کد خبر: 4157 | صفحه آخر | تاریخ: 07 بهمن 1401
دهمین سیارک به فهرست ماموریت لوسی اضافه شد
گروه ماموریت لوسی از اضافه شدن دهمین سیارک به فهرست سیارکهای مورد نظر خود خبر دادند. به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ماموریت ناسا برای جستجوی سیارکهای «تروجان»(Trojan) مشتری، یک سنگ فضایی دیگر را کشف کرده است که مجموع سیارکهای این ماموریت را به ۱۰ مورد میرساند. گروه ماموریت «لوسی»(Lucy)، سیارک « 1999 VD57» را در ۲۴ ژانویه به طور رسمی به فهرست اهداف لوسی اضافه کرد. این کار به فضاپیما امکان میدهد تا سیستم جدید ردیابی هدف خود را آزمایش کند و سالها پیش از رسیدن لوسی به اهداف علمی اولیه خوددر منظومه شمسی بیرونی، ما را با دنیای کوچک دیگری آشنا کند.
«رافائل مارشال»(Raphael Marschall)، یکی از اعضای گروه لوسی در «رصدخانه نیس»(Nice Observatory) فرانسه که سیارک 1999 VD57 را به عنوان یک جرم مورد توجه لوسی شناسایی کرد، گفت: میلیونها سیارک در کمربند اصلی سیارکها وجود دارند. این سیارک واقعاً متمایز بود. مسیر لوسی همان گونه که در ابتدا طراحی شده بود، آن را به فاصله ۴۰ هزار مایلی از سیارک خواهد برد که حداقل سه برابر نزدیکتر از نزدیکترین سیارک بعدی است.
«هال لویسون»(Hal Levison)، پژوهشگر ارشد لوسی و دانشمند سیارهشناس در موسسه تحقیقات جنوب غربی گفت: لوسی در اکتبر ۲۰۲۱ پرتاب شد و اکنون در یک ماموریت ۱۲ ساله برای بازدید از دو مجموعه جداگانه از سیارکهای تروجان مشتری است.
سیارک 1999 VD57، یک سیارک نوع S یا سنگی با نام موقت «دینکینش»(Dinkinesh) است. طبق گفته این گروه پژوهشی، این سیارک پیشتر به عنوان هدف شناسایی نشده بود زیرا بسیار کوچک است اما حضور آن اکنون فرصت مفیدی را برای انجام دادن یک تمرین اضافی در ماموریت جستجوی سیارکهای تروجان فراهم میکند.
مسیر اصلی لوسی میتوانست آن را تا فاصله ۶۴۴۰۰ کیلومتری از سیارک ۷۰۰ متری ببرد اما یک مجموعه از مانورهای کوچک که در ماه مه آغاز میشوند، به فضاپیما امکان خواهند داد که تا فاصله نزدیکتر ۴۵۰ کیلومتری در اول نوامبر برسد.
این پرواز از نزدیک، فرصتی زودهنگام به گروه میدهد تا دوربینهای دوقلوی خود موسوم به «T2CAM» را آزمایش کنند. فضاپیما عمدتا از آنها برای بررسی خودکار سیارکها و ردیابی آنها در طول پرواز استفاده میکند و مطمئن میشود که سایر تجهیزات لوسی در جهت درست قرار میگیرند.
لویسون گفت: بیشتر مأموریتهای پروازی در گذشته این عدم قطعیت را با گرفتن تصاویر زیادی از منطقهای که ممکن است سیارک در آن قرار داشته باشد، توجیه میکردند؛ یعنی تصاویر زیادی را از فضای خالی میگرفتند.