استقلال که در بازی رفت و روی اشتباه داوری تنها شکست خود در این دوره از لیگ برتر را برابر سپاهان و در اصفهان متحمل شده بود در ورزشگاه آزادی فاتح جدال حساس و مهم ۶ امتیازی با زردپوشان گردید تا روند کسب پیروزی در خانه را نیز با جدیت دنبال کند. سپاهان که به لحاظ عده و عده به مراتب از استقلال پرزورتر است در این بازی، اسیر تفکر و تصمیم منطقی و منطبق بر واقعیت نکونام شد. سرمربی آبی پوشان واقعیت داشته هایش را در نظر گرفت و بر اساس آن و فارغ از رویاپردازی بیهوده، به مصاف حریف تا دندان مسلح تر  شده اصفهانی رفت. نکونام که در پنجره نقل و انتقالاتی نیم فصل، مجددا به خواسته هایش در جذب بازیکن از سوی مدیریت باشگاه - که خود معمایی است مبهم!! - نرسید، پس از اعتراض و اختلافات دوباره و گویا با تذکر وزیر ورزش به طرفین، به خوبی دریافت که در این بحث و جدل های بی حاصل با مدیری که انگیزه اش از عدم همکاری با سرمربی در جهت تقویت تیم، مبهم و  حتی شبهه انگیز است؛ خیری حاصل نمی گردد، جز برای مخالفان و رقبای مترصد! لذا به درستی سکوت و آرامش بیرونی توام با تلاش بیشتر در زمین را برگزید تا تیمش از مدار خارج نگردد. او حتی کنفرانس های خبری را با دستیارانش تقسیم نمود تا کمتر معطوف حاشیه ها گردد و این خود موثر در مسیر موفقیت نکونام و در نهایت تیمش واقع شد.
سپاهان در این بازی مالکیت بیشتری در میدان داشت که با توجه به قیاس نفرات ۲ تیم، امر غیرمنتظره ای نبود، آن ها در حملات نیز پرتعدادتر و شاید خطرناک تر از میزبان خود ظاهر شدند ولی همان گونه که ذکر شد؛ پیروزی استقلال در پرتو واقع بینی و منطق گرایی محقق شد.
شوت سهمگین روزبه چشمی که یکی از زیباترین گل های لیگ را رقم زد، یادآور توانایی های فنی وی است که متاسفانه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. روزبه بازیکنی شوت زن و سرزن است که از این منظر می تواند به گلزنی تیمش خیلی کمک کند به شرط اینکه این ۲ فاکتور بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. او علاوه بر گلی که به ولز در جام جهانی قطر زد، در جام ملت ها و در بازی با سوریه فرصتی مشابه بازی با سپاهان را داشت ولی  توپی که با گذشت بیجا و پرهیز از شوت زنی اش لو رفت، باعث ضدحمله سوری ها و گل تساوی آن ها شد!
استقلال اگر در حملات تمرکز و دقت بیشتری به خرج می داد، می توانست به گل های دیگری نیز دست یابد و این نقیصه تا اینجای فصل در تیم نکونام پابرجاست. استقلال با توجه به بضاعت نفرات و شیوه بازی اش که بیشتر مبتنی بر بازی بسته و به خصوص در برابر رقبای بزرگ است باید قدر فرصت های به دست آمده را خیلی بهتر از این درک کند؛ اگر حسینی فرصت گلزنی اعرابی را به خوبی مهار نمی کرد خیلی سخت به نظر می رسید که استقلال بتواند گل خورده اش را جبران کند!
بی انصافی است اگر اشاره ای به بازی خوب و در خدمت تیمی بلانکو نکنیم، به واقع او نقش بزرگی در زمین برای تیمش ایفا کرد؛ مهاجمی که طبق فرامین تاکتیکی همه جای زمین حضوری فعال و موثر داشت. بلانکو اگر در گلزنی هم موفق عمل کند می تواند یادآور مهاجمان زهرداری چون مرفاوی، سامره، مجیدی و عنایتی در اذهان باشد.
نقش نکونام در این برد ویژه است؛ مربی ای که در اوج مشکلات و ناسازگاری های مدیریتی، اجازه نداده است روند تیمش افت کند و از همین داشته هایش نیز خوب بازی می گیرد، فراموش نباید کرد که در کمتر بازی ایی، رامین رضاییان پرتحرک، گل ساز و گل زن را اینگونه کم اثر و مهار شده دیده باشیم!