همیشه سیاست، یکی ازمسائل با اهمیت تاریخ بشریت بوده و هست. ارسطو، انسان را حیوانی ناطق و سیاسی خوانده است‌، سیاست ازضروری ترین بخش های زندگی هرآدمی محسوب می شود. ایران کشور بزرگی‌ است که بزرگانی همچون خواجه نظام الملک طوسی دراثرفاخر وارزشمند خود با سیاست‌نامه به نوعی سعی در گره گشایی مشکلات حکومت گران خویش بلکه در تمام اعصار داشت که در آن به آیین فرمانروایی توام با اخلاق وعدل وانصاف به مشابه پشتوانه محکم در جهت تصمیمات سیاسی، اشاره و دلالت دارد. اما چرا بن بست‌های سیاسی عصر حاضر چنین پیچدگی را درصحنه تحولات اجتماعی و نظام اقتصادی، فرهنگی را رقم زده است، سعی نگارنده این مطالب آن است که تا نگاهی اجمالی به فرهنگی کهن ایران داشته وسیاست پیشه گان را کمی به تامل از هیاهوی بیرونی معطوف نظربه صحنه شطرنج متقاطع سیاست نماید‌. تقابل نور و ظلمت وکارزار خیر و شر؛ امرتازه ای نیست اما فقدان یک نگرش تاریخ فیلسوفانه به آن می تواند کشوری را دچارآشفتگی کند.
جو تاسی نکردن به عقل نقاد و پذیرفتن چاپلوسان صحنه این کارزار شگفت همانا خرد جمعی را می تواند محدود به تصمیمات شتابزده و احساسی کند که لاجرم زیان آن قطعا بیش ازهر منفعتی است‌. در صفحه شطرنج روزگار ما، اتخاذ تاکتیک‌های سطحی به جای یک استراتژدی قوی وملی وفرهنگی متاسفانه صدمات زیادی برپیکره اجتماع محنت زده ما خواهد زد‌. ‌شناخت کافی و وافی به سیاست‌های جهانی و منطقه‌ای، هرگز نباید باروی کارآمدن دولت‌های نظام موجود درایران به صحنه کشمکش های داخلی تبدیل شود‌. همواره حرکت به سمت یک مسیرمنطقی و متحدالعقول می تواند، کشوررا ازحالت بحران ورکود خارج نموده و دوباره به عرصه فعال وارد نماید‌. برجام نامی آشنا والبته دستخوش ناملایمات فراوان بیرونی و نیز تصمیمات شتابزده داخلی به نظر می رسد که دیگر حتی اهالی قلم را نیز از این همه فراز و نشیب‌های بی‌نتیجه خسته و گاها بی‌تفاوتی این آفت دنیای سیاست کرده است‌، بی‌تفاوتی همانا، بی‌عملی خطری بیش از شکست برجام برای کشور درپی خواهد داشت. امید است با اتخاذ استراتژی قوی ومتحد دراین خصوص بتوانیم به یک توافق پایدار وموفق دست پیدا نموده و با کم وزیاد نمودن خواسته های عجیب وکم تامل، راه دشواراین مسیر پر پیچ وخم تراز صفحه شطرنج را که بیشتر به صفحه بازی مارپله مانند شده است پشت سرگذاشته و تعادل و توازن را به جامعه پرمشکل کنونی بازگردانده و بتوانیم همواره نقشی سازنده و موفق در امر سیاست منطقه‌ای و جهانی ایفا نماییم متاسفانه هنوز سیاست بازانی هستند که دائم به فکر شانس در انداختن تاس موفقیت را درسر می‌پروانند. غافل از این که مردم را صبری نمانده و باید مراقب بود تا مبادا کورسوی نورامیدشان روی به خاموشی گراید. امید است تا سیاستمداران با عدل و انصاف و فراتر از مصالح جناحی و منافع خصوصی خود به این امرمهم توجه نمایند.