از گذشته آنهای که امروز  پزشک می‌نامند  و در گذشته حکیم می‌گفتند  برای جان هر انسان ارزش فوق العاده قائل بودند و هر گز حاضر نمی‌شدند بر سر جان  بیمار با درم و دینار یا با فرهنگ اقتصادی امروز با دلار معامله کنند. سلامتی بیماران را با شرف و انسانیت و اعتقادات دینی معامله می‌کردند رضایت خدا و  وجدان را بر هر کاری ترجیح می‌دادند. خوشبختانه اکنون هم پزشکانی هستند  که در مراکز درمانی خصوصی و دولتی صادقانه در خدمت بیماران می‌باشند. در مقابل یافت می‌شوند تعدادی از سفید پوشان سوگند خورده به علم مقدس پزشکی که با دیدگاه صرفا مادی به بیماران نگاه می‌کنند‌. از این که بیمارستانی مدرن و شیک و لوکس در تهران تاسیس شود بتواند بیماران کشورهای خارجی را جذب کند و برای مملکت ارز آور باشد و از ما بهتران  به جای رفتن به خارج برای درمان در داخل معالجه شوند جای خوشبختی و خوشحالی و از موسسین باید تشکر کرد ولی اگر همین بیمارستان مسائل ایمنی لازم و ضروری و اولیه را که چندین بار از سوی مسیولین مربوطه تذکر داده شد رعایت نکند و به خاطر بی مبالاتی و بی توجهی مسئولين بیمارستان،  دچار آتش سوزی شود و جان بیماران و همراهان در معرض خطر جدی قرار گیرد در این صورت آبروریزی آن چندین برابر ارز آوری می‌باشد. آتش سوزی امری عادی است که ممکن است در هر سازه‌ای رخ دهد ولی یک بیمارستان لوکس که برای هر شب مبالغی کلان  از بیماران دریافت می‌کند نمی‌تواند امری عادی تلقی کرد و  به راحتی از کنار آن عبور کرد. به گفته آقای جلال ملکی سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران ۵ بار از سوی آتش‌نشانی، بیمارستان مزبور  اخطار گرفت و آخرین بار آبان ۱۴۰۲ بود. قدرت‌الله محمدی مدیر عامل سازمان آتش‌نشانی تهران  گفت: اولین شهروندی که متوجه آتش سوزی شده بود ۲۰ دقیقه بعد بود در حالی که هنوز بیمارستان متوجه این حادثه نشده بود. علت دیر متوجه شدن بیمارستان طبق اظهارات محمدی به این خاطر بود که دوربین نظارت و اعلام حریق وجود نداشت و گرنه در اولین لحظه متوجه می‌شدند و اطلاع‌رسانی می‌کردند. بدتر از همه اینکه فایرباکس بیمارستان آب نداشت!! در کنار کوتاهی‌هایی که مسئولین بیمارستان انجام دادند، جای تعجب است که  شهرداری اجازه استفاده از کامپوزیت را برای نمای بیمارستان داد. طبق اظهارات مسئولين آتش‌نشانی اگر نمایی غیر از کامپوزیت داشت آتش به دیگر طبقات نفوذ نمی‌کرد. بدون تعارف باید گفت به همان اندازه که مسئولین بیمارستان مقصرند، وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، شهرداری و دستگاه قضایی به خاطر بی‌توجهی به مواردی که آتش‌‌نشانی تذکر داد و مدیریت بیمارستان پشت گوش انداخت  بی تقصیر نیستند. اگر درپی بی‌توجهی مسئولین بیمارستان به تذکرات آتش نشانی، پلمپ می‌شد چنین فاجعه‌ای رخ نمی‌داد. آنچه که بیش از هر چیز مردم را در ارتباط با آتش سوزی بیمارستان ناراحت و نگران کرد  در خواست کمک از سوی مسئولين بیمارستانی از دولتی است که تهیه دارو و تجهیزات پزشکی برای اقشار متوسط و پایین دست جامعه وظیفه اش است نه برای بیمارستان لاکچری که اولین موارد ضروری  را رعایت نکرد.