کد خبر: 48396 | صفحه ۱۱ | ایران و جهان | تاریخ: 10 تیر 1404
کشورهای خلیج فارس و مثلث ایران، آمریکا و اسرائیل
نقشه واشنگتن برای منطقه چیست؟
روزنامه لبنانی L’Orient-Le Jour در نوشتاری با محوریت پیشبینی برنامه مشترک رژیم صهیونیستی و آمریکا برای منطقه در دوره پساجنگ غزه و درگیری با جمهوری اسلامی ایران مینویسد: کشورهای خلیج فارس به تدریج نفوذ خود را در بحرانی که خاورمیانه را به لرزه درآورده است، از دست میدهند و در این میانه ممکن است بیش از هر زمان دیگری توسط ایالات متحده به سمت به رسمیت شناختن رسمی اسرائیل سوق دادهشوند.
به گزارش ایرنا، در ادامه گزارش این روزنامه فرانسوی زبان آمدهاست: جنگ منطقهای که توسط اسرائیل علیه ایران آغاز شده، کشورهای خلیج فارس را بین دو مخمصه گرفتار کرده است. این جنگ در حال تثبیت نظم منطقهای جدیدی است و در نتیجه نفوذی را که آنها فکر میکردند در منطقه به دست آوردهاند، تضعیف میکند.
نویسنده این مطلب در ادامه ادعا می کند که این کشورها از یکسو شاهد «تحلیل قدرت ایران» هستند اما این کشورهای برخوردار از نفت در سالهای اخیر برای محافظت از خود در برابر حملات احتمالی با آن آشتی کردهاند و امروز نیز مشتاقند که این تلاشها را خراب نکنند.
از سوی دیگر، «یک کشور» یهودی وجود دارد که خود را قدرتمند مطلق میداند، اما اقدامات خصمانه آن در تضاد با پروژه ثبات و رفاه منطقهای مورد نظر پادشاهان خلیج فارس است و علاوه بر این، خشم مردم آنها را برمیانگیزد و خطر رادیکالیزه شدن را تشدید میکند.
بلوک خلیج فارس به رهبری عربستان سعودی تنها یک هدف دارد: جلوگیری از تشدید تنش و حفظ ثبات منطقه. برای این منظور، در ماههای اخیر یک اقدام متعادلکننده ظریف انجام دادهاند، آنها به طور متناوب حملات اسرائیل را نقض حاکمیت ایران توصیف میکنند و سپس با احتیاط بیشتری حملات ایالات متحده به تأسیسات هستهای در ۲۱ ژوئن را محکوم میکنند. این کشورها همچنین پس از حمله دقیق و حسابشده ایران به پایگاه آمریکایی در العدید در ۲۳ ژوئن، از قطر حمایت کردند.
اما به نظر میرسد جاهطلبیهای دونالد ترامپ در مواجهه با واقعیت درگیریهای منطقهای در حال تکامل است. اکنون، استیو ویتکاف، فرستاده ویژه ایالات متحده در خاورمیانه، روز چهارشنبه در مصاحبهای با CNBC گفت که دو کشور عربی دیگر به توافقنامههای آبراهام خواهند پیوست تا اسرائیل را به رسمیت بشناسند.
اکنون سوال این است که آیا کشورهای خلیج فارس (تا حدودی عربستان سعودی)، تحت فشار واشنگتن، میتوانند روابط خود را با اسرائیل عادیسازی کنند و بدین ترتیب برتری نظامی اسرائیل در منطقه را تثبیت کنند؟
طی چند روز گذشته در تلآویو، بیلبوردهای بزرگی از «ائتلاف امنیت منطقهای» چهرههای عبدالله دوم، پادشاه اردن، جوزف عون، رئیس جمهور لبنان، احمد الشرع، رئیس جمهور موقت سوریه، محمود عباس، رئیس جمهور فلسطین، عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر، محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی و دیگر رهبران عرب را در کنار دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو به نمایش گذاشته شد. روی این بیلبوردها نوشته شده است: «زمان جنگ، زمان سازش؛ اکنون زمان ایجاد خاورمیانه جدید است.»
به ادعای سایت خبری اسرائیل هیوم، دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو «بر سر یک توافق جامع که شامل پایان جنگ در غزه ظرف دو هفته میشود، به توافق رسیدهاند.» به گفته این رسانه، این توافق مشروط به بازگشت اسرا، تبعید رهبران باقیمانده حماس و تحویل کلیدهای نوار غزه به چهار کشور عربی، از جمله امارات متحده عربی و مصر، که مسئول اداره این منطقه ویران شده هستند، خواهد بود.
روزنامه «لورینت لو ژور» جزئیات بیشتری ارائه میدهد: «در این سناریو، ساکنان این منطقه میتوانند به کشورهایی که مایل به استقبال از آنها هستند مهاجرت کنند و ایالات متحده اجرای محدود حاکمیت اسرائیل در کرانه باختری اشغالی را به رسمیت خواهد شناخت.» این راهی برای اسرائیل خواهد بود تا سرانجام راه حل دو کشوری را بپذیرد، مشروط بر اینکه تشکیلات خودگردان فلسطین اصلاحاتی را انجام دهد.
پذیرش این نتیجه برای افکار عمومی در کشورهای خلیج فارس دشوار است. برای برخی از پادشاهیهای عرب، مناسب است که به طور فزایندهای نسبت به اسرائیل، یک بازیگر منطقهای متخاصم و غیرقابل پیشبینی به دلیل عملیات نظامیاش در غزه، لبنان، سوریه و جاهای دیگر، محتاط باشند.
در عین حال، روزنامه آمریکایی واشنگتن پست مینویسد: در حالی که «کشورهای خلیج فارس مدتهاست ایران را بزرگترین نیروی بیثباتکننده در منطقه و تهدیدی میدانند که باید با آن مقابله کنند»، این تصور امروز کاهش یافته است. علیرغم سابقه طولانی رقابت و خصومتورزی، کشورهای خلیج فارس در سالهای اخیر تلاش کردهاند تا به ایران نزدیکتر شوند و روی تعاملی حساب کردهاند که احتمالاً تهدید ناشی از آنچه شبکه شبهنظامیان نیابتی ایران میخوانند را کاهش میدهد و مزایای دیگری، به ویژه مزایای اقتصادی، به همراه خواهد داشت.