ترور آیت الله سلیمانی در بابلسر چهره دیگری از خشونت و جهالت به نمایش گذاشت. آیت الله سلیمانی جزو روحانیون معتدل و باگرایش به مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و دارای خصلت مردمی بود. مطابق روایت رسمی قاتل هیچ گونه شناختی نسبت به ایشان نداشته و جهت تخلیه عصبانیتش نسبت به وضعیت موجود وتحت تاثیرتبلیغات دست به چنین جنایتی زده است. گویا تاوانِ گناه آهنگرِ بلخی را مسگرِ شوشتری پرداخت کرده است! اگر فرض را بر صحت چنین روایتی بگذاریم باید آژیرهای خطر را به صدا درآورد‌. سطح خشونت به جاهای باریک کشیده شده است. متاسفانه مدت هاست که جامعه بر مدار خشونت است. وقتی پروژه عمامه پرانی و توهین به روحانیان شروع شد ،دلسوزانه هشدار دادیم که باید این چرخه خشونت متوقف شود. این زمین بازی هوشمندانه طراحی شده و انتهای آن نیزبه ضرر مردم ایران است. حاکمیت می توانست بیش از همه در خنثی سازی این پروژه نقش ایفا کند. متاسفانه مثل همیشه هیچ گوش شنوایی نیست. بارها توسط این قلم و سایر کارشناسان هشدار داده شد که نباید گذاشت چرخه خشونت بچرخد. نباید دمینوی خشونت را پی گرفت. گفتیم که مراقب پیوست های رفتاری طرح های کارشناسی نشده خود باشید. سیاست هایی که مردم را دوقطبی می کند بسیار خطرناک است. اگر امروز از در و دیوار جامعه خشونت می بارَد گمان نکنید یک دسیسه موقتی و گذراست. حاصل سال ها سیاست های تبعیض آسا و خشونت ساز بوده است. خشاب این خشونت قبلاً پر شده است. وقتی بنام حجاب، خشونت ورزی می شود، وقتی مردم را مجبور می کنید که علیه یکدیگر دشمنی کنند معلوم است که آمپر خشونت بالا می رود. قبل از ماجرای مهسا، گفتیم روی اعصاب این جامعه تحت فشار بیش از این راه نروید. گفتیم که تاب این مردم طاق شده است. انگشت در چشم مردم نکنید. اما چنین کردند و دیدیم که چه ها شد. هرگاه می خواهید یک ملت را به آستانه انفجار برسانید تحقیرش کنید. آن تحقیرها ادامه یافت و آن خسارات به بار آمد. امروز دوباره غضنفرها و خاله خرس ها سربرآوردند وطرحی نو درانداختند؛ به خیال اینکه اینچنین دیگر بلوای سال گذشته تکرار نمی شود. متوجه نیستند که وقتی در این وانفسای اقتصادی و معیشتی واحدهای تجاری را به بهانه خدمات دادن به بانوان کم حجاب و بی حجاب تعطیل می کنند هم معیشت مردم و عزت آنان را نشانه می روند. هیچ فکر کرده اید برخی منبرها و تریبون های رسمی چه بر سر اذهان جامعه می آورد؟ و چه خشونتی را ترویج می کند؟ اینکه آیا حکومت وظیفه دارد به هر زور و زحمتی که هست یک ارزش را بر جامعه غالب کند خود محل مناقشه است؛ اما بر فرض پذیرش این وظیفه، آیا حکومت فکر نمی کند که وقتی در انجام خیلی از تکالیف مربوط به حقوق ملت درمانده است نباید این چنین تصرفی در جامعه و زندگی مردم کند؟ در این سالیان کارنامه همگان در ایجاد رفاه چگونه بوده؟ در ایجاد اشتغال چه نمره ای گرفته است؟ در توسعه کشور این کارنامه چه وضعی دارد؟ در ایجاد ثبات اقتصادی و آرامش روانی چه ادعایی می تواند داشته باشد؟ این همه تکالیفِ بر زمین نهاده شده رویی برای انجام چنین طرح هایی می گذارد؟ این همه حقوق معوق و محقق نشده مردم را می بینید و باز محدودیت جدید تعریف می کنید؟ من نمی دانم چه سودی در بازی با اعصاب ملت می بینید که به آن ابرام می ورزید. فریب تحلیل های یکسویه و یک بعدی را نخورید. این رفتارها و پروژه ها تاثیرات پیچیده و احصا نشده ای دارند. این کارها چرخه خشونت را تکمیل می کند. در روز روشن بخاطرناراحتی ازوضع موجود یک روحانی بینوا را قربانی می کنندوهمزمان درگوشه دیگریکی دیگررانیزباماشین زیرمیگیرند. این امر بسیار معنادار و حاوی پیام است. شک نکنید دشمنان این ملت با اطلاع از این ساده لوحی و انتقام جویی که در جامعه وجود دارد ،طرح هایی برای انداختن حکومت در دام چرخه خشونت اجرا می کند. که گویا جاهایی توفیق هم داشته است. مراقب باشید جامعه را تحت سیاست هایی به دوقطبی های خشونت ساز نکشانید. هیچ ارزشی به چنین کاری نمی ارزد. هیچ منکری بالاتر از ترویج خشونت و هیچ معروفی ارزشمندتر از ایجاد صلح و سازش و مهر در جامعه نیست. جامعه عصبانی و خشن هیچ معروفی را برنمی تابد. اساساً چنین جامعه ای جامعه نمی ماند و دیر یا زود فرو می پاشد.