شهرستان خوی بار دیگر با زلزله ۵:۹ ریشتری لرزید تا بار دیگر این هشدار را بدهد که ساختمان‌ها نیاز به مقاوم‌سازی دارند. خوی در ۲۸ دی ماه گذشته نیز لرزیده بود اما آن حادثه با تلفات جانی همراه نبود اما زلزله شنبه شب تاکنون ۳ کشته و بیش از ۹۰۰ مصدوم بر جا گذاشته است. شنبه شب ساعت ۲۱:۴۴ دقیقه، بار دیگر زمین ‌لرزه‌ای به بزرگی ۵.۹ ریشتر در عمق ۷ کیلومتری زمین، شهرستان خوی در آذربایجان غربی را لزراند و خسارات و تلفاتی بر جا گذاشت. زلزله همراه با بارش برف سنگین همراه شده و بسیاری از مردم شهرستان که به خاطر وقوع زلزله خانه‌هایشان ویران یا آسیب دیده است در کوچه و خیابان‌ها اتراق کرده‌اند. ایران از نظر میانگین سالانه بیشترین تعداد مطلق جمعیت در معرض خطر زلزله در جایگاه هفتم آسیا و سیزدهم جهان قرار دارد با توجه به واقع شدن ایران برروی یکی از دو کمربند زلزله خیز جهان و وجود گسل‌های فراوان وقوع زلزله در فلات ایران امری طبیعی است. ایران جزو ده کشور بلاخیز است که زلزله مسبب بیشترین تلفات انسانی در آن می‌باشد. با توجه به زلزله اخیر خوی که متاسفانه با تلفات جانی نیز همراه بود و زلزله خیزی ایران همگان دریافته اند که باید در زمینه ایمن سازی و مقاوم سازی ساختمان ها و همچنین نحوه صحیح مدیریت بحران اقدامات فوری و جدی صورت پذیرد ، اما به راستی بعد ازهر زلزله چه میزان برای زلزله بعدی آمادگی ایجاد می کنیم چه میزان در جهت بهبود ضعف ها در این باره گام بر می داریم ؟ که شاید اگر بعد از هر زلزله به طور مثال زلزله بم اقدامات اساسی و زیر بنایی انجام داده بودیم اینک با این میزان تخریب در زلزله خوی مواجه نبودیم و یا حداقل مدیریت بحران روان تر و کارساز تری داشتیم. ممکن است بگویید ساختمان‌هایی که از قدیم ساخته شده اند را نمی توان به این راحتی‌ها ایمن ساخت و بودجه بسیاری برای این کار لازم است اما آیا به راستی تمام ساختمان‌های آسیب دیده و یا تخریب شده قدیمی بوده‌اند؟ تاسف و تامل آن زمان رخ می دهد که مشاهده می شود بسیاری از ساختمان‌های نو ساز و یا کم سال ساخت نیز در زلزله آسیب دیده و یا تخریب شده‌اند و پرسش اساسی که مطرح می شود آن است که این ساختمان‌ها با توجه به نداشتن ایمنی و مقاومت لازم چگونه مجوز ساخت گرفته اند؟ و اصولا نقش شهرداری‌ها و همچنین شوراهای شهرها که اعضایش با تبلیغات و شعارها و وعده‌های بزرگ در انتخابات رای می‌آورند چیست؟ با یک نگاه اجمالی به شهر‌ها (چه کلانشهرها و چه شهرهای کوچک) هم می‌توان دریافت که نظارت در ساخت و ساز‌ها یکسان و استاندارد نبوده است. در یک کوچه با عرض مشخص یک ساختمان مجوز ساخت شش طبقه یک ساختمان مجوز پنج طبقه و یک ساختمان مجوز چهار طبقه می گیرد، و گویی قوانین ساخت و ساز برای سازنده‌های مختلف یکسان اعمال نمی‌شود‌، به همین‌ها نظارت بر ایمنی ساخت را اضافه کنید! در همین شمال کشور در فاصله کمتر از پانصد متری از ساحل دریا بسیار مشاهده شده است که برج‌های ده الی بیست طبقه ساخته می شوند درصورتی که به نظر می‌رسد جدا از خطرات محیط زیستی اصولا در فاصله ی پانصد متری از ساحل دریا ساختن بنا هایی با این میزان طبقه ایمن و اصولی نباشد، اما پرسش همچنان برقرار است چگونه مجوز ساخت می‌گیرند؟ البته صحبت درمورد مدیریت بحران و نحوه امداد و کمک رسانی به مناطق زلزله زده بسیار است که باید به طور ویژه و مفصل به آن پرداخت.