سرمقاله
صفحات روزنامه
اخبار آنلاین
اخباری که این روزها از هوش مصنوعی و ابعاد آن شنیده میشود، گاه ترسناک به نظر میرسند و گاه امیدوارکننده برای چشمانداز مثبت در جهان پیش رو. اما اگر همه آنچه درباره اثرات توسعه هوش مصنوعی گفته میشود، درست باشد باید گفت که انسان به زودی وارد مرحله جدیدی از زیست خود خواهد شد. چنانکه پیش از این اینترنت و گسترش فضاهای مربوط به آن با زندگی بشری چنین کرد. همچنین هر پدیده نوظهور میتواند با خود تخریبها و در عین حال سازندگیهایی را به همراه داشته باشد. برای مثال ظهور تاکسیهای اینترنتی اگرچه موجب تعطیلی تاکسی تلفنیها و بخشی از رانندگان معمولی تاکسیها شد اما درنهایت اکثریت مجبور شدند تا به این فرآیند تن داده و از آن بهره ببرند. این مثال ساده شاید نتواند ابعاد بزرگ و گسترده تغییرات در فضای زیستی انسان را به واسطه گسترش هوش مصنوعی شرح دهد، اما برای تشریح این سوال که تا چه حد آماده ورود به این عصر تازه هستیم، میتواند راهگشا باشد. به بیان دیگر در حالی که نشانههای بزرگ تغییر قابل مشاهده است و چنانکه گفته میشود حتی موتورهای جستوجوگر هم با توسعه هوش مصنوعی به محاق میروند، باید پرسید که آیا ما آمادگی ورود به این عصر تازه را داریم یا همچنان مانند همان صاحبان تاکسی تلفنیها به دنبال اعتراض برای ظهور چنین پدیدهای هستیم؟ واقعیت آن است در حالی که برخی مباحث رسانهای ما (اعم از رسمی و غیر رسمی) معطوف به مسائلی ماقبل اینترنت است، بعید به نظر برسد که در مجموع آمادگی لازم برای ورود به این عرصه را داشته باشیم. تردیدی نیست که پیشرفتهایی در زمینههای مختلف علمی، تحقیقاتی حاصل شده که در اشل جهانی قابل رقابت است، اما واقعیت آن است که برخی سیاست گذاریها همچنان یک پایش در گذشته جا مانده و هنوز باور ندارد که قطار توسعه به سرعت در حال پیشروری است و شاید فرصتی برای درجا زدن ندارد. درنهایت اینکه باید گفت وضعیت به گونهای است که ناگزیر از تطبیق با سیر تحولات هستیم. تطبیقی که میتواند حتی دستاوردهای بزرگی برای مردم ایران به همراه داشته باشد. موضوعی که اگر جدی گرفته نشود، ممکن است باز هم خسران به بار آورد. کمااینکه تفاوت نسلی به وجود آمده بین دهههای بالاتر و پایینتر برای بسیاری تبدیل به یک شگفتانه شد که ناشی از همین نشناختن فضاهای جدید بود. این تفاوت میتواند عمیقتر هم بشود اگر در برابر پذیرش واقعیت مقاومت کنیم.