اوشان محمودی که این روزها نمایش «گربه نره و روباه مکار» را روی صحنه می‌برد، گفت: به همه نظرها احترام می‌گذارم ولی شخصا بلد نیستم زیر پتو بجنگم یا اگر یک بار «نه» شنیدم، بگویم نمی‌گذارند کار کنم بلکه راه کار کردن را پیدا می‌کنم.
این کارگردان تئاتر که نمایش خود را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌برد، در گفتگو با ایسنا از ضرورت اجرای تئاتر سخن گفت و از تعطیلی جشنواره تئاتر دانشگاهی ابراز تاسف کرد. او در عین حال ابراز خوشنودی کرد که خانواده‌ها به تماشای نمایشش می‌آیند.
محمودی درباره اجرای تئاتر در شرایط فعلی و با توجه به برخی نگرش‌ها در زمینه تعطیلی تئاتر گفت: به نظرات همه دوستان و همکارانم احترام می‌گذارم. من هم مشکلات و دوگانگی‌ها را می‌بینم و بابت مسائل جامعه غمگینم ولی هر چیزی راهی دارد و اجازه نمی‌دهم دیگران برایم تصمیم‌گیری کنند همچنانکه من هم به خودم اجازه نمی‌دهم برای دیگران تعیین تکلیف کنم. در این مدت که بسیاری از فعالان تئاتر کار نکردند، یک نفر از آنان پرسید چگونه اجاره خانه خود را می‌دهید.
او تاکید کرد: ما هم نسبت به خیلی از شرایط نقد داریم ولی راهش این نیست که خود را حذف کنیم و پشت فضای مجازی گم شویم. امیدوارم دوستانی که فقط در فضای مجازی مطالبی را مطرح می‌کنند، به یک درصد از سخنان خود عمل کنند. باید بپذیریم هر کسی روشی دارد. اگر هر کس با ایمان روش خود را در پیش بگیرد، شخصا برایش احترام قایلم ولی مشکل این است که پشت خیلی از حرف‌ها ایمانی نمی‌بینم.
او با تاکید بر ضرورت تداوم اجرای تئاتر در هر شرایطی خاطرنشان کرد: از روز اول گفتم باید تئاتر را زنده نگه داریم چون با حذف خود، حضورمان در جامعه و مطالبات‌مان هم حذف می‌شود و من این را نمی‌خواهم. از طرف دیگر معتقدم ما به این زندگی نیامده‌ایم که همه چیز برایمان سهل و آسان باشد بلکه باید از همان اول جنگید و این روند همیشه ادامه دارد.
این کارگردان با ابراز تاسف از وضعیت فعلی تئاتر ادامه داد: اول باید بپذیریم تئاترمان مرده است و در مرحله بعد باید آن را زنده کنیم و در مراحل بعدی است که باید برای حل دیگر مشکلاتش چاره‌اندیشی کنیم. نباید فراموش کنیم که این تئاتر میراثی است که از گذشتگان به ما رسیده. هنرمندان بزرگی در بدترین و سخت‌ترین شرایط این هنر را زنده نگه داشتند و به ما رساندند و حالا خودمان داریم آن را از بین می‌بریم.
محمودی که در سال‌های گذشته جزو برگزیدگان جشنواره دانشجویی بوده است، با ابراز تاسف از تعطیلی این جشنواره یادآوری کرد: این همه نقد به جشنواره وارد می‌کردند اما حالا با حذف آن چه اتفاقی افتاد؟! چه دردی از تئاتر دانشگاهی درمان شد؟ مشکلات ما یکی دو تا نیست. خانه‌ای را تصور کنید که همه چیزش درست باشد و فقط سقفش چکه کند، برای تعمیر چنین خانه‌ای یک ایزوگام کافی است ولی وقتی از اساس خانه‌ای وجود ندارد، بر سر چه چیزی دعوا می‌کنیم.