زمانیکه انقلاب صنعتی اول در قرن هجدهم در بریتانیا بوقوع پیوست، بسیاری از مبتکرین، مخترعین و دانشمندان با اتکا بر نبوغ خود گام به گام این سیر تطور تاریخ را با فاصله‌ای میلیمتری به پیش بردند تا این مسیر پرسنگلاخ به دنیای مدرن و متمدنی که امروز حاکم است رسیدیم، بسیاری از آنان همانند ادیسون دارای مدارج عالیه‌ای نبودند لیکن نبوغ و جاذبه دگرگونی، مسیر زندگی را معکوس ساخت، اما در عصر امروزی هر اندازه نبوغ، حاکم باشد و جزو نوادر روزگار باشی، از یکطرف نیاز به مدارک عالیه داری و از طرف دیگر شرایط و محیط اطراف که انگیزه لازم را فراهم خواهد کرد، باید مهیا باشد تا تولید دانش صورت پذیرد، این تولید دانش که همانند هزاران سلول‌های کوچکی بهم متصل می‌شوند، نیازمند مهندسی رفاه اقتصادی، اجتماعی و... است. امروزه تغییر فناورانه علوم مستلزم تحصیلات، برای کارگران، کارکنان و مبتکران است.
در اینجاست که اهمیت نهادهای اقتصادی، زمین بازی همترازی را ایجاد می‌کنند. فراموش نکنیم نظام اقتصادی ارتباط مستقیمی با تولید، توزیع و مصرف کالا و خدمات دارد، کارکرد اصلی نهادهای اقتصادی تامین وسایلی است که اعضای جامعه با استفاده از آنها نیازهای خود را برطرف می‌کنند.
جدا از بحث‌های بین المللی خصوصا تحریم‌ها درفرایند اقتصاد ما، کشور در حوزه نهادهای اقتصادی با نوعی از بی‌ثباتی، بی‌نظمی و عدم‌کارایی مواجهه است. برای ملموس شدن موضوع فقط کافی است براندازی از نحوه تولید، کیفیت و توزیع خودروهای داخلی داشته باشیم، حال نه تنها پیشرفت نداشتیم حتی مدام درحال پسرفت نیز هستیم، کیفیت خودروهای ما چیزی شبیه اتومبیل‌هایی است که در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی استفاده می‌شد. در زمینه نحوه توزیع نیز بنگاه‌های واسطه‌ای و دلالان آشوب‌های عظیمی در زندگی مردم ایجاد کرده‌اند.
ایجاد انگیزه، دستوری و بخشنامه‌ای نیست و با عزل وزیر و مقامات مربوطه مشکلی حل نمی‌شود، شرایط لازم ناشی از محیط بیرونی و داخلی است، رقابت زمانی ایجاد می‌شود که دستمزدهای جاری کفایت زندگی کارکنان را تامین کند، رفاه زندگی لازمه تعادل در نوع و کیفیت تولید و کار است.
دو عامل بسیار مهم، ایجاد انگیزه و پیدایش نهادهای اقتصادی دو اهرم و بازوی محرکه مهندسی رفاه اقتصادی می‌باشند، هر اندازه ساز و کارهای ایجاد انگیزش در جامعه از طرق مختلف بیشتر شود، نتیجه، ثبات، افزایش تولید باکیفیت و رشد ملی محقق خواهد شد.