سیدجواد میری در یادداشت کوتاهی در خصوص وضعیت کنونی که آن را صلح مسلح می‌خواند می‌نویسد: «صلح مسلح وضعیتی است که در آن دو یا چند کشور از نظر ظاهری در صلح‌اند اما همچنان مسلح و آماده برای خصومت‌های احتمالی هستند. به زبان ساده‌تر، ما باید تا بُن دندان مسلح باشیم و به هر طریقی بالاترین تسلیحات دفاعی و تهاجمی را تهیه کنیم و البته فراموش نکنیم که مسلح شدن در جهان معاصر فقط جنگی نیست بل کل جامعه باید مسلح و مقاوم شوند.» اما به نظر می‌رسد مانع بسیار مهمی برای چنین صلحی وجود داشته باشد؛ نفوذ اسرائیل. نفوذ اسرائیلی یکی از مسائل مهمی است که پس از جنگ 12 روزه ذهن و عمل ایران را به خود مشغول کرد. برای رسیدن به صلحی مسلح و منتج باید بر این پروژه چیره شد. چنین کاری پاسخ و تحقیق در محورهای متفاوت است. اهداف نفوذ چیست؟ چه کسانی عامل دشمن‌ در میان ما هستند و تاکتیک‌های نفوذ کدامند؟ اهداف نفوذ هدف اساسی نفوذ تضعیف از درون است. در این صورت اگر وحدت ملی یکی از مهم‌ترین ارکان حفظ یک دولت-ملت باشد، هدف‌گیری وحدت ملی یکی از اساسی‌ترین اهداف این پروژه خواهد بود. عناصر هویت ملی باید به گونه‌ای توسط دولت شناسایی شود که بتواند بیشترین تکثر مدنی، فرهنگی، قومی، مذهبی و یا ملی را پوشش دهد. اگر شما بر روی یک یا چند عنصر به صورت افراطی سرمایه‌گذاری کردید و بقیه را فراموش کردید اهداف نفوذ را به جای می‌آورید. دومین زمینه‌ای که دشمنان روی آن کار می‌کنند کارآمدی یک دولت است. در لایه اول نفوذ می‌کوشد توانایی نظامی، دفاعی و استراتژیک یک کشور را شناسایی کند. از این رو نه یک توریست، یک تبعه کشور همسایه و یا یک موسسه جاسوسی بلکه خود کسانی که در این اماکن رفت و آمد دارند و به اطلاعات طبقه‌بندی شده دسترسی دارند می‌توانند نفوذی باشند. همچنین در این راستا تلاش برای ناکارآمدی اقتصادی می‌تواند هم وحدت ملی را تضعیف کند و هم به توانایی نظامی ضربه بزند. ناکارآمدی در سیاست خارجی و انزوای یک کشور نیز می‌تواند هدف دشمن باشد. با به انزوا کشیدن کشور، متحد استراتژیکی نخواهد بود که در روز بحرانی و جنگ به تامین نظامی کشور بپردازد و یا در روز صلح در تجهیز نظامی کشور یاری‌رسان باشد. ناکارآمدی در سیاست داخلی نیز بسیار مهم است که هدف آن ضربه زدن به وحدت و انسجام ملی است و از طریق برخورد حذفی با نیروهای سیاسی در چارچوب کشور حاصل می‌شود، همین‌طورایجاد تبعیض میان مناطق کشور، بی‌عدالتی، اولویت‌های کاذبی چون سگ‌گردان، سبک زندگی و ... همه سیاست‌هایی است که دشمنان را خشنود می‌کند. در اینجا ما با چهره‌ای دیگر مواجه هستیم که طبق یک داستان دینی در آن یک سیستم یا بخش‌هایی از سیستم بدون دسیسه دشمن به دنبال آن می‌رود. طرح برخی از اهداف استراتژیک که بیشتر ذهنی و یا غیرمتداول هستند به جای اهداف عینی دولت سبب می‌شود دولت از کارآمدی در همه بخش‌ها منحرف شود. صرف انرژی محدود دولت به مسائلی غیر از مسائل ذاتی هر دولت، نه تنها او را از داخل ضعیف می‌کند بلکه در رقابت با دول دیگر تضعیف می‌کند. ناکارآمدی می‌تواند مهم‌ترین هدف دشمن باشد که نفوذ یکی از راه‌های اساسی برای رسیدن به آن است. فاعلان نفوذ فاعلان نفوذ از این رو کسانی هستند که می‌توانند در اموری اساسی مانند وحدت ملی و کارآمدی دولت تاثیرگذار باشند. از این رو دستگاه سیاستی کشور به معنای عام شامل مجلس، دولت، قوه قضائی و نیروهای مسلح جاهایی هستند که یا فاعلان نفوذ به آن‌ها نفوذ می‌کنند و یا آن‌ها مانع این فرایند شوند. در معنا فلسفی جوهرِ عرضِ جاسوسی و ضدجاسوسی، دولت است. با وجود نرم‌افزارهای پیشرفته شنود و رهگیری که امروز دامنه قدرت‌شان سری است، دیگر نیازی به وجود جاسوس‌هایی که در میان مردم افکار عمومی را رصد کنند نیست. هر عامل دیگر نیز تنها وقتی می‌توانند تاثیرگذار باشند که پاس گل را از طریق دولت دریافت کرده باشند. در واقع آنها وقتی می‌توانند نارضایتی و شورشی به پا کننده که بهانه مهمی ایجاد شده باشد که تنها می‌تواند توسط دولت و یا جریانات منتسب به آن ایجاد شود. در این صورت تاثیرگذارترین فاعلان نفوذ و جاسوس‌ها را باید در دولت و مراکز موثر بر آن یافت. تاکتیک‌های نفوذ یک راه مهم و اساسی برای نفوذ وجود دارد و آن تشبه به نیروهای خودی است. یک نظام هیچگاه به عناصری که دشمن و ناخودی پنداشته می‌شوند قدرت تاثیرگذاری نمی‌دهد و به صورت مستقیم از آن متاثر نمی‌شود. در واقع برای تاثیر در یک دولت و پیشبرد نفوذ باید شبیه نیروهای خودی شد. برای این منظور مهم‌ترین تاکتیک نفوذ برجسته‌سازی عناصری است که خصوصیات نیروهای خودی شناخته می‌شود و تندروی از قضا در دشمن‌ستیزی است. شما هر چه خود را شبیه به خودی‌ها بکنید و دشمن‌ستیز باشید بیشتر خودی خواهید بود و امکان نفوذ را خواهید یافت. از این رو رصد اخبار و تلاش نیروهای سیاسی در جهت تظاهر به خودیّت فیلتری برای شناسایی جاسوس‌ها است. این افراد با پذیرفته شدن توسط خودی‌ها می‌توانند نفوذ کنند. پدیده شکدم تنها یکی از مثال‌هایی است که ورد زبان مردم است. اگر به قول سیدجواد میری جمهوری اسلامی ایران امروز باید در موقعیت صلح مسلح باشد و دولت و جامعه از حیث امور مادی و معنوی مجهز شود، باید قبول کرد که در خصوص نفوذ نیازمند تحقیقات بسیار بنیادین هستیم. بدون چنین تدقیقات و تمهیداتی، صلح مسلح محال خواهد بود.