شاید اولین و مهمترین بحثی که در این حوزه مطرح می شود این است که اساسا" جنگ بسرآمده و ما وارد دوره ای در غالب آتش بس و قرارداد ترک مخاصمه هستیم ؟؟ خیر ، پس عملا" جنگ ادامه دارد و به احتمال بسیار آنگونه که وقتی کارشناسان می گویند درصورت عدم تغییر راهبردی در رویکرد متخاصمین ایران در موضوع مذاکرات که با تأخیر بی منطقی مواجه شده ، ادامه جنگ به لحاظ اقتصادی در راه خواهد بود . پس در نقطه اول بدانیم که ادامه جنگ اقتصادی همچنان قوی ترین سناریوی پیش روی طرفین است. در نتیجه در هرگونه تحلیلی درباب شرایط پیش رو، اقتصاد کشور به مؤلفه های بسیار مهم آینده این نظام گره خورده و آنچه در عرصۀ عملی اقتصاد در سطوح و عرصه های مختلف هم مشاهده می شود رکود مطلق در کنار تورم اکثر کالاها بخصوص اقلام خوراکی و مایحتاج مردم است که بسیار گران شده اند . شکسپیر می گوید : « آن چیزی خوب است که پایانش خوب باشد .»
بنظر میرسد حکمرانی ما در همه عرصه ها بخصوص اقتصاد پس از قریب پنج دهه به جای خوبی نرسیده است و علی الظاهر این حاصل انگاره های غلط و خروج نخبگان از دایره تصمیم سازی کشور بوده است . منتقدین منصفی که بحران ها را سالها قبل پیش بینی و دلایل علمی و شواهد و قرائن آن را بارها به وضوح تصریح کرده بودند . این گروه خانه نشین یا حاشیه نشین یا سلول نشین شدند و برنامه هایی برای اقتصاد کشور تدبین شد که دو نمونه فاجعه بار آن چشم انداز 20 ساله و فاصله فاحش برنامه با واقعیت و دیگری برنامه هفتم توسعه کشور که دردولت آقای رئیسی در شرایط نیمه جنگی با رشد 8 درصدی تدبین شده است و تصویب شده است اما مگر قرار است اجراء شود ما هستیم و یک مشت سیاست محمل و پوچ ، کسانی که استراتژی تدبین می کنند مدعی شناخت دقیق از گذشته آن حوزه و شرایط کنونی و طبعا" براساس استعدادها و توانایی های موجود آینده آن بخش هستند . بزرگان سیاسی مذهبی که برخورد با اسرائیل را امری محتوم می دانستند و این تقابل را پیش بینی می کردند چه نسخه ای برای اقتصاد کشور در شرایط جنگی پیچیده اند اگر اینگونه است و برای آن برنامۀ مدونی تدبین شده ، ارائه کنند . اینکه دشمن بر روی شورش و بخشی از جامعه حساب بازکرده محصول سیاستهای غلط کیست؟ هشت سال تورم بالای 40% مگر دیگر جانی بر پیکر اقتصاد ایران گذاشته که امروز جنگ علنی با دو یا چند قدرت نظامی تراز اول جهان از آن بستاند ما چه بخواهیم و چه نخواهیم ، چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید در پایان یک فصل از نحوه حکمرانی هستیم شاید برخی دوستان با این جمله مائو موافق هستندکه گفت : « من هرگز رساله ای درباره استراتژی نخوانده ام و وقتی مبارزه می کنم هیچ کتابی با خود به میدان نمیبرم » اما چند دهه از آن روزگار گذشته و چین هم فهمید عملگرایی دن شیائوپینگ آنها را از فقر درمی آورد و تبدیل به ابرقدرت خواهد کرد آنها هم فهمیدند نزاع با جهان وقتی 60% از جامعه از زیر خط فقر است یعنی خودکشی، اما حالا ما در حاکمیت مان و در نحوۀ رفتار حکومت مان هم سویی با خودکشی کلی را به وضوح می بینیم . مشکلات در عرصه انرژی و آب را در کنار مردمی قرار دهید که نسل جوان و زنان آن نوع دیگری از زندگی را طلب می کند واقعا" این بار در برهۀ حساس کنونی قرار داریم ، برهه ای که اگر درست درک و مدیریت نشود کشور را با نابودی مواجه خواهد کرد و سرنوشت نسلهای آتی را با فلاکت و توسعه نیفتگی به نابودی خواهد کشاند . در این برهه در اقتصاد قطعا" حاکمیت باید در برابر فسادهای موجود در ساختار که سبب گران شدن اقلام معیشتی مردم می شود محکم بایستد نحوۀ رفتار و کسب و کارها را تغییر دهد ، هزینه های بی منطق بخصوص در حوزۀ فرهنگ را قطع کند . بودجۀ دوره جنگ شرایط خودش را دارد اما ما بعنوان مردم هیچ نشانۀ واضحی برای حل بحران های مشروط نمی بینیم ، هیچ عزمی جهت تغییر در سیاستهای رایج و شکست خورده که برای فعالین اقتصادی قابل لمس باشد نمی بینیم گویی جنگ شده و عده ای در فضای صلح ساختگی نمی خواهند باور کنند ، ورشکستگی کشور را تهدید می کند توصیف دقیق امر واقع به ما می گوید درصورت تکرار جنگ و حمله اسرائیل ما هیچ نقشه راه مشخصی جهت مدیریت کشور در شرایط جنگی نداریم و عملا" با تمام توان به سمت یک سکوت خودخواسته پیش میرویم . موساشی می گوید : « در بحبوحۀ جنگ باید ذهن خود را احیاء کنیم بی آنکه هدفی معین در سرداشته باشیم تمام باورهای کهنۀ ذهنت را بیرون بریز و طرحی نو در انداز» و شاید نکتۀ آخر در این مقال این باشد که با اینکه در بسیاری از امور و مسائل اسناد بالادستی و دستورالعمل و آئین نامه های مشخصی وجود دارد یعنی برای ادارۀ کشور با همۀ ایرادات احتمالی ساختاری و ناقانونی که به آن وارد می دانیم ، قوانین دست شما را برای حل بحران نبسته است اما بعضی مدیران نالایق و ناکارآمد و غیرمتخصص ، آخرین ضربه رابه امید مابرای مدیریت اقتصاد دورۀ جنگ به حداقل می رساند .
حرف ما وزیر و وکیل خاصی نیست مشکل ما با رویکرد حاکمیت اقتصاد ، عرصۀ کنونی روابط بین الملل ، حضور ترامپ در کاخ سفید و منازعات منطقه ای و تغییر ژئوپلیتیک خاورمیانه است . همۀ اینها سبب می شود که هرکه سکان به دست بگیرد شانس کمی برای عبور سالم از دماغۀ امید نیک بدون رادار داشته باشد .
همانطور که مقام معظم رهبری (حفظه الله) فرمودند : 1- برنامه نفوذ در کشور یک برنامه جدی استکبار است ، یکی از آماجهای این نفوذ مسئولانند جهت تغییر محاسبات مسئولان و لذا سبب میشود مسئول کشور تصمیمی بگیرد که دشمن میخواهد و آماج دوم مردم هستند.
2- مراقب نفوذ دشمن در درون مجموعه‌ی بسیج باشید. این را توجّه داشته باشید؛ گاهی یک آدم فاسد، گاهی یک آدم ناباب لباس عوضی میپوشد، خودش را در یک مجموعه‌ای جا میکند، لباس روحانی میپوشد می‌آید خودش را در [کسوت] روحانیّون جا میزند. آدم فاسد، آدم ناباب میتواند در کسوت روحانی دربیاید، میتواند در کسوت بسیجی دربیاید؛ حواستان به این هم باشد، این هم یک توصیه.
3- در باب امنیّت داخلی هم دستگاه‌های امنیّتی ما باید مواظب نفوذ باشند؛ عمده نفوذ است؛ نفوذ دشمن در دستگاه‌های مختلف و اعمال وسوسه‌هایشان؛ مشکل عمده این است. باید مراقب باشند که این [مشکل] را درست کنند.
4- امروز نقشه‌ی دشمن این سه چیز است: فشار اقتصادی، فشار روانی، و فشار عملی؛ هدف هر سه نوع فشارهای دشمن هم سیطره‌ی بر کشور عزیز ما ایران است، همچنان‌که بر بعضی از کشورهای بدبخت روسیاه منطقه سیطره و تسلّط دارد.
لذا با جمیع جهات مطروحه به این نتیجه میرسیم که بیان موضوعات پسا جنگ 12 روزه در رسانه های متعدد داخلی و خارجی ، علی الخصوص رسانه ملی کشور میتواند یک نقشه برنامه ریزی شده جهت القای غلط اتمام تخاصم دشمنان باشد ، فلذا با همه تاکیدات و رهنمودهایی که مقام معظم رهبری داشته اند میتوان به این نتیجه رسید که پدیده ای بنام پسا در جنگ وجود ندارد زیرا اتمامی بنام خصومت در مورد وطن ،توسط خاصمین وجود نداشته و نخواهد داشت .
والعاقبه للمتقین