سرمقاله

چالش چند لایه غرب با تهران ‪/‬ جلال خوش‌چهره

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • تجهیزات لازم برای راه اندازی کارگاه میوه خشک کنی
  • در 5 مرحله ساده، لکه قهوه خشک شده روی مبل را پاک کنید
  • جشنواره بلک فرایدی در نخل مارکت
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 1871  |  صفحه ۲ | سیاست روز  |  تاریخ: 30 آذر 1401
    پاسخ وزارت صمت به گزارش «ابتکار»
    کارت زرد ربطی به انجام احتمالی استیضاح ندارد
    عطف به درج مطلبی در روزنامه ابتکار روز دوشنبه مورخ 28 آذر با انتساب انتقاد تند یک نماینده مجلس از وزیر محترم صمت با عنوان دومین کارت زرد وزیر صمت به معنای اخراج است، طبق ماده ۲۳ قانون مطبوعات جوابیه ذیل برای انتشار در همان صفحه و ستون چاپ شود.
    انتقاد و اظهار نظر نمایندگان محترم مجلس از وزرا در قالب اختیارات قانونی حق آنان است به شرط عقلانی آن که این اظهارات در قالب نقد سازنده و با هدف بهبود شرایط باشد و نه موضع گیری هایی که شائبه سیاسی داشته باشد اما این که کسب دو کارت زرد به معنای اخراج وزیر است یک اظهار نظر غیر کارشناسی، ژورنالیستی، غیر دقیق و نامنطبق با آئین نامه داخلی مجلس است‌. ماده 209 آئین نامه مزبور تصریح دارد چنانچه در هر دوره مجلس سه بار با رای اکثریت نمایندگان حاضر سوالات نمایندگان از هر وزیر وارد تشخیص داده شود، طرح استیضاح وزیر در صورت رعایت مفاد اصل 89 قانون اساسی با تاکید بر موضوع سوالات مطرح شده بدون ارجاع به کمیسیون در اولین جلسه علنی اعلام وصول می شود.
    بنابراین اولا تشبیه فرآیند تخصصی سوال و استیضاح متاثر از جو فوتبالی به کارت زرد و اخراج قیاس مع الفارق است. ثانیا طرح استیضاح همچون یک فرآیند مستقل برابر اصل 89 باید تشریفات قانونی خود را طی کند یعنی آنکه تعداد دفعات اقناع نشدن نمایندگان که به اصطلاح کارت زرد نامیده می‌شود ربطی به انجام احتمالی استیضاح ندارد. تنها اتفاقی که در صورت حصول سه کارت زرد می افتد اگر مجددا استیضاحی از وزیر مربوطه انجام شود مرحله ارجاع استیضاح از هیات محترم رئیسه به کمیسیون تخصصی مربوطه حذف می شود و موضوع راسا در صحن مجلس اعلام وصول می شود. طبیعی است پس از اعلام وصول وزیر محترم برابر قانون ده روز فرصت برای حضور درصحن و ارائه توضیحات دارد و پس از آن رییس جلسه برابر آئین نامه از صحن علنی کسب نظر خواهد کرد. بنابر این درج چنین تیترهایی می‌تواند بیشتر اثر روانی رسانه‌ای داشته باشد تا تبیین یک فرایند قانونی مبتنی بر روشنگری خیرخواهانه‌.