اندازه سیارک WJ1 با استفاده از تلسکوپ ۴.۳ متری لوول دیسکاوری(LDT) در آریزونا پس از رویداد آتشین نیاگارا ارزیابی شد. به گزارش ایسنا، در یک مطالعه بین‌المللی که توسط دانشگاه وسترن و رصدخانه لوول انجام شد، دانشمندان رویکردی پیشگامانه برای مطالعه سیارک‌های نزدیک به زمین پیش گرفتند.
این تحقیق بر روی سیارک ۲۰۲۲ WJ1 متمرکز بوده است که با ورود به جو زمین آتش گرفت و متلاشی شد.
با مقایسه مشاهدات تلسکوپی مستقر در آریزونا با ویدیوی ضبط شده توسط دوربین‌های شبکه شهاب‌سنگ وسترن انتاریو جنوبی از گلوله آتشین در ۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، محققان، ترکیب و اندازه WJ1 را تعیین کرد.
این مطالعه که در مجله علوم سیاره‌ای منتشر شده است، جزئیات مهمی را در مورد سیارک WJ1 که کوچکترین سیارکی است که تا به امروز شناخته شده است، نشان می‌دهد. همچنین یک روش جدید برای مطالعه اجرام فضایی تاثیرگذار آینده ایجاد می‌کند.
این اولین موردی است که در آن رصدهای تلسکوپ و ضبط دوربین‌های زمینی برای مطالعه یک جرم نجومی مشابه ترکیب شده‌اند.
اندازه سیارک WJ1 با استفاده از تلسکوپ ۴.۳ متری لوول در آریزونا ارزیابی شد. مشاهدات نشان داد که سطح WJ1 سرشار از سیلیس است که نشان دهنده سپیدایی یا آلبدو متوسط ‌رو به بالا است. سپیدایی به معنی درصد بازتاب نور از سطح یک جسم است.
ستاره‌شناسان از این نور منعکس شده برای تخمین قطر سیارک استفاده کردند که بین ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر(۱۶ تا ۲۷ اینچ) متغیر است و آن را به عنوان کوچکترین سیارک ثبت شده نشان می‌دهد.
ادغام رصد فضا و نظارت بر دوربین زمینی تأیید کرد که تخمین‌ ویژگی‌های WJ1 از طریق روش‌های متمایز همسو می‌شوند.
دانشمندان با استفاده از شبکه دوربین شهاب‌سنگ وسترن، تصاویری از این سیارک هنگام ورود به جو بالای لندن، انتاریو و پایان فرود آن در نزدیکی سنت کاترینز، انتاریو، ثبت کردند.
مدل‌سازی داده‌های به دست آمده از مشاهدات گلوله‌ی آتشین با تخمین‌های تلسکوپ لوول مطابقت داشت و منجر به ارزیابی‌های ثابتی از قطر، ترکیب و مسیر مداری WJ1 قبل از برخورد شد.
تدی کارتا(Teddy Kareta)، دانشیار فوق دکتری در رصدخانه لوول، می‌گوید: این تنها دومین باری است که یک سیارک قبل از برخورد با زمین با تلسکوپ مشخص می‌شود.
داده‌های تلسکوپی و دوربین نشان می‌دهد که WJ1 متعلق به دسته اس-کندریت است که از بدنه‌های سنگی غنی از سیلیس تشکیل شده است. این اجرام از قدیمی‌ترین اجرام منظومه شمسی و نوع غالب شهاب سنگ‌هایی هستند که روی زمین فرود می‌آیند.
کارتا در مورد این مطالعه ابراز اشتیاق کرد و اظهار داشت: این اولین مقایسه بین داده‌های دوربین تلسکوپی و گلوله آتشین بسیار هیجان انگیز است، به این معنی که ما سیارک بعدی را که با زمین برخورد می‌کند با جزئیات بیشتری توصیف خواهیم کرد.
کوچکترین سیارک تاریخ
محققان بر این باورند که تمام بخش‌های WJ1 هنگام ورود به جو نسوخته‌اند. اگرچه جستجوهای اولیه در منطقه نیاگارا هیچ‌ یافته‌ای به دست نیاورده است، ساکنان آشنا با شناسایی شهاب سنگ همچنان به دنبال قطعات باقی مانده از آن هستند.
فیل مک کاسلند(Phil McCausland)، استاد کمکی علوم زمین غربی در گروه فیزیک شهاب سنگ، خاطرنشان کرد که بقایایی که روی خشکی افتاده‌اند ممکن است در طول زمان با محیط ترکیب شده باشند. با این حال، هنوز پتانسیلی برای اکتشافات آینده وجود دارد.
‏WJ1 برای اولین بار توسط پروژه بررسی آسمان کاتالینا در توسان، آریزونا، در ماه نوامبر ۲۰۲۲ شناسایی شد. اندکی پس از آن، اخترشناسان تاثیر آن را بر روی زمین در عرض سه ساعت پیش‌بینی کردند و این کار به آنها اجازه داد تا رصدهای تلسکوپی را در حالی که سیارک هنوز در فضا بود انجام دهند.
پاول ویگرت(Paul Wiegert)، استاد فیزیک و نجوم غربی و یکی از نویسندگان این مطالعه، شاهد ورود گلوله آتشین بود. این رویداد تاریخی بود زیرا این اولین بار بود که ناظران از قبل برای مشاهده یک گلوله آتشین طبیعی آماده شدند.