حمیدرضا نعیمی تاکید کرد: همان اندازه که برای فرهنگ سوگواری سرمایه‌گذاری می‌کنیم، باید برای فرهنگ شادی هم هزینه کنیم. در غیر این صورت چرا باید توقع رفتاری معقول از جوانان کشورمان داشته باشیم.

این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در گفت‌وگویی با ایسنا خاطرنشان کرد: بعضی رفتارها در قبال جوانان، با پیشینه فرهنگی کشور ما هماهنگ نیست و ما را دچار آسیب می‌کند.

نعیمی در این گفتگو که همزمان با اجرای نمایش میدانی «جهان بانو» انجام شد، تحلیل خود را درباره نمایش‌های میدانی ارایه کرد و نسبت به پیامدهای برخی برخوردهای اشتباه‌ فرهنگی هشدار داد.  

او در آغاز درباره اجرای نمایش‌های میدانی توضیح داد: اجرای نمایش‌های میدانی اگرچه در کشور ما و در شکل نوین آن، گونه‌ای نسبتاً جدید است، اما در دنیا سابقه‌ای طولانی دارد و اکنون هم در بسیاری از کشورهای دنیا به بهانه‌های مختلف برگزار می‌شود. این گونه نمایش‌ها معمولاً در فضاهای خارج از شهر و در لوکیشن‌های طبیعی همچون دشت‌ها، تپه‌ها یا ساحل دریاها به شکلی باشکوه ارائه می‌شود.

نعیمی اضافه کرد: در کشور ما شاید نزدیک‌ترین تجربه به نمایش میدانی که اتفاقاً از قدمت زیادی نیز برخوردار است، «تعزیه» باشد؛ نمایشی که در محوطه‌های وسیع و میادین اصلی شهرها و روستاها اجرا می‌شود.

او اجرای نمایش‌های میدانی را یکی از راه‌های ارتقای فرهنگی و شاد کردن مردم دانست و افزود: نمایش‌های میدانی می‌توانند به عنوان یکی از اشکال فرهنگی در جهت شاد کردن جامعه و بویژه جوانان موثر باشند. اصولا نمایش‌های میدانی، داستان‌ پیچیده‌ای ندارند و بلکه از فرم‌هایی ساده برخوردار هستند و عموماً با استفاده از جلوه‌های ویژه یا امکانات محیطی پیام را به مخاطب منتقل می‌کنند. بنابراین، انتقال پیام در آنها با سرعت و عمق بیشتری صورت می‌گیرد؛ به‌ویژه این که در همه جای دنیا، این آثار معمولاً در مناسبت‌های خاص ملی و مذهبی اجرا می‌شوند. البته در برخی آثار جنبه سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت مخاطبان بر بحث انتقال پیام غلبه پیدا می‌کند.

محدودیت‌های افراطی، جوانان را عاصی می‌کند

این مدرس تئاتر با ابراز تاسف از اِعمال برخی محدودیت‌های سختگیرانه در رابطه با جوانان اضافه کرد: ایجاد محدودیت‌های افراطی، جوانان را عاصی می‌کند که نتیجه‌اش می‌شود جوانان خشمگین در کف خیابان‌ها، در حالیکه در شرایط طبیعی، یک جوان باید ۵ روز در هفته کار کند و دو روز هم فرصت تفریح و تمدد اعصاب داشته باشد بدون اینکه کسی برای او محدودیتی افراطی ایجاد کند ولی متاسفانه گاهی محدودیت‌ها به شکل افراطی رخ می‌دهد، مثل اینکه دختران و بانوان جامعه ما اجازه ورود به ورزشگاه‌ها را هم ندارند.  

او با اشاره به هزینه بالای اجرای نمایش‌های میدانی ادامه داد: در کشور ما نمایش‌های میدانی در سال‌های اخیر با حمایت برخی نهادهای حاکمیتی مثل سازمان اوج و حوزه هنری اجرا شده است، چرا که هزینه اجرای این نمایش‌ها به نسبت آثار داخل سالن بسیار بالاست. بعید است که تهیه‌کنندگان بخش خصوصی وارد این فضا بشوند زیرا متاسفانه در کشور ما ثباتی برای سرمایه‌گذاری در زمینه فرهنگ وجود ندارد. به این معنا که هیچ تضمینی وجود ندارد که اجرای یک اثر هنری که با مجوز وزارت ارشاد روی صحنه است، دچار مشکل نشود. چه بسیار نمایش‌هایی که با وجود داشتن مجوز هم دچار مشکل شده‌اند. بنابراین کدام سرمایه‌گذار خصوصی جرات کار کردن در این حوزه را پیدا می‌کند.

نمایش‌های میدانی، دچار محدودیت موضوعی هستند

این بازیگر با اشاره به محدودیت موضوعی نمایش‌های میدانی اضافه کرد: ایرادی ندارد که سازمان‌هایی مانند اوج یا حوزه هنری از اجرای نمایش میدانی حمایت کنند اما مسئله اینجاست که این حمایت‌ها صرفاً به اجرای آثار مناسبتی و مذهبی محدود شده است. به عبارت دیگر، اغلب این نمایش‌ها موضوعاتی مذهبی یا درباره جنگ تحمیلی دارند. اگر چه پرداختن به این موضوعات درجای خودش لازم است اما این که محتوای همه نمایش‌های میدانی به این سوژه‌ها محدود شود، منطقی نیست زیرا ظرفیت محتوایی نمایش‌های میدانی بسیار بالاست.

نعیمی یادآوری کرد: در گنجینه ادبیات و وقایع تاریخی کشورمان متون بسیار جذابی داریم که کاملاً قابلیت اجرا در نمایش‌های میدانی را دارند. نمونه بارز این آثار هم داستان‌های شاهنامه فردوسی است که متاسفانه کاملاً مغفول مانده است. مگر می‌توان وقایع تاریخی همچون حمله مغول‌ها به ایران یا حمله افغان‌ها در دوران صفویه و مقاومتی که مردم کشورمان در مقابل این حوادث داشتند را نادیده گرفت؟ ما مشاهیر فرهنگی زیادی چه در پیش از ورود اسلام و چه در تاریخ پس از اسلام داریم که می‌تواند هسته دراماتیک نمایشنامه‌های میدانی قرار بگیرد و اتفاقا این نمایش‌هاست که می‌تواند عموم مردم را جذب کند.