اسبق فدراسیون فوتبال دوران پرفراز و نشیبی در فوتبال ایران داشت. او در مهمترین صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی نقش پررنگی را ایفا کرد.
به گزارش ایرنا، جمعه شب، فوتبال ایران یکی از چهرههای تأثیرگذارش را از دست داد. داریوش مصطفوی، رئیس پیشین فدراسیون فوتبال، مدیرعامل سابق پرسپولیس و بازیکن اسبق تیمهای تاج و پرسپولیس، در سن ۸۱ سالگی چشم از جهان فروبست. او در دهههای مختلف، چه در قامت بازیکن و چه در جایگاه مدیر، نقشی تعیینکنندهای در فوتبال ایران ایفا کرد؛ به خصوص در صعود تاریخی تیم ملی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه.
مصطفوی در دهه ۷۰ ریاست فدراسیون فوتبال را برعهده داشت؛ دورهای پرتنش و پرامید که با دیدار نفسگیر ایران و استرالیا در ملبورن به نقطه عطفی در تاریخ ورزش کشور بدل شد. در آن روزها، او توانست با رایزنیهای پشتپرده، مسیر صعود تیم ملی به جام جهانی فرانسه را هموار کند. یکی از روایتهای مشهور آن دوران، ماجرای هدیه قالی نفیس به ژوائو هاوهلانژ، رئیس وقت فیفا، بود؛ اقدامی که گفته میشود در حذف یکی از کارتهای زرد کریم باقری و بازگرداندن او به ترکیب تیم ملی برای بازی حساس مقابل استرالیا مؤثر بود. در کنار باقری، نام چهار بازیکن دیگر نیز در فهرست محرومان قرار داشت.
اما مسیر مصطفوی در فوتبال ایران، تنها به مدیریت ختم نمیشود. او نخستین بازیکنی بود که از تیم تاج به پرسپولیس رفت؛ انتقالی که در آن زمان بهمثابه شورش علیه ساختار سنتی فوتبال تلقی شد و لقب «اولین یاغی فوتبال ایران» را برایش به همراه آورد. بعدها، در دهه ۸۰، او بهعنوان مدیرعامل (پیروزی) پرسپولیس منصوب شد و در دورهای پرچالش، هدایت این باشگاه پرطرفدار را برعهده گرفت. اختلافات شدید با حسین هدایتی، سرمایهگذار وقت باشگاه، در نهایت به کنارهگیری او انجامید. جمله معروفش درباره «قانون نیوتن» در فوتبال، به یکی از نقلقولهای ماندگار بدل شد.
در عرصه انتخابهای فنی نیز، مصطفوی تصمیمهایی گرفت که تا سالها محل بحث و تحلیل بود. انتخاب محمد مایلیکهن بهعنوان سرمربی تیم ملی، در شرایطی که او سابقه قابل توجهی در سطح اول فوتبال نداشت، یکی از این موارد بود. هرچند گفته شد این انتخاب تحت فشارهای سیاسی صورت گرفت، اما تیم ملی تحت هدایت مایلیکهن در جام ملتهای آسیا ۱۹۹۶ عملکردی قابل قبول داشت و پایهگذار نسل طلایی بود.
مصطفوی در سالهای پایانی عمرش، با وجود محرومیت از فعالیت رسمی در فوتبال به دلیل شکایت نهادهای خارج از فدراسیون، همچنان در رسانهها و محافل ورزشی حضوری پررنگ داشت. او بارها از ورود سیاست به فوتبال انتقاد کرد.
با همه فراز و نشیبها، میراث داریوش مصطفوی در فوتبال ایران، بیش از آنکه با حاشیهها تعریف شود، با دستاوردهایش شناخته میشود.
صعود تیم ملی به جام جهانی فرانسه مهمترین دستاورد او در فوتبال ایران محسوب میشود. روحش شاد و یادش گرامی باد.