در اردیبهشت سال ۱۴۰۱ در گردهمایی نمایندگان انجمن های داروسازان ایران در شهر مقدس مشهد تعدادی از سخنرانان مراسم مزبور  اظهار کردند روندی که پیش می رود نگران کننده است و  در آینده با کمبود دارو روبرو خواهیم شد . متاسفانه به هشدار فوق بی توجهی یا کم توجهی شد و همگان شاهدند در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ کمبود دارو اتفاق افتاد و در حال تبدیل به یک بحران بود که مسئولین به طور شتابزده اقدام به واردات دارو نمودند . اکنون در آغاز سال ۱۴۰۲ ، از یک سو ، نمایندگان مجلس از جمله آقای دکتر سید مرتضی خاتمی نایب رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامي خطر کمبود دارو در آینده را گوشزد کرد و اظهار داشت : “ سال گذشته بودجه مصوب دارو و ملزومات مصرفی بالغ بر ۷۰ هزار میلیارد تومان بود؛ اما امسال این بودجه را کاهش دادند به ۶۹ هزار میلیارد تومان رساندند . سال گذشته وضعیت تامین دارو نامطلوب بود و نارسایی جدی وجود داشت ، چطور ممکن است با افزایش قیمت ها ، دستمزدها ، تورم و افزایش نرخ ارز توقع داشت که ۶۹ هزار میلیارد تومان کفاف تامین دارویی کشور را بدهد؟ “ وی در ادامه اظهاراتش اشاره کرد : “ شرایط به گونه ای پیش رفت که  دولت محترم با اعتبار پیشنهادی وزارت بهداشت برای تامین دارو و ملزومات یعنی ۱۱۵ تا ۱۲۰ هزار میلیارد تومان مخالفت و ۶۹ هزار میلیارد تومان را در نظر گرفت .متاسفانه در کمیسیون تلفیق هم پیشنهاد کمیسیون تخصصی بهداشت و درمان بنا به تاکید نماینده دولت ( سازمان برنامه و بودجه ) رای نیاورد و در صحن هم همین بودجه تصویب شد .” نماینده مزبور  در ادامه تاکید  کرد : “ بودجه ۶۹ هزار میلیارد تومانی یارانه دارو تنها کفاف چند ماه را می دهد و منابع بیمه ای تامین مواد اولیه با مشکل می شوند .”  از دیگر سو ،  وزیر محترم بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در دیدار با هیات مدیره سازمان نظام پزشکی اعلام کرد : با توافقی که با سازمان برنامه و بودجه داشتیم یک و نیم میلیارد دلار ارز ترجیحی برای حوزه تجهیزات پزشکی و داروهای گران قیمت تصویب شد و در سال جاری هیچگونه نگرانی در این حوزه نخواهیم داشت .” وی در ادامه اظهاراتش گفت : “ امروز ذخایر دارویی ما به ۷۰ درصد و همچنین کمبودهای دارویی از ۴۰۰ به ۷۰ قلم رسیده است .
در این رابطه شخصاً قصد ندارم نظری در مورد اظهارات مطرح شده داشته باشم، اما به عنوان یک شهروند از رئیس جمهوری محترم می خواهم موضوع دارو را جدی بگیرد؛ زیرا دارو محصولی استراتژیک است و هر نوع کمبود یا نبود آن بازی با جان بیماران است. حتی اگر دارویی که تاثیری در درمان ندارد پیدا نشود و اتفاق ناگواری برای  بیمار رخ دهد به چشم نبود دارو دیده می شود . همه ما بدون استثنا در مقابل حفظ جان هر بیمار و سلامتی آحاد مردم مسئولیم و اگر کوتاهی انجام گیرد باید در پیشگاه الهی پاسخگو باشیم . این در حالی است که معمولاً افراد خارج از کانون های قدرت و ثروت در هر کمبودی دچار مشکل شده و دستشان به جایی بند نیست. لذا اگر با تخصیص مبلغ بودجه دارو در سال ۱۴۰۱ کمبود داشتیم در صورتیکه برای سال ۱۴۰۲ افزایش پیدا نکند کمبود دارو با  شدت بیشتر تکرار خواهد شد . با توجه به مطالب فوق تقاضا داریم که رئیس جمهوری به هر طریق که صلاح می داند مساله کمبود دارو را مد نظر قرار داده و اگر مشکلی در این راستا هست، از هم اکنون اقدامات لازم در دستور کار قرار بگیرد تا بیماران دچار مشکل نشوند . در ضمن با توجه به این که برای تولید اکثر  اقلام دارویی در داخل ، نیاز به واردات مواد اولیه است باید از قبل به شرکت های خارجی سفارش داد تا در برنامه تولیدشان قرار بدهند اگر چنین نشود بالاجبار باید محصول تولید شده وارد کرد که از یک سو ، هزینه آن بیشتر از واردات مواد اولیه است و از دیگر سو ، به ضرر صنعت داروسازی در داخل خواهد بود.