«آبراهام لینکلن»، رئیس جمهوری قرن نوزدهم آمریکا گفته است: «افکار عمومی همه چیز است، وجودش دلیل موفقیت دولتمردان است و بی آن هیچ سیاستی پیروز نمی شود، در نتیجه کسی که افکار عمومی را به شکل می‌دهد، مهم تر از سیاستمداری است که بدون توجه به افکار عمومی قوانینی را تصویب می کند.» اما این روزها آتش جنگ چنان زبانه کشیده که و جان انسان‌های بی گناه در پس این رویداد خونین طوری گرفته می‌شود که انگار افکار عمومی جهانی کمترین اهمیت را برای رژیم اسرائیل دارد. در حالی که مردم جهان در سراسر دنیا بی توجه به رویکرد سیاستمدارانشان نسبت به جنایت‌های صورت گرفته در حملات به غزه واکنش نشان می‌دهند اما رژیم صهیونیستی بی توجه به این حجم گسترده از افکار عمومی منفی بی توجه است. تحلیل این بی اعتنایی البته در جای خود قابل بررسی است اما در یک جمله گویی دیگر حتی برایشان مظلوم نمایی‌های پیشین هم از اهمیت برخوردار نیست و بی‌توجه به قواعد جنگ مردم عادی را قتل عام می‌کنند. اما نکته قابل توجه این است که مردم جهان نسبت به این اقدامات واکنش نشان می دهند در حالی که شاید رسانه‌های بزرگ در عمل با ژست بی‌طرفی نسبت به این جنایات آن را ندیده یا کوچک می‌شمارند. این نشان می دهد که قدرت شبکه‌های اجتماعی و گسترش ارتباطات از مجراهای غیر از قدرت سبب روشنگری می‌شود. چنانچه قطعی اینترنت موید همین نکته است. اما از این مجرا شاید درسی که باید گفتمان تندرو در کشور بگیرد توجه به اهمیت قدرت افکار عمومی است. این موضوع با محدود کردن شبکه‌های اجتماعی هم قابل کنترل نیست بنابراین مردم آنچه را که می بینند و به هم منتقل می کنند در ذهن خود پرورش می دهند و با آن تصمیم می‌گیرند. در عصر حاضر دیگر نمی‌توان قرائت خاص خود را به مردم دیکته کرد. بنابراین باید توجه داشت که عصر حاضر فراتر از آنچه که رسانه‌های رسمی منتشر می‌شود پیام دریافت می‌کند. متخصصان علوم ارتباطات نیک می‌دانند که هرچند همچنان رسانه‌های بزرگ اثرگذاری خود را دارند اما آنچه که برای مثال هب عنوان یک جنایت توسط برخی خبرنگاران و یا حتی مردم عادی مخابره می شود می تواند به سرعت تبدیل به یک همه گیری شود. چنانگه در ماجرای برخورد یک نماینده نماینده مجلس با معلمان نیز نمونه آن را شاهد بودیم. در این عصر بهتر است قواعد تازه ارتباطی را دانسته و بدانیم که نمی‌توان افکار عمومی را نادیده گرفت. حتی اگر آن را قبول نداشته باشیم، اهمیت آن انکار ناشندنی است.