این روزها دلار همانند سال ۱۳۹۷ افسار بریده است و هر روز رکورد می زند و رکوردهای ذلا و سکه و گوشت و مسکن جابجا می شود. اما هنوز هم به نظر نمی رسد که بانک مرکزی ایران به مسیر درست هدایت شود، دیگر امیدی به بانک مرکزی به عنوان یک نهاد تصمیم گیر در سیاست پولی ندارم. اقتصاد ایران انچنان ذینفعانه شده است که شما دیکر نمی توانید ان را به مسیر اصلاحی سوق دهید، این امر را در فسار برای تصمیم درست وزارت صمت برای واردات خودرو و تصمیم درست مجلس برای واردات خودرو دسته دوم می توانیم به راحتی ببینیم. این امر را در نحوه فشار بر تولید کنندگان محصولات دامی و تاثیر ان بر قیمت گوشت را می توانیم ببینیم. هنوز برای تورم فکری نمی‌شود، هنوز نرخ بهره حقیقی شدیدا منفی است از سال ۱۳۹۷ که سیاست نرخ بهره حقیقی مثبت برای کنترل تورم با افزایش نرخ بهره باید گرفته می شد اما هنوز درگیر تورم بالا هستیم و این تورم بالا دلیل رشد دلار و سایر بازارهاست. اقتصاد ذی‌نفعانه بر طبل اقتصاد دستوری می دمد و با تورم خود را از سایر رقبا جدا می کند. عموم مردم با تورم قسط افرادی را می دهند که به منابع بانکی دسترسی راحت دارند و با منابع بانکی در بازارهای موازی جولان می دهند. از سوی دیگر اقتصاد ایران این روزها اقتصاد ۱۵۹ در زمینه ازادی اقتصاد است، بعد از ما سودانو لیبی، ارژانتین، زیمباوه و ونزويلا قرار دارند ما در شاخص های ازادی اقتصادی در همه موارد از متوسط جهان عقب تر هستیم. وقتی تمام این پازل ها را کنار هم قرار می دهیم شما با چند مولفه مهم روبه‌رو می شوید: -‌ عدم اولویت بودن اقتصاد -‌ عدم اولویت بودن رفاه خروجی موارد فوق ما را به سمت عدم پیدا کردن راهکار می برد، چون نمی توان با چارچوب بسته قبلی اقدام به حل مسکلات امروز ایران کرد. اقتصاد ایران نیازمند برداشته شدن تحریم هاست، در کنار ان دیگر نمی توان با مکانیزم های قبلی تصمیم گیری و تصمیم سازی کاری انجام داد و این امر نیازمند افراد جدید و البته با رویکرد اولویت بودن اقتصاد در سپهر اقتصاد ایران است.