دولت بارها مسکن را اولویت خود دانسته در حالی که وضعیت بازار مسکن بهبودی پیدا نکرده است. وضعیت اجاره همچنان خوب نیست و مردم بیشتر درآمد خود را صرف اجاره می‌کنند. از سوی دیگر ساخت و ساز اکنون در کشور به دلیل وجود کمبود تقاضا و تورم مصالح ساختمانی در رکود است و مدت‌هاست انبوه‌سازان تمایل خود را برای ورود به عرصه ساخت از دست داده‌اند. همچنین وعده‌هاس داده شده درخصوص ساخت مسکن هم به نتیجه مشخصی نرسیده است. غالب متقاضیان قدرت خریدی برای خرید خانه ندارند و سرمایه‌گذاران هم از خرید واحدهای مسکونی نشسته‌اند؛ در نتیجه معاملات هم از چند ماه گذشته زیر سایه رکود به سر می‌برد و خرید و فروش عملا قفل شده است. اعطای تسهیلات بخش مسکن چندان تعریفی ندارد. متقاضیان این حوزه می‌گویند بانک‌ها تمایل زیادی برای پرداخت وام‌های این بخش ندارند و از آن سر باز می‌زنند. بانک‌ها حتی وام‌های مربوط به قانون جوانی جمعیت را نیز به درستی نمی‌دهند. به نظر می‌رسد دولت همچنان چشم انداز مشخصی برای ساماندهی به وضعیت مسکن ندارد. واقعیت آن است که در وضعیت کنونی آنچه بیش از گذشته نیاز است عزم جدی دولت برای تسهیل روند ساخت و ساز و استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی است. مسکن بیشتر از دادن وعده نیازمند راهکارهای عملیاتی است که بهتر است از نظر کارشناسان و متخصصان در این زمینه استفاده کرد. آمارها از بدمسکنی نگران کننده است و بسیاری در این زمینه دچار مشکل هستند. امید است بیش از این فرصت ساماندهی به این بازار از دست نرود.