امیرحسین ثابتی نماینده جویای نام وابسته به جبهه پایداری در مجلس، در نطق پر سر وصدای دیروز خود با طرح ادعاهای تکراری درباره بتن ریزی در راکتور اراک بعد از انعقاد برجام، خطاب به علی اکبر صالحی رئیس وقت سازمان انرژی اتمی گفت «آقای صالحی برای چندمین بار روایت‌های خلاف واقع مطرح می‌کنید. اگر تصور می‌کنید مردم عادی این صحبت‌ها را باور می‌کنند، اشتباه می‌کنید. بنده هفته گذشته به همراه چند نماینده از رآکتور اراک بازدید کردم و بتن‌هایی که در آن ریخته شده بود را با چشم دیدم. دسته‌گل شماست؛ دروغ نگویید به مردم!»
ثابتی در حالی از مشاهدات عینی خود از بتن های ریخته شده در راکتور اراک سخن می گوید که مشخص نیست در بازدید این نماینده از مجموعه راکتور اراک، چه کسانی با چه مسئولیتی چه چیزی را به عنوان بتن های ریخته شده در راکتور اراک به این نماینده مجلس نشان دادند.
ادعای بتن ریزی در راکتور اراک به سال۹۵ و اجرای برجام باز می گردد که اساسا هنوز راکتور به طور کامل ساخته و راه اندازی نشده بود. ادعای بتن ریزی در راکتور اراک که آن روزها با پخش تصاویری فتوشاپ شده از پر شدن قلب راکتور هسته ای با بتن بازتاب داشت به دروغی تکراری در شبکه های اجتماعی تبدیل شد. همان زمان آمریکایی‌ها هم برای برجسته سازی اعمال قدرت خود در برجام در پروپاگاندایی هماهنگ این ادعا را در رسانه های خود بازتاب دادند. ادعاهایی که کم کم به ادبیات سیاسی سعید جلیلی از مخالفان سرسخت برجام که آن روزها مهمان همیشگی کمیسیون برجام در مجلس بود راه یافت و تکرار این ادعای امریکایی ها که رسانه های گروهک مجاهدین خلق هم با آن هم آوایی می کردند، به ساخت دروغی جذاب در ساختمان گفتاری مخالفان برجام تبدیل شد.
این در حالی است که تأسیسات آب سنگین اراک معروف به IR-۴۰ یکی از تأسیسات بزرگ هسته‌ای کشور محسوب می‌شود که در ۷۵ کیلومتری شمال غرب اراک و در سمت شهر خنداب واقع شده و شامل یک نیروگاه ۴۰ مگاواتی و رآکتور تحقیقاتی است که در سال ۹۶ نام راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک (راکتور IR-۴۰) به راکتور تحقیقاتی آب سنگین خنداب تغییر پیدا کرده است. برابر اعلام سازمان انرژی اتمی قطعات این راکتور در تاریخ دوشنبه ۲ دی ۹۸، پس از ۲۰ سال نصب شد و تا قبل از آن یعنی زمان انعقاد برجام اساسا فعال و ساخته نشده بوده است تا بخواهد قلب راکتور آن بتن ریزی شود!
اما این ادعا برخلاف تمام تکذیب های ماقبل خود در نطق این نماینده در جلسات رای اعتماد به عباس عراقچی هم تکرار شد. ادعاهایی که پیشتر، علی اکبر صالحی رئیس وقت سازمان انرژی اتمی با جزئیات آن را تکذیب کرده بود.
صالحی در مصاحبه ای با سایت انتخاب گفته بود «با فتوشاپ نشان دادند که در چاله راکتور اراک بتون ریخته شده است. بعد از مدتی حدود ۴۰ خبرنگار از چاله بازدید کردند. مجبور شدیم که بگوییم در چند لوله بتن ریخته بودیم که البته مشابه این لوله‌ها را هم داشتیم. انقدر افکار را مشوش کرده بودند که من در نهایت گفتم یک سری لوله به قطر حدود ۸ سانت و ارتفاع حدود چند متر را سیمان ریخته بودیم ولی مشابه این لوله‌ها را داشتیم یعنی اگر می‌خواستیم برگردیم، لوله‌ها را جایگزین می‌کردیم ولی از ابتدا نمی‌توانستم بگویم از این لوله‌ها داریم. چه داستانی به وجود آمد؛ طوری راکتور اراک را مسئله کردند گویی راکتوری بوده که کار می‎کرده و ما آن را متوقف و خراب کردیم و بتن ریختیم در صورتی که تأسیسات در حال ساخت بود.»
این در حالی است که بازطراحی راکتور اراک به منظور ابهام زدایی از ادعای غربی ها مبنی بر استفاده نظامی از این راکتور برای ساخت بمب اتم از جمله اقداماتی بود که در دولت یازدهم در برجام به منظور برجسته سازی فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران به آن متعهد شد.
در توضیحی فنی، مخالفان برنامه هسته‌ای ایران معتقد بودند این نیروگاه می‌تواند در صورت آغاز و گسترش فعالیت، پلوتونیوم قابل استفاده در ساخت سلاح هسته‌ای را تولید کند. ایران هم برای همکاری بیشتر با سازمان‌های بین‌المللی، طرح باز طراحی این راکتور را در دستور کار خود گذاشته‌است تا میزان پلوتونیوم ساخته شده در این راکتور را کاهش دهد. بنابراین صالحی که خود یکی از اعضای مهم تیم مذاکره کننده در آن زمان بود متاثر از فشار ناشی از عدم فهم معنای بتن ریزی مندرج در برجام، مجبور به افشای ترفند ایران برای بتن ریزی در لوله های قابل تعویض سوخت، به منظور اقناع طرف غربی و همزمان با حفظ مکانیزم راکتور اراک می شود. جزئیات فنی که در مذاکرات قبلی جلیلی با غربی ها با وجود تحمیل تحریم به ایران نه تنها گفته نشد بلکه روند مذاکرات در طبقه بندی اطلاعاتی قرار گرفت.