احمد اکبرپور با بیان اینکه چیزی که این ‌روزها باید بیشتر به آن اهمیت دهیم ارتباط با دنیاست، می‌گوید: به‌نظر اقتصاد نشر ما درست‌شدنی نیست. باید کاری بکنیم تا کپی‌رایت بیشتری بفروشیم و نگران انتشار ۲۰۰ یا ۳۰۰ نسخه در داخل نباشیم. این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا درباره وضعیت ادبیات کودک و نوجوان در سال ۱۴۰۲ اظهار کرد: به نظرم اتفاق خاص‌تر و ویژه‌تری در این سال نبوده و روالش مانند سال‌های گذشته بوده است؛ البته یک‌سری آثار حرفه‌ای‌تر در سطح کودک و نوجوان منتشر شد مانند «خالی» از اعظم مهدوی با تصویرگری فوق‌العاده مریم طهماسبی. همچنین کتاب‌های خوبی از حمیدرضا شاه‌آبادی منتشر شد یا پیام ابراهیمی ترجمه خوبی داشت.
او سپس گفت: چیزی که این ‌روزها باید بیشتر به آن اهمیت دهیم ارتباط‌مان با دنیاست؛ اقتصاد نشر و ادبیات ما ممکن است آنقدر بد شود که حتما با خارجی‌ها ارتباط برقرار کنیم. اخیرا ترجمه عربی «امپراتور کلمات» منتشر شده است؛ با این‌که کتاب پیش‌تر به زبان‌های دیگر ترجمه شده بود، ترجمه‌اش به زبان عربی برایم خیلی مهم بود زیرا آن‌ها در همسایگی ما هستند و اشتراکات زیادی با آن‌ها داریم.
اکبرپور با اشاره به نویسندگانی چون جمشید خانیان، فرهاد حسن‌زاده، محمدرضا شمس، عباس جهانگیریان، جعفر توزنده‌جانی، طاهره ایبد و فریبا کلهر، گفت: آن‌ها همچنان فعال و در حال نوشتن هستند و اینکه به کار کردن ادامه می‌دهند، خیلی مهم است و بابت این اتفاق خوشحال هستم. کارهایی که این نویسندگان می‌نویسند، نشان‌دهنده این است که استعدادشان ته نکشیده و دارند با خلاقیت می‌نویسند. این خیلی‌خیلی مهم است و این موضوع روال امید را نگه می‌دارد. در این سال‌ها ترجمه‌های خوبی هم منتشر می‌شود.
او تأکید کرد: باید نگاه نویسنده‌ها بر این باشد که آثارشان جاهای دیگر هم برود زیرا به‌نظر اقتصاد نشر ما درست‌شدنی نیست. باید کاری بکنیم تا کپی‌رایت بیشتری بفروشیم و نگران انتشار ۲۰۰ یا ۳۰۰ نسخه در داخل نباشیم. البته ما مترجمان حرفه‌ای و خوب که از فارسی به انگلیسی برگردانند، تربیت نکرده‌ایم؛ در واقع مترجمان خوبی داریم که از زبان مبدأ به زبان مقصد ترجمه می‌کنند اما مترجم از زبان مقصد به مبدأ نداریم.
در آسیا جزو عالی‌ترین‌ها هستیم
این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان با اشاره به اینکه در طرح گرنت، کارهای خوبی انجام شده است، ادامه داد: اینکه دولت بتواند به هر شکل به ادبیات و کتاب کمک کند، جایش محفوظ است اما نهادهای خصوصی به میدان بیایند. بیش از هفت میلیون ایرانی در خارج از ایران زندگی می‌کنند اما چرا آن‌ها به معرفی ادبیات کودک و نوجوان ایران کمک نمی‌کنند؟ بی‌اغراق می‌گویم ما در آسیا جزء عالی‌ها هستیم، ادبیات چین و کره رقیب ما هستند و کشورهای دیگر، چه ترکیه چه کشورهای عربی باید از روی دست نویسندگان و تصویرگران ما نگاه کنند. با این وجود آنچنان که کتاب‌های ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها به سراسر دنیا می‌رود، کتاب‌های ما نتوانسته برود.
او با بیان اینکه فروش کپی‌رایت کتاب‌ها می‌تواند یک فعالیت اقتصادی برای نهادهای خصوصی باشد گفت: چرا نشر طوطی با وجود اینکه یک نشر خصوصی‌ است از ناشران دیگر موفق‌تر است؟ به نظرم چون کپی‌رایت کتاب‌هایش را می‌فروشد، با این کار هم ناشر سود می‌برد و هم نویسنده. نباید چشم‌مان فقط به نهادهای دولتی باشد، هرکاری که دولت می‌کند خوب است و دم‌شان هم گرم اما نباید منتظر آن‌ها باشیم. باید نهادهای شخصی بتوانند کار ترجمه و فروش کپی‌رایت را داشته باشند و نهادهای خصوصی هم با نگاه اقتصادی به کار نویسندگان جوان نگاه کنند.