26 مرداد، روزی که دل‌های ملت ایران با بازگشت آزادگان به وطن، یکصدا به شوق آمد، بیش از یک مناسبت تاریخی است؛ این روز، سرود صبر و ایستادگی است، تابلوی زنده‌ای از اراده‌ای که هیچ شکنجه و اسارتی نتوانست آن را خم کند.
به گزارش نورنیوز سال‌ها تحمل سختی، تاریکی اردوگاه‌ها و زنجیرهای اسارت، نتوانست شعله ایمان و امید را در دل آزادگان سرو قامت ایران زمین خاموش کند. آنان با ذکر و دعا، با نگاه به فردای وطن، نشان دادند که روح انسان، آزاد است حتی وقتی جسم در بند است. بازگشت آزادگان به خاک میهن، نه پایان رنج، که تولدی دوباره برای ملت بود؛ تولدی که از تجربه صبر و مقاومت، سرمایه‌ای سترگ برای فردای ایران ساخت.
جنگ ۱۲ روزه؛ آتش بازدارندگی و غرور ملی
خرداد ۱۴۰۴، وقتی رژیم صهیونیستی با هیاهوی جنگ‌افزارها و تجاوز آشکار، قصد بر هم زدن تعادل امنیتی ایران را داشت، پاسخ کوبنده و برق‌آسای ایران نشان داد که مقاومت، تنها یک خاطره تاریخی نیست؛ بلکه شمشیری زنده است در دستان ملت. جنگ ۱۲ روزه، صحنه‌ای بود که با شجاعت و تدبیر، معادلات قدرت را دگرگون کرد و به دشمن آموخت که هیچ ارتشی نمی‌تواند اراده ملتی را که تاریخ و ایمانش پشتش ایستاده است، بشکند.
پیوند آزادگان و مقاومت امروز؛ روحی که هرگز نمی‌میرد
آزادگان دیروز، در اردوگاه‌های بعث، درس جاودان ایستادگی را آموختند و جنگ ۱۲ روزه، امروز، آن درس را در میدان عمل تثبیت کرد. «اردوگاه دیروز» و «میدان نبرد امروز»، دو چهره از یک حقیقت بزرگ‌اند: هرچقدر فشار بر ملت وارد شود، تا وقتی روحش آزاد است، شکست‌ناپذیر است. آزادگان، نشانه‌ای زنده‌اند که نشان می‌دهد مقاومت، میراثی است که زمان آن را فرسوده نمی‌کند.
میراثی برای فردا؛ مقاومت به‌مثابه آوای ملی
پیام آزادگان و جنگ ۱۲ روزه روشن است: مقاومت، خاطره‌ای از گذشته نیست؛ نیرویی زنده است که ملت ایران را در برابر هر تهدیدی استوار نگه می‌دارد. آزادگان دیروز با صبر و ایمان دشمن را درمانده کردند و امروز، همان روحیه است که امنیت ملی ایران را تضمین می‌کند. ۲۶ مرداد، روزی است برای یادآوری این آوای ملی، روزی که به نسل‌های آینده می‌آموزد: عزت و امنیت، تنها با پایداری، همبستگی و مقاومت حاصل می‌شود.