گروه بین الملل - در پنجمین شب اعتراضات فرانسه به دنبال کشته شدن یک نوجوان ۱۷ ساله آفریقایی‌تبار به دست پلیس فرانسه، ظاهرا به دلیل استقرار ده‌ها هزار افسر پلیس، التهاب اعتراضات کمتر از روزهای پیش بوده است.
به گزارش رویترز، امانوئل ماکرون، رئیس‌ جمهوری فرانسه سفر کاری‌اش به آلمان را به دلیل وضعیت بحرانی فرانسه و اعتراضات مردم این کشور به تعویق انداخت.
شامگاه شنبه حدود ۴۵ هزار پلیس از جمله نیروهای ویژه در خیابان‌ها به همراه یگان‌های ویژه و خودروهای زرهی مستقر بودند و بر فراز شهرهایی نظیر پاریس، لیون و مارسی هلیکوپترهایی مشاهده شدند.
ساعت ۰۱:۴۵ بامداد یکشنبه، وضعیت آرام‌تر از چهار شب گذشته بود، اگرچه تنش‌ها و درگیری‌ها همچنان در مرکز پاریس، مارسی، نیس و شرق استراسبورگ پابرجا بود.
دیشب بزرگترین نقطه بحرانی مارسی بود؛ جایی که پلیس گاز اشک‌آور شلیک می‌کرد و درگیری‌های خیابانی میان جوانان و نیروهای پلیس تا اواخر شب ادامه داشت.
در پاریس پس از آنکه در شبکه‌های اجتماعی فراخوانی برای تجمعات در خیابان شانزلیزه منتشر شد، پلیس این کشور تمهیدات امنیتی را در این خیابان افزایش داد. خیابان اصلی که اغلب مملو از توریست‌ها بود، این بار با نیروهای امنیتی و ایست‌های بازرسی‌ پر شده است.
وزیر کشور فرانسه در توییتی اعلام کرد: پلیس ۴۲۷ “شورشگر” را از روز شنبه تا یکشنبه دستگیر کرده است.
مقامات محلی در سرتاسر کشور محدودیت‌هایی را علیه تجمعات وضع کردند و به حمل و نقل عمومی دستور دادند تا فعالیت خود را در عصر متوقف کنند و مقرراتی را برای آمد و شد اعمال کردند.
فابین روسل، رهبر حزب کمونیست فرانسه روز شنبه گفت که دسترسی به شبکه‌های اجتماعی باید تحت قوانین کشور محدود شود.
وی تصریح کرد: ما باید نقش شبکه‌های اجتماعی را بررسی کنیم. وقتی که شرایط در کشور متشنج است، این شبکه‌های اجتماعی باید متوقف شوند. من ترجیح می‌دهم که وضعیت اضطراری در شبکه‌های اجتماعی اعلام شود.
وزیر دادگستری فرانسه اظهار کرد که ۳۰ درصد از بازداشت شدگان زیر ۱۸ سال سن دارند. طبق گزارش‌ها، در شهر لیون، سومین شهر پرجمعیت فرانسه خودروهای زرهی مستقر شدند و بر فراز این شهر هلیکوپترهایی مشاهده شد.
طبق اطلاعیه وازرت کشور فرانسه، ۱۳۰۰ معترض به خشونت‌های پلیس طی ناآرامی‌های دو روز جمعه و شنبه در شهرهای مختلف این کشور بازداشت شدند.
براساس گزارش یورونیوز، همزمان با درگیری معترضان با پلیس، برخی افراد در میانه ناآرامی‌ها در شهرهای گرونوبل، لیون، مارسی و سنت‌اتین دست به غارت فروشگاه‌های بزرگ، به ویژه سرقت از مغازه‌های پوشاک و تلفن زدند.
در لیون، حدود بیست محل کسب و کار مورد سرقت قرار گرفتند و در سنت‌اتین،‌ معترضان ویترین مغازه‌ها را با سنگ یا اشیاء فلزی شکستند و وارد چندین فروشگاه لباس و جواهرات شدند.
شهردار مارسی، دومین شهر بزرگ فرانسه جمعه شب در مواجهه با شدت خشونت‌ها و غارت فروشگاه‌ها درخواست اعزام فوری نیروهای کمکی کرد.
شبکه خبری فرانس۲۴ در گزارشی نوشته است که اعتراضات در فرانسه بار دیگر بحث خشونت‌های پلیسی در نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل را مطرح کرده است؛ جایی که این بار انگشت اتهام به سوی مقامات دولتی و مسئولان امنیتی در فرانسه نشانه رفته است.
فعالان و نهادهای حقوق بشری پیشتر نسبت به تشدید و تداوم خشونت‌های پلیسی در فرانسه هشدار داده بودند.
خشونت‌ها در حالی شهرهای فرانسه شدت گرفته که این کشور پاییز امسال میزبان جام جهانی راگبی است و پاریس تابستان سال آینده باید از بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ میزبانی کند؛ موضوعی که برقراری وضعیت اضطراری را با توجه به محدودیت‌های ناشی از آن در این کشور پیچیده‌تر می‌کند.
بحران برای دولت ماکرون
در همین رابطه نشریه دیلی‌تلگراف با اشاره به هرج و مرجی که پس از کشته شدن یک نوجوان آفریقایی‌تبار در فرانسه به ضرب گلوله نیروهای امنیتی به وجود آمده، در مطلبی آورده است: «و پس از پنج روز شورش در سراسر فرانسه، این احساس فزاینده مبنی بر اینکه وضعیت کنونی عمدتا نتیجه تقریبا یک ربع قرن نادیده گرفتن قوانین و نظم اساسی توسط دولت‌های شکست‌خورده است، وجود دارد.
ویدیوی وایرال شده از نائل المرزوقی ۱۷ ساله که نشان می‌دهد پلیس او را در خیابانی متوقف کرده و نهایتا از فاصله نزدیک و مستقیم به قفسه سینه او شلیک می‌کند، اکثریت فرانسه را در شوک فرو برده است، نه فقط ساکنان محله‌های قومیتی حومه‌نشین این کشور را، مانند همان جایی که او در آنجا زندگی کرد و زندگی‌اش گرفته شد.
راهپیمایی ۶۰۰۰ نفری که روز بعد به آن به راه افتاده و خواستار برقراری «عدالت» شد، کاملا مشروع تلقی می‌شد تا اینکه به شکل فاجعه‌باری به شیوه‌ همیشگی تشدید شد. شورش، اتهامات آتش‌افروزانه (نژادپرستی دولتی و اینکه «آنها» می‌خواهند «ما» را بکشند) و سپس به معنای واقعی کلمه آتش‌افروزی شامل برافروختن آتش، خرابکاری‌های بی‌معنی و تخریب از ایستگاه‌های اتوبوس تا فروشگاه‌ها، مهدکودک‌ها و خانه‌های سازمانی ارزان به راه افتاد. همچنین اموال خصوصی و عمومی در هیچ جا در امان نماند. درهم و برهم؛ از سرقت یک بسته شش‌تایی شیر نیمه چرب گرفته تا ساعت، جواهرات، کفش نایک و کالسکه بچه.
به گفته نویسنده این گزارش، وقتی طغیان‌ها به راه افتاد، من در گفت‌وگوهای توکویل بودم؛ کنفرانسی درباره درگیری اوکراین و روسیه. در آنجا کشورهای شرق اروپا – لهستانی‌ها، اوکراینی‌ها، روس‌های مهاجر، همراه با بریتانیایی‌ها، فرانسوی‌ها، آمریکایی‌ها و اسپانیایی‌ها- با ناباوری فزاینده‌ای شاهد چنین ویرانی‌های بی‌رویه‌ در کشوری بودند که مثلا در صلح به سر می‌برد.
یک مورخ و ژئواستراتژیست مشهور لهستانی که در آن جلسه حاضر بود، گفت: آنها قرارداد اجتماعی را که برای دموکراسی ضروری است، از بین می‌برند. در جلسه، ما در مورد هزینه بازسازی اوکراین پس از جنگ برای اروپا بحث می‌کردیم، فرانسوی‌ها در این گرماگرم نگران هزینه بازسازی بخش‌هایی از مارسی، لانس، بوردو و پاریس بودند.
حدود یک ربع قرن است که تباهی و تخریب هیچ‌انگاری و نیهیلیستی در فرانسه تحمل شده است. این وضعیت در حدود هزاره و تحت ریاست جمهوری ژاک شیراک آغاز شد.
به گزارش ایسنا در ادامه این مطلب آمده است: اما بخش پایانی اعتراضات و راهپیمایی‌ها که یک سنت قدیمی فرانسوی است، به شکلی فزاینده‌ای با حضور اخلالگران و غارتگران مختل شد و این‌ افراد ویترین فروشگاه‌ها را شکسته و هر آنچه نتوانستند به سرقت ببرند، در هم کوبیدند.
پلیس هم در ابتدا از ترس مواجهه با اتهامات خشونت و وحشیگری سیستماتیک چندان با آنها درگیر نشد، تا اینکه نهایتا وارد عمل شده و شدیدا واکنش نشان دادند و همین چرخه جدیدی از وحشیگری و سرکوب را آغاز کرد.
چنانچه این امور پلیسی بد به نظر می‌رسد، بخاطر این است که همینگونه هم هست. تا سال ۲۰۰۵، این چرخه کاملا از کنترل خارج شده بود. مرگ دو مرد جوان به نام‌های زید بنا ۱۷ ساله و بونا ترائوره ۱۵ ساله که تلاش کردند از ترس پلیس در یک ترانسفورماتور برق فشار قوی پنهان شوند و نهایتا بر اثر برق گرفتگی جان خود را از دست دادند، شورش‌های یک هفته‌ای را برانگیخت.  فعالان آمریکایی هم تلاش کردند تا از این رویکردهای پیچیده فرانسوی درخصوص قومیت و شهروندی به شکلی ساده‌تر تقلید کنند.
امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه هم از سناریویی که بعد از مرگ جورج فلوید به راه افتاد و اعتراضات موسوم به “زندگی سیاه‌پوستان مهم است” را رقم زد، آگاه است. از همین رو، او دو دل بود و پیش از اعزام ژاندارم‌ها سه روز تمام صبر کرد و در نهایت منع آمد و شد اعلام کرده و ارتش به خیابان‌ها آمد.   
در همین حال به نظر نمی‌رسد که اوضاع چندان آرام شده باشد؛ رئیس‌جمهوری فرانسه مجبور شد تا سفر رسمی خودش به آلمان را لغو کند. کنترل اوضاع هم به سرعت از دستان او خارج می‌شود.»