سومین آیین نکوداشت روز خیاط در حالی برگزار شد که برخی سخنرانان این مراسم بر موضوع مشترک فاصله‌ گرفتن تدریجی جامعه از ریشه‌های بومی پوشش و ضرورت بازخوانی میراث خیاطی و طراحی لباس ایران تأکید داشتند. به گزارش ایسنا، سومین آیین نکوداشت روز خیاط عصر پنجشنبه (۲۰ آذرماه) در تالار آوینی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار شد.
این مراسم‌ که با اندکی تاخیر با اجرای زهرا عاملی - شاعر و ترانه‌سرا - برگزار شد، پذیرای حضور طراحان لباس، صاحبان برند و خیاطان و پیشکسوتان حوزه مد و لباس بود.
در ابتدای مراسم بهرام کلهرنیا - هنرمند گرافیست، عضو شورای عالی خانه هنرمندان و دبیر هجدهمین جشنواره تجسمی فجر - با ابراز خرسندی از حضور در این مراسم، گفت: خیاطی بخشی از تاریخ را شکل داده است، مانند اینکه تمام‌ روزهای تاریخ با سوزن‌ و نخ به هم‌ دوخته شدند. خیاطی آیینی پیچیده و رازآمیز است.
او با اشاره به اینکه انسان حدود دو و نیم تا سه میلیون سال زیسته است، به مرور تاریخچه پدید آمدن پوشش و پوشاک پرداخت و توضیحاتی درباره نوع پوشش از دوره‌های کهن تا معاصر داد.
رئیس هیات مدیره انجمن صنفی طراحان گرافیک با بیان اینکه لباس هویت‌ساز است، ادامه داد: لباس با ما زندگی می‌کند و ‌ظرف مدت کوتاهی به ریخت ما درمی‌آید. جامعه نو یاد گرفته است که در دفاع از پاکی و پاکیزگی، جامه نو بپوشد و لباس کهنه را دور بیندازد در حالی که لباس‌های کهنه ما آناتومیک‌ترین ‌و نزدیک‌ترین حالت به کاراکتر جسمی ما هستند. لباس ادامه وجود است و خیاطان تنها دوزندگان لباس نیستند، آنها فرهنگسازی می‌کنند. اما آیا خیاطان ایران توانستند دگردیسی‌ها را ببینند ‌و در کار خود لحاظ کنند؟ آیا ما لباس ملی داریم؟
او افزود: در دوره‌های تاریخی گوناگون، حتی دوره قاجار که بسیار به ما نزدیک است، لباس‌ها هیبت بومی ‌و ملی داشتند. لباس عشایر به آیین‌های منطقه‌ای برخاسته از عشیره و طبیعتی که از آن برآمده بودند مربوط بود.
کلهرنیا با بیان اینکه این روزها گرفتار گونه‌ای آنارشی در طراحی لباس شده‌ایم، اظهار کرد: این آنارشی در ذات فرهنگی روزگار تخلیه شده است. دگرگونی‌های جهانی نیز بر لباس ما اثر گذاشته است. ما لباس‌هایمان را دور انداختیم، لباس بومی نداریم و لباس فرنگی به تن کرده‌ و خود را به ریخت دیگران درآورده‌ایم. اگر بخواهیم ایرانی‌تر دیده شویم آیا می‌توانیم زیبایی‌هایی را که در ذات فرهنگ خود داریم در لباس‌ها نشان دهیم؟
او افزود: مدتی قبل به کلاه‌ها و سربندهای شگرفی برخوردم که برایم جالب بود درباره آنها بیشتر بدانم و زمانی که به سراغ بزرگ‌تر از خودم رفتم تا از آنها بپرسم، متوجه شدم آنها هم اسامی را به یاد نمی‌آورند. ما دارایی‌ها و گنج خود را فراموش کرده‌ایم و چیزهایی را از کف داده‌ایم و متوجه شدم با وجود فاخر بودن اما تراژدی لباس در جهان ما رخ داده است، لباس‌هایمان بویِ بومِ ما را ندارد.
کلهرنیا گفت: می‌دانم که پروژه‌های نمایشگاهی برای لباس‌ هم انجام شده است اما کافی نیست. جامعه خیاطی و طراحان لباس در این موضوع باید همت دیگری بگمارند تا بتوانیم چیزهایی از عتیق را در روزگار نو به کار ببریم. لباس، نشانه و معنایی است که ما را زنده می‌کند و فرصتی برای آزاداندیشی برای ما فراهم می‌کند.
در ادامه مراسم فرینا فربود - دانشیار دپارتمان طراحی پارچه و لباس دانشکده هنر دانشگاه الزهرا، مراحل گذار در لباس و پوشش در طول تاریخ را تشریح کرد.
در ادامه مراسم سومبات هاکوپیان - رئیس هیئت مدیره انجمن طراحان لباس ‌و پارچه ایران، با تبریک روز ملی خیاط، از استادان خود به‌ویژه استاد نراقی به نیکی یاد کرد.