بر اساس گزارش یورواستات، در سه ماهه دوم سال، نرخ فرصت‌های شغلی در آلمان ۴.۱ درصد بود که یک نقطه بالاتر از میانگین منطقه یورو محسوب می‌شود. این موضوع همراه با بیکاری تقریبا ناموجود به سادگی به این معنی است که نیروی کار قادر به پوشش مشاغل مورد نیاز اقتصاد نیست. توضیح این امر مانند بسیاری از اقتصاد‌های توسعه یافته دیگر در پیری جمعیت در کشور آلمان نهفته است. اما مقصود از بیان چنین گزاره‌ای چیست؟ به واقع می‌دانیم که ایران نیز در آستانه مشکل پیری جمعیت قرار دارد اما مقصود نگارنده پرداختن به این مسئله نیست. بلکه موضوع مهمتر، کوچ نیروی کار و متخصصان ایرانی به کشورهایی است که آغوششان برای جذب این متخصصان باز است تا کمبودهای خود را جبران کنند. نیروهایی که اساسا می‌توانند در کشور منشا اثر باشند، یا در حال مهاجرت‌اند و یا رفته‌اند. روز گذشته یکی از اساتید دانشگاه، از میل عجیب استادان دانشگاه برای مهاجرت خبر داد و همچنان در اطرافیانمان ماهی نیست که خبری از رفتن دوستی یا اقوامی شنیده نشود. پرداختن به دلایل و چرایی این امر نه تازه است و نه مجالی در این یادداشت دارد. اما از یک زاویه باید پرسید که آیا آغوش کشور خودمان هم برای نیروهای متخصصمان باز است؟ آنچه باید گفت این است که در وهله نخست بپذیریم زیر پوست جامعه ایرانی متفاوت از آن چیزی است که گاهی در قرائت رسمی می شنویم. در حال حاضر با افراد بسیاری مواجه هستیم که چشم انداز روشنی از آینده خود ندارند. ساده‌ترین کار برای توجیه این مساله آن است که بگوییم این از القائات بدخواهان است. هرچند که دشمنی وجود دارد اما واقع بینی حکم می‌کند که صورت مسئله را درست ببنیم. گفتمانی که می‌گوید اگر مثل ما نیستید جمع کنید و بروید؛ متاسفانه صدای بلندی دارد و میل به حذفِ آنکه مانندِ او نمی اندیشد، در این گفتمان بسیار است. به نظر می‌رسد بهتر است سیاست گذاران نسبت به این گفتمان موضع نشان داده و همه مردم با انواع تفکرها را به رسمیت بشناسد. واقعیت آن است که طی سال های آینده بحران سرمایه انسانی در کشور ابعاد گسترده‌ای خواهد یافت که شاید جبران آن سخت تر از امروز باشد. لازم است تکثر آرا و عقاید در کشور بیش از گذشته پذیرفته شود و حس مالکیت این کشور در همه و نه در یک قشر خاص تقویت شود. این هشدار را می‌توان با نظر متخصصان امر جدی گرفت و به نظرات آنان رجوع کرد. ویدئو منتشر شده از قبول‌شدگان دانشگاه تهران حتی اگر به زعم عده‌ای همه ماجرا نیست اما بخش مهمی از ماجراست. ویدئوی که نشان می‌‌دهد بسیاری از قبول شدگان به مهاجرت فکر می‌کنند، یک هشدار جدی به مسئولان امر می‌دهد که جوانان و سرمایه‌هایی که باید در کشور خدمت کنند، سودای رفتن دارند.