آقای صلاح زواوی سفیر سابق  فلسطین در ایران در  روز دوشنبه اول اسفند ۱۴۰۱ مصادف با بیستم فوریه ۲۰۲۳ در یکی از بیمارستان‌های تهران به خاطر کهولت سن و در ۸۵ سالگی فوت کرد. زواوی در سال  ۱۹۳۷ و قبل از تشکیل اسرائیل در فلسطین در شهر صفد در منطقه  الجلیل  متولد شد. خانواده وی در سال ۱۹۴۸ به سوریه مهاجرت و در شهر حلب ساکن شدند. زواوی در دوران جوانی به مبارزه با اسرائیل روی آورد و به همراه زنده یاد یاسر عرفات یکی از اعضای موسس جنبش فتح بود و در بسیاری از عملیات مبارزاتی حضور داشت. علاقه وی به کارهای دیپلماسی و نقشی  که می‌تو‌انست در برقراری روابط دیپلماتیک بین جنبش آزادی‌بخش فلسطین و کشورهای مختلف بر قرار کند، سفیر جنبش در کشورهای الجزایر، برزیل  و کنیا شد. بر عهده گرفتن نمایندگی جنبش فلسطین در کشورهای مختلف سبب شد تا وی یک دیپلمات با تجربه و آگاه به روابط بین الملل بشود. در بعد انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ آقای هانی الحسن، سفیر فلسطین در تهران شد از آنجایی که هانی الحسن روابط نزدیک با یکی از سازمان‌های سیاسی بر قرار کرده بود، مورد حساسیت جمهوری اسلامی و وزارت خارجه قرار گرفت و حساسیت تهران به سازمان آزادی‌بخش فلسطین منتقل شد تا جایی که بعد از کوتاه زمانی از ماموریت هانی الحسن در تهران،  از طرف ساف احضار شد و سفیر فلسطین در اردن شد (‌در سال ۲۰۱۲ به علت سکته  در سن ۷۴ سالگی در امان فوت کرد) به جایش آقای صلاح زواوی که دیپلمات با تجربه بود در سال ۱۳۶۱ به تهران اعزام شد. حسن خلق و سلوک رفتار  و واقع‌بینی و آگاهی به مسائل سیاسی داخلی ایران و منطقه و بین المللی و حفظ توازن در برقراری ارتباط با مسئولان جمهوری اسلامی و گروه‌های سیاسی داخل کشور با دیدگاه‌های مختلف، سبب شد تا بر عکس سلفش به مدت طولانی به درازای چهار دهه یعنی از سال ۱۳۶۱  تا سال ۱۴۰۰ (‌۲۰۲۲‌) سفیر فلسطین در تهران باشد و به خاطر این زمان طولانی در مقام مقدم السفرا یا شیخ السفرا قرار بگیرد و مورد احترام تمام سفرای کشورهای مختلف در تهران بود. توقف طولانی وی در تهران سبب شد تا عشق و علاقه‌ای خاص به ایران پیدا کند تا جایی که وقتی همسرش خانم دلال العرج بعد از ۵۰ سال زندگی مشترک در دی ۱۳۹۲ در تهران فوت کرد، اظهار علاقه کرد جنازه‌اش در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شود. زواوی شخصیتی متواضع و رنج کشیده داشت و برخوردش با اشخاص مختلف بسیار محترمانه و ساده و بی‌آلایش و مهربانانه بود و برای دیدار با شهروندان عادی ایران نیاز به وقت قبلی و بسیاری از تشریفات اداری نداشت و اگر در ساختمان سفارت در خیابان فلسطین حضور داشت، وقت دیدار و ملاقات می‌داد. زواوی بعد از  فوت همسرش که همواره همراه  وی در دوران مبارزات در فلسطین بود، بسیار رنجور و ناتوان شده بود تا جایی که آثار فرسودگی در  روحیاتش مشهود بود، مع‌الوصف با علاقه به فعالیت دیپلماتیک تا دی سال ۱۴۰۰ در تهران ادامه داد و در این سال از سفارت کنار رفت و دخترش سلام زواوی که به خاطر سکونت طولانی در ایران با ایرانی‌ها آشنایی دارد جایگزین پدرش شد، با این تفاوت که پدر مقدم السفرا بود و دختر جوان السفرا. خداوند رحمان و رحیم همه رفتگان از جمله صلاح زواوی را رحمت فرماید.